Cohen.gr Πέμπτη 24.3.2015
Ζαν Κοέν. 

Όποτε γράφω κάτι για μετανάστες, πρόσφυγες κλπ, το πρώτο σχόλιο που πάντα παίρνω είναι περίπου «εσείς στο Ισραήλ γιατί δεν δέχεστε μετανάστες/ πρόσφυγες» ή «εσείς γιατί δεν βοηθάτε τους κατατρεγμένους» με άλλα λόγια από τη πόλη έρχομαι και στην κορυφή κανέλλα ή άλλα λόγια να αγαπιόμαστε. 

Επειδή όμως θα  υπάρχουν πολλοί καλοπροαίρετοι οι οποίοι όντως θα αναρωτηθούν  αν οι προαναφερθείσες ερωτήσεις έχουν κάποια βάση αποφάσισα να απαντήσω. Και δεν θα γράψω για τους Εβραίους πρόσφυγες καθ