23.2.2011.
Ζαν Κοέν

Εδώ και 2 βδομάδες γίνεται το viens voir που λένε και οι φίλοι μας οι Γάλλοι και επί το ελληνικότερο «το έλα να δεις».

Μέχρι τη στιγμή που γράφεται αυτό το πόνημα έχουν πεθάνει 300 άτομα σύμφωνα με το Al Jazeera, 61 μόνο χθες Δευτέρα (22.2.2011) σε μια πόλη μόνο. Μαχητικά αεροπλάνα βομβαρδίζουν και σκοτώνουν άμαχο πληθυσμό. Πρέσβεις της χώρας καθώς και στρατιωτικοί ζητούν πολιτικό άσυλο στην Ευρώπη. Και όπως είναι φυσικό στην Μέση Ανατολή η κυβέρνηση λέει πως πολεμάει τρομοκράτες.

Που γίνονται όλα αυτά; Όχι στα κατεχόμενα από το Ισραήλ Παλαιστινιακά εδάφη, και πως το ξέρω;

Απλά. Διότι αν γινόντουσαν στο Ισραήλ το ΚΚΕ  θα έκανε κάθε μέρα διαδηλώσεις μπροστά από την Ισραηλινή πρεσβεία εναντίον των «δολοφόνων».

Ο Τσίπρας και το club του θα έφερναν παλαιστίνιους από όπου μπορούσε στην Ελλάδα για να δείξει το αίσχος των Ισραηλινών.

Το ΠΑΣΟΚ θα τους έλεγε Ναζί ενώ η ΝΔ θα ζήταγε συζήτηση προ ημερησίας διατάξεως.

Τέλος ο μέγας ανθρωπιστής  Καρατζαφέρης  θα μας έλεγε ότι είναι «ευρέως γνωστό ότι οι Εβραίοι μυρίζουν αίμα».

Τα διάφορα δε σωματεία ΑΔΕΔΥ, ΓΣΕΕ, Τεχνικό Επιμελητήριο, κλπ θα έκαναν τηλεμαραθώνιο για να μαζέψουν λεφτά για ανύπαρκτο Χριστιανικό νοσοκομείο. 

Αφού όλα αυτά δεν έγιναν, και οι παραπάνω φορείς, κόμματα και  ΜΜΕ, κάνουν τη πάπια μάλλον σε κάποια Αραβική χώρα συμβαίνουν αυτά. Και όντως έτσι είναι. Αυτά συμβαίνουν στη χώρα του αδελφού μας Καντάφι στη Λιβύη. Και εδώ στην Ελλάδα δεν κουνιέται φύλο.

Θα μου πείτε τι να πουν, ότι η Ελλάδα ανέκαθεν είχε αγαθές σχέσεις με άραβες δικτάτορες; Ότι ειδικά ο Καντάφι ήταν το χαϊδεμένο παιδί των Ελλήνων «προοδευτικών» μόνο και μόνο διότι μέσα στη τρέλα του ήταν εναντίων των Αμερικανών; Ότι όταν έριξε το αεροπλάνο της Pan-Am πάνω από το Λόκερμπι της Σκωτίας στις 21 Δεκεμβρίου του 1988 σκοτώνοντας 270 άτομα κανείς μα κανείς δεν είπε κουβέντα;

Σαν δεν ντρέπονται όλοι τους με την επιλεκτική τους συνείδηση. Εδώ σύμφωνα με τον αναπληρωτή πρεσβευτή της Λιβύης στον ΟΗΕ, Ibrahim Dabbashi, στη χώρα του γίνεται «γενοκτονία» και εδώ όλοι σιωπούν.

Και δεν είναι η πρώτη φορά φυσικά. Θυμάστε τον άλλον αδελφό Σαντάμ Χουσεΐν του Ιράκ που όταν βομβάρδισε τους κούρδους υπηκόους του με χημικά σκοτώνοντας 50.000 ανθρώπους στην Ελλάδα δεν ακούσαμε γκιχ; Ή όταν ο αδελφός Άσαντ της Συρίας έσφαξε 20.000 κόσμο στη πόλη Χαμά το 1982 κανείς δεν είπε κουβέντα.

Που είναι σήμερα το ΚΚΕ να βγάλει μια ανακοίνωση εναντίον της σφαγής αντί να βγάζει το σκασμό;

Που είναι ο λαλίστατος Τσίπρας να πει κάτι αντί να τηρεί σιγή ιχθύος;

Που είναι όλες οι «προοδευτικές» δυνάμεις όπως ο (κατά δική του ομολογία στο High Channel) αντισημίτης, Θεοδωράκης να καταδικάσει τις σφαγές;

Που είναι ο Καμπανέλλης να απαγορεύσει να ακούγεται το έργο του στη Λιβύη;

Όχι μόνο την κάνουν με ελαφρά πηδηματάκια αλλά προσπαθούν να βγάλουν και την ουρά τους απέξω.

Χθες στην πρωινή εκπομπή «Κοινωνία Ώρα Μega», όπου οι Οικονομέας - Καμπουράκης δεν χαρίζουν κάστανα σε κανέναν, όταν ανέφεραν τη φράση «Αδελφός Καντάφι» ο κύριος Παναγιώτης Παναγιώτου,  είπε πως το ΚΚΕ δεν τον απεκάλεσε ποτέ Αδελφό τον Καντάφι. Έχετε δίκιο αγαπητέ συνάδελφε εκεί ήταν το πρόβλημα ότι το ΚΚΕ δεν το απεκάλεσε αδελφό τον Καντάφι και όχι ότι μέχρι τώρα δεν έχει πει τίποτα. Θα μου πείτε πως αυτό δεν συμβαίνει μόνο στην Ελλάδα.

Σωστά. Η ανακοίνωση του Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ θεωρήθηκε αστεία από τον αναπληρωτή Πρέσβη της Λιβύης στο ΟΗΕ. Η ανακοίνωση του Αραβικού Συνδέσμου,  του οποίου όλα τα μέλη του είναι δικτατορικά καθεστώτα, ήταν της πλάκας,  ενώ ο Οργανισμός Αφρικανικών Κρατών δεν συνήλθε καν για το θέμα. Όσο για την επιτροπή Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του ΟΗΕ της οποίας και η Λιβύη είναι μέλος απεφάσισε μετά από 2 βδομάδες σφαγών να συνέλθει  την ερχόμενη Παρασκευή.

Ως εκ τούτου συμφωνώ απόλυτα ότι συμβαίνει και αλλού, το να κάνουν την πάπια όταν δεν είναι το Ισραήλ ανακατεμένο.

Αλλά ξέρετε κάτι, ποσώς με ενδιαφέρει διότι εγώ ζω στην Ελλάδα, σε μία Δυτικό-Ευρωπαϊκή δημοκρατική χώρα, με πανάρχαιο πολιτισμό και γι΄αυτό έχω άλλες απαιτήσεις από την χώρα μου.

Ειδικότερα έχω την απαίτηση να μην έχει ΕΠΙΛΕΚΤΙΚΗ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ, διότι η παραβίαση ανθρωπίνων δικαιωμάτων είναι παντού και πάντα ίδια και καταδικαστέα.

Διότι ο έχων ΕΠΙΛΕΚΤΙΚΗ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ επαληθεύει για μία ακόμα φορά τα λόγια του Εβραίου Ραβίνου Γεοσούα Μπεν Γιοσέφ ( ή γνωστότερος ως Χριστός)  Ουαί υμίν υποκριταί.