The Telegraphe 22.3.2014
Του John Bingham
Δικηγόροι μαθαίνουν πως να συντάσσουν διαθήκες σε στυλ Sharia που τιμωρούν χήρες και απίστους.
Για πρώτη φορά, ο Ισλαμικός νόμος θα κατοχυρωθεί αποτελεσματικά στο Βρετανικό νομικό σύστημα με τη μορφή κατευθυντηρίων οδηγιών προς δικηγόρους ώστε να συντάσσουν διαθήκες που θα είναι “συμμορφωμένες με τη Sharia”.
Σύμφωνα με μια πρωτοποριακή καθοδήγηση που εμπνεύστηκε ο Δικηγορικός Σύλλογος (The Law Society), οι δικηγόροι θα είναι σε θέση να συντάσσουν Ισλαμικές διαθήκες που θ’ αρνούνται στις γυναίκες ίσο μερίδιο στις κληρονομίες και θ’ αποκλείουν εξ’ ολοκλήρου απίστους.
Τα έγγραφα, τα οποία θ’ αναγνωρίζονται από τα δικαστήρια της Βρετανίας, θα εμποδίζουν επίσης παιδιά που γεννιούνται εκτός γάμου - ακόμη κι εκείνα που έχουν υιοθετηθεί - να θεωρούνται νόμιμοι διάδοχοι.
Όποιος παντρεύεται σ’ εκκλησία ή με πολιτικό γάμο μπορεί να εξαιρεθεί από τη διαδοχή βάσει των αρχών της Sharia που αναγνωρίζει μόνο Μουσουλμανικούς γάμους για σκοπούς κληρονομίας.
Ο Nicholas Fluck, πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου, δήλωσε ότι οι οδηγίες θα προωθήσουν την “καλή πρακτική” στην εφαρμογή Ισλαμικών αρχών στο Βρετανικό νομικό σύστημα.
Μερικοί δικηγόροι, ωστόσο, περιέγραψαν τις οδηγίες ως “εξωφρενικές” ενώ ακτιβιστές προειδοποίησαν ότι αποτελούν ένα σημαντικό βήμα στο δρόμο για ένα "παράλληλο δικαστικό σύστημα" για τις Μουσουλμανικές κοινότητες της Βρετανίας.
Η Βαρόνη Cox η οποία ηγείται μιας κοινοβουλευτικής εκστρατείας για την προστασία των γυναικών από διακρίσεις κατοχυρωμένες από τη θρησκεία και από άλλες ανεπίσημες στα δικαστήρια Sharia της Βρετανίας, χαρακτήρισε το γεγονός μια "βαθιά ανησυχητική" εξέλιξη και δεσμεύτηκε να θέσει το θέμα στους αρμόδιους υπουργούς.
"Αυτό παραβιάζει ό, τι πρεσβεύουμε", είπε. "Θα κάνει τις σουφραζέτες να στριφογυρνούν στους τάφους τους".
Οι κατευθυντήριες γραμμές, οι οποίες δημοσιεύθηκαν αυτόν το μήνα χωρίς φανφάρες και διανεμηθήκαν σε δικηγόρους στην Αγγλία και την Ουαλία, περιγράφουν αναλυτικά πως πρέπει να συντάσσονται οι διαθήκες για να ταιριάζουν στις Ισλαμικές παραδόσεις και παράλληλα να είναι έγκυρες βάσει των νόμων του Βρετανικού δικαίου.
Σ’ αυτές προτείνεται η διαγραφή ή η τροποποίηση τυπικών νομικών όρων ακόμα και λέξεων όπως “παιδιά” προκειμένου να διασφαλιστεί ότι όσα κρίνονται “νόθα” στερούνται οποιασδήποτε αξίωσης επί της κληρονομιάς.
Συνιστάται επίσης ορισμένες διαθήκες να περιλαμβάνουν μια δήλωση πίστης στον Αλλάχ που θα συντάσσεται σε τοπικό τζαμί ενώ μεταφέρεται στα δικαστήρια Sharia η αρμοδιότητα για τη σύνταξη κάποιων εγγράφων.
Οι οδηγίες συνεχίζουν προτείνοντας οι αρχές της Sharia να μπορούν ν’ ανατρέψουν Βρετανικές πρακτικές σε ορισμένες διαφορές παραθέτοντας παραδείγματα υποθέσεων που πρέπει να μη δικάζονται στα Αγγλικά δικαστήρια.
Σήμερα, οι αρχές της Sharia δεν αναφέρονται επίσημα ούτε περιλαμβάνονται στους νόμους της Βρετανίας. Ωστόσο, στις Ισλαμικές κοινότητες έχει διογκωθεί ένα δίκτυο δικαστηρίων Sharia για την αντιμετώπιση διαφορών μεταξύ Μουσουλμανικών οικογενειών.
Ορισμένα αναγνωρίζονται ως επίσημα δικαστήρια που λειτουργούν βάσει του Νόμου περί Διαιτησίας.
Έχουν τη δικαιοδοσία να καταρτίζουν συμβόλαια μεταξύ πλευρών, κυρίως σ’ εμπορικές διαφορές, αλλά και ν’ ασχολούνται με θέματα όπως η ενδοοικογενειακή βία, οι οικογενειακές διαφωνίες και τα κληρονομικά.
Λειτουργούν όμως και πολλά άλλα ανεπίσημα δικαστήρια Sharia.
Το Κοινοβούλιο έχει πληροφορίες για ένα σημαντικό δίκτυο πιο άτυπων δικαστηρίων Sharia και “συμβουλίων”, συνήθως σε τζαμιά, που ασχολούνται με θρησκευτικά διαζύγια ή ακόμη και με θέματα επιμέλειας παιδιών σύμφωνα με τις θρησκευτικές διδασκαλίες.
Προσφέρουν “διαμεσολάβηση” κι όχι δικαστική απόφαση αν και ορισμένες ακροάσεις έχουν τη μορφή δικαστηρίου με θρησκευτικούς μελετητές ή νομικούς εμπειρογνώμονες να συνεδριάζουν με τρόπο που αρμόζει περισσότερο σε δικαστές παρά σε συμβούλους.
Μια έρευνα υπολόγισε ότι υπάρχουν σήμερα σε λειτουργία στη Βρετανία περίπου 85 φορείς της Sharia. Όμως, οι νέες κατευθυντήριες οδηγίες του Δικηγορικού Συλλόγου αποτελούν την πρώτη φορά που ένα επίσημο νομικό πρόσωπο αναγνωρίζει τη νομιμότητα ορισμένων αρχών της Sharia.
Ανοίγουν το δρόμο σε μη Μουσουλμάνους δικηγόρους γραφείων της High Street να προσφέρουν υπηρεσίες σύνταξης διαθηκών Sharia. Το έγγραφο των οδηγιών περιγράφει κρίσιμες διαφορές μεταξύ των νόμων της Sharia περί κληρονομιάς και των Δυτικών παραδόσεων.
Εξηγεί πως, βάσει των Ισλαμικών εθίμων, οι κληρονομιές μοιράζονται μεταξύ μιας καθορισμένης λίστας κληρονόμων που συνδέονται με δεσμούς συγγένειας και όχι σε συγκεκριμένα άτομα. Αναγνωρίζουν επίσης τη δυνατότητα κάποιοι να έχουν πολλούς γάμους.
“Στις περισσότερες περιπτώσεις οι άνδρες κληρονόμοι λαμβάνουν το διπλάσιο ποσό από εκείνο που κληρονομεί μια γυναίκα κληρονόμος της ίδιας κατηγορίας”, αναφέρεται στο έγγραφο. “Μη Μουσουλμάνοι μπορεί να μην κληρονομήσουν τίποτα ενώ μόνο οι Μουσουλμανικοί γάμοι αναγνωρίζονται. Ομοίως, μία διαζευγμένη σύζυγος δεν είναι πλέον κληρονόμος βάσει της Sharia καθώς το δικαίωμα εξαρτάται από έναν έγκυρο Μουσουλμανικό γάμο υφιστάμενο κατά την ημερομηνία του θανάτου. Αυτό σημαίνει ότι θα πρέπει να τροποποιηθούν ή να διαγραφούν κάποιες στάνταρτ κληρονομικές ρήτρες”.
Το έγγραφο συμβουλεύει επίσης τους δικηγόρους να συντάσσουν ειδικές εξαιρέσεις της Πράξης περί Διαθηκών (Wills Act 1837) που επιτρέπει δώρα στα παιδιά ενός κληρονόμου που έχει πεθάνει καθώς κάτι τέτοιο δεν αναγνωρίζεται από τον Ισλαμικό νόμο.
Ο Keith Porteous Wood, εκτελεστικός διευθυντής της National Secular Society, δήλωσε: “Αυτές οι οδηγίες σηματοδοτούν ένα νέο στάδιο στην υπονόμευση των δημοκρατικά καθορισμένων ανθρωπίνων δικαιωμάτων από το Βρετανικό νομικό σύστημα υπέρ ενός θρησκευτικού δικαίου από μιαν άλλη εποχή κι έναν άλλον πολιτισμό. Ο Βρετανικός νόμος περί ισότητας είναι πιο ολοκληρωμένος σε έκταση και βάθος από οποιονδήποτε άλλο στον κόσμο. Αντί να τον προστατεύσει, ο Δικηγορικός Σύλλογος φαίνεται αποφασισμένος να θυσιάσει την πρόοδο που σημειώθηκε τα τελευταία 500 χρόνια”.
Η Λαίδη Cox, δήλωσε: “Όλοι έχουν την ελευθερία να συντάξουν τη δική τους διαθήκη και όλοι έχουν την ελευθερία να κάνουν τις διαθήκες αυτές ν’ αντανακλούν τις θρησκευτικές τους πεποιθήσεις. Το να έχουμε όμως έναν οργανισμό όπως ο Δικηγορικός Σύλλογος που προσπαθεί να προωθήσει ή να ενθαρρύνει μια πολιτική η οποία είναι εγγενώς διακριτική των δύο φύλων με τρόπο που θα έχει πολύ σοβαρές συνέπειες για γυναίκες κι ενδεχομένως για παιδιά, είναι ένα πολύ ανησυχητικό θέμα που πρέπει να μας προκαλεί βαθιά ανησυχία”.