Cohen.gr Παρρασκευή 23.10.2015
Ρόζα Ρούσσου
Η δήλωση του ισραηλινού πρωθυπουργού ήταν η αφορμή για να ασχοληθούν τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, και όχι μόνο, με αρνητικό τρόπο για ακόμα μια φορά με τους εβραίους. Σχόλια του τύπου «έχουν και οι άλλοι ηλίθιους πολιτικούς» ή το πλέον υβριστικό «αυτός ξέρει γιατί κάνει χειρότερα από τους ναζί» αναρτήθηκαν σχεδόν παντού.
Σύμφωνα με αυτά που είπε ο Νετανιάχου ο Χίτλερ αρχικά ήθελε να απελάσει τους εβραίους και με την επιρροή του Μουφτή Ιεροσολύμων Αλ Χουσεϊνί (υπεύθυνο ανάμεσα σε άλλα για την σφαγή εβραίων στην Χεβρώνα το 1929) αποφάσισε την τελική εξόντωσή τους.
Ιστορικοί, μελετητές και έγκριτες ιστοσελίδες οργανισμών ανέλαβαν να υπερασπιστούν ή να ακυρώσουν με τα δικά του επιχειρήματα ο καθένας την συγκεκριμένη δήλωση. Δεν είμαι ιστορικός αλλά σαν απλός πολίτης θέλω να καταθέσω αυτό που πιστεύω μέσα από όσα έχω διαβάσει για αυτή την μαύρη για την ανθρωπότητα ιστορική περίοδο η οποία λόγω του θρησκεύματός μου με αφορά άμεσα.
Στο βιβλίο του Saul Friedlander «Η Ναζιστική Γερμανία και οι Εβραίοι» ο συγγραφέας εξηγεί πώς ο συντηρητικός αντισημιτισμός, που ήταν για αιώνες ριζωμένος στην χριστιανική Ευρώπη, μεταμορφώθηκε στον λυτρωτικό αντισημιτισμό της δολοφονικής μανίας που εφάρμοσε ο Αδόλφος. Πώς δηλαδή η στοχοποίηση και ενοχοποίηση των εβραίων που φταίνε για όλα και ζητούν την παγκόσμια κυριαρχία οδήγησε αρχικά στον διαχωρισμό και την απομόνωσή τους, κατόπιν στην κλοπή των περιουσιών τους και τέλος στον αφανισμό σχεδόν ολόκληρου του εβραϊκού πληθυσμού.
Είναι πολλοί οι παράγοντες που συνέβαλαν και καθόρισαν την πορεία των γεγονότων με κινητήρια δύναμη την επικράτηση του ναζισμού, τον προσωπικό ρόλο του Χίτλερ μα κυρίως την ανοχή της κοινωνίας και τις χαλαρές αντιδράσεις της διεθνούς κοινής γνώμης. Ίσως από φόβο για αντίποινα, ίσως από πίστη πως «ο τρελός» που ισχυρίζεται πως συνεχίζει το έργο του Χριστού (ομιλία του στο Μόναχο 1926) δεν θα φτάσει στα άκρα, ακόμα και οι εβραϊκές αντιδράσεις ήταν μειωμένες.
Οι φούρνοι που έκαιγαν ανθρώπινες σάρκες σίγουρα δεν αποτελούσαν ένα προκαθορισμένο σενάριο στο μυαλό αυτού του σχιζοφρενούς. Την εικόνα αυτή μπορεί να την οραματίστηκε μέσα από το βιβλίο του Βάγκνερ «ο Ιουδαϊσμός στην μουσική», 1850, στο οποίο ο συνθέτης ευελπιστεί σε μια ομαδική καύση εβραίων. Πριν από το 1935 ο Χίτλερ απέφευγε να μιλήσει για τον τελικό στόχο της αντιεβραϊκής του εκστρατείας. Στο πρώτο πολιτικό του κείμενο «Το εβραϊκό ζήτημα», στις 16.9.1919 γράφει «βραχυπρόθεσμα οι εβραίοι πρέπει να στερηθούν τα πολιτικά τους δικαιώματα. Ωστόσο ο τελικός στόχος πρέπει να είναι η αμείλικτη απομάκρυνση όλων των εβραίων». Σε αυτό το σημείο η δήλωση του ισραηλινού ΠΘ έχει μια αλήθεια.
Όμως στην εφαρμογή της τελικής λύσης έφτασε σταδιακά κι αφού δοκίμασε όλες τις κοινωνικές δομές πείθοντας για την επιτυχία και την ορθότητα της πολιτικής του θρησκείας. Τα στρατόπεδα δεν ήταν έτοιμα να υποδεχτούν όλους τους εβραίους γιατί αρχικά είχαν δημιουργηθεί για να λειτουργήσουν ως χώροι καταναγκαστικής εργασίας και φυλάκισης πολιτικών κρατούμενων. Για τον λόγο αυτό όταν δόθηκε η εντολή για την εφαρμογή της τελικής λύσης οι πρώτες μαζικές εκτελέσεις γίνονταν μέσα στα δάση. Να μην χάνεται πολύτιμος χρόνος μέχρι να ολοκληρωθούν οι κατασκευές των κρεματορίων.
Σε αυτό που κάνει λάθος όμως η δήλωση Νετανιάχου είναι πως δεν αρκεί ένας άνθρωπος για να πείσει κάποιον να κάνει πειράματα και σαπούνια με ανθρώπους χωρίς καμία αντίδραση. Ίσως η πίεση που αντιμετωπίζει όταν μαχαιρώνουν κάθε ώρα τους πολίτες της χώρας του, όταν θέλουν να ακυρώσουν την ύπαρξη του δικού του κράτους, όταν τίθεται ζήτημα μέσω της Unesco να χαρακτηριστούν ως μουσουλμανικοί οι χώροι που μέχρι σήμερα υπήρξαν σημεία εβραϊκής θρησκευτικής παράδοσης, ίσως όλα αυτά να οδηγούν σε λάθος διατυπώσεις και συναισθήματα.
Όμως εκείνο που πιστεύω πως είναι το μεγαλύτερο λάθος σε κάθε ιστορική περίοδο είναι ο φανατισμός και τα στερεότυπα μέσα στα οποία εγκλωβίζονται όσοι ακολουθούν πιστά τα μονοπάτια κάθε μορφής ορθοδοξίας, πολιτικής ή θρησκευτικής. Όταν οι κανόνες εξουσιάζουν την σκέψη δημιουργούνται αδιέξοδα.
Ήταν μόλις το 1933 στην Φρανκφούρτη όταν ο ορθόδοξος εβραϊσμός καταδικάζει επίσημα με επιστολή του την διεθνή προπαγάνδα που μιλά για ωμότητες στην Γερμανία, ενώ δεν διστάζουν να εκφράσουν την ικανοποίησή τους για την απαγόρευση των μικτών γάμων….
Την ίδια χρονιά ο εβραίος μυθιστοριογράφος Feuchtwagner Lion βρίσκει καταφύγιο στην Ελβετία γράφοντας σε μια επιστολή του « ήταν πολύ αργά, ότι υπήρχε εκεί έχει χαθεί…».
Δεν ήταν λιγότερο εβραίος επειδή δεν ήταν ορθόδοξος.
Βιβλιογραφία:
Saul Friedlander, Η Ναζιστική Γερμανία και οι Εβραίοι, Ι. Τα χρόνια των διώξεων 1933-1939, ΙΙ. Τα χρόνια της εξόντωσης 1939-1945, εκδόσεις Πόλις, 2013.