Στην προχθεσινή εκπομπή του κυρίου Σαββίδη στην ΕΡΤ3, «ΑΝΙΧΝΕΥΣΕΙΣ», ήταν ο Υφυπουργός Μανιάτης και ο Επίκουρος Καθηγητής του Παντείου Πανεπιστημίου κ. Άγγελος Συρίγος με την καθηγήτρια του Πολυτεχνείου, την κ. Σταματάκη. Εκεί ο κύριος Συρίγος εμφανίστηκε να λέγει ότι «ο στρατηγικός άξονας είναι μεταξύ Κύπρου-Ελλάδος», εννοώντας ότι δεν είναι μεταξύ Ισραήλ-Κύπρου και Ελλάδος! Αυτό το είπε κατόπιν της συνήθους ερωτήσεως του δημοσιογράφου, σχετικώς με το «εάν αυτός ο άξονας Ισραήλ-Κύπρου-Ελλάδος θα μας χαλάσει τις σχέσεις μας με παραδοσιακούς φίλους (!) στην περιοχή.» Ο Καθηγητής του Εθνικού & Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών Ι. Θ. Μάζης έστειλε στον παρουσιαστή της εκπομπής κύριο Σαββίδη. την παρακάτω επιστολή με τις δικές του απόψεις για το θέμα.
Ζαν Κοέν.
Ανιχνεύσεις 8.3.2012
του κ. Ιωάννη Μάζη,
Διαφωνώ απολύτως με την άποψη του καλού συναδέλφου κ. Συρίγου σχετικά με το ότι ο στρατηγικός άξονας είναι μεταξύ Κύπρου-Ελλάδος. Για τους εξής απλούς θεωρητικούς και πρακτικούς λόγους:
α) Τί σημαίνει στρατηγικός άξονας για την περίπτωσή μας?
a.1) Σρατηγικός άξονας σημαίνει κοινή γεωγραφική χωροθέτηση και οριοθέτηση στο φυσικό-γεωγραφικό χώρο συγκεκριμένων κοινών και αλληλένδετων «Συμφερόντων» τα οποία διεκδικούνται και συγκροτούνται από κοινού δι’ αναλόγων, αντιστοίχων, ομοιογενών και συλλειτουργούντων «Μέσων» και μάλιστα εκ μέρους των συμπυγνυόντων τον «άξονα» στρατηγικών συνεταίρων.
a.2.) Και φυσικά, στην περίπτωση υπάρξεως «στρατηγικού άξονος» μεταξύ κρατών, ο άξων αυτός χαρακτηρίζεται εκ των κοινών, συλλειτουργούντων και αλληλενδέτων συμφερόντων μεταξύ των κρατών αυτών, για την διεκδίκηση των οποίων απαιτείται η λειτουργική αλληλοσυσχέτιση των φυσικών-εδαφικών χώρων των κρατών αυτών η επίτευξις της οποίας προϋποθέτει συναντίληψη της συλλειτουργίας της εθνικής των κυριαρχίας. Η κατ’ αυτόν τον κοινό και αλληλέγγυο τρόπο λειτουργία του άξονος, καταλήγει εις την απολαβή των πλεονεκτημάτων που προκύπτουν από την επιτυχή διεκδίκηση των κοινών αυτών συμφερόντων.
Κατόπιν των ανωτέρω επισημάνσεων, τίθενται και τα εξής εύλογα -όσο και ρητορικά- Eρωτήματα:
1) Πότε προέκυψε η ανάγκη προσδιορισμού του οιασδήποτε μορφής στρατηγικού άξονος, μεταξύ Κύπρου και Ελλάδος? Ποιά, δηλαδή ήσαν τα γεγονότα που τον προσδιόρισαν?
2) Γιατί ο άξων αυτός δεν διεμορφώνετο μεταξύ Κύπρου και Ελλάδος πρίν από την επιβεβαίωση των κοιτασμάτων του Ισραήλ και της Κύπρου?
3) Γιατί ο άξων αυτός δεν διεμορφώνετο πριν από την συνεργασία της Κυπριακής Δημοκρατίας με το consortium των εταιρειών DELEK & NOBLE (αμερικανοϊσραηλινών & αμερικανικών, αντιστοίχως, συμφερόντων)?
4) Γιατί, εάν ο στρατηγικός άξων ήταν Ελλάδος-Κύπρου, το «Κοινό Αμυντικό Δόγμα Ελλάδος-Κύπρου» πετάχθηκε στο κάλαθο των αχρήστων από την Αθήνα και οι κοινές στρατιωτικές ασκήσεις «Νικηφόρος-Τοξότης» έπαυσαν να διεξάγονται ακόμα και επί χάρτου εδώ και 4 περίπου χρόνια? Τί ήταν εκείνο που υπαγόρευσε την κατάργησή τους ή τί ήταν εκείνο το στοιχείο πού έλλειπε ώστε να επιτραπεί η συνέχειά τους?
5) Γιατί η η εξόρυξη των Κυπριακών κοιτασμάτων δεν εβασίσθη στις δυνάμεις του δήθεν υπάρχοντος αυτού στρατηγικού άξονος Ελλάδος Κύπρου ?
6) Γιατί χρειάστηκε ο προσδιορισμός των ΑΟΖ Κύπρου-Ισραήλ για να λειτουργήσει η εξόρυξη των Κυπριακών κοιτασμάτων?
7) Γιατί χρειάστηκε η υπογραφή συμφωνίας έρευνας και διάσωσης μεταξύ των κυβερνήσεων Κύπρου και Ισραήλ αμέσως μετά την έναρξη των ερευνητικών γεωτρήσεων στην Κυπριακή ΑΟΖ?
Γιατί χρειάστηκε η παροχή διευκολύνσεων στην ισραηλινή αεροπορία και ναυτικό από την Κυπριακή Κυβέρνηση αμέσως μετά την έναρξη των γεωτρήσεων στην Κυπριακή ΑΟΖ?
7) Γιατί προς την ίδια ακριβώς κατεύθυνση εστράφη και η ελλαδική κυβέρνησις με οσημέραι αυξανομένη ένταση και σπουδή, με την ισραηλινή κυβέρνηση? Και μάλιστα με ενδιάμεσες «διπλωματικές στάσεις» στην Λευκωσία?
Διότι απλούστατα «στρατηγικός άξων» οιουδήποτε με οιονδήποτε δεν θα υπήρχε εάν δεν ανεμιγνύετο ο τρίτος, και βασικός συνθετικός πόλος αυτού, ο οποίος παρείχε και την διασφάλιση όλου του εγχειρήματος έναντι των τουρκικών απειλών: ο εθνικο-κρατικός δρών του Ισραήλ ο οποίος και πληροί τις συνθήκες που ετέθησαν εν αρχή του παρόντος κειμένου. Συνεπώς, όσο και αν ενοχλούνται κάποιοι πρέπει να θυμούνται ότι:
1) Η εξωτερική πολιτική στηρίζεται σε συμφέροντα και όχι σε συναισθήματα (αυτό το αποδέχεται και ο κ. Συρίγος αλλά δεν νομίζω ότι το προωθεί εις την πράξη).
2) Τα «δήθεν συναισθήματα» που προσπαθούν να καλύψουν συμφέροντα, αυτοκαταστρέφονται συμπαρασύροντας και τα όπισθεν αυτών, κρυπτόμενα συμφέροντα! Απλούστατα διότι καταστρέφουν το σημαντικότερο κεφάλαιο της επιτυχούς διπλωματίας που συνίσταται εις την αξιοπιστία.
3) Όταν σε επιχειρησιακό, αμυντικό, οικονομικό και διπλωματικό επίπεδο τρία κράτη συλλειτουργούν και πρόκειται να συλλειτουργήσουν ακόμη εντονότερα και βαθύτερα, καλόν είναι να γίνεται αποδεκτόν και επισήμως διότι μόνον έτσι το αποτρεπτικό αποτέλεσμα της συνεργασίας αυτής είναι δυνατόν και ισχυρό. Διαφορετικά, παρακμάζει μέχρις τελικής απωλείας της εμπιστοσύνης των στρατηγικών εταίρων, η οποία οδηγεί και στην τελική του διαταραχή μέχρις εξαλείψεως. Εξαλείψεως αυτού και των αποτρεπτικών του αποτελεσμάτων.
4) Εάν τα ανωτέρω συμβούν, δεν θα υπάρξουν ούτε και οφέλη. Και δεν θα υπάρξουν οφέλη ακριβώς για το δίπολο που ο καλός συνάδελφος κ. Συρίγος θεωρεί ως «στρατηγικό άξονα»: δηλαδή την Ελλάδα και την Κύπρο.
Υ.Γ.: Αντιρρήσεις έχω και άλλες, αλλά γι αυτές θα συγγραφεί σχετικό άρθρο.
Ευχαριστώ πολύ κ. Σαββίδη
Καθηγητής Ι. Θ. Μάζης
Εθνικό & Καποδιστριακό
Πανεπιστήμιο Αθηνών
http://www.anixneuseis.gr/?p=31804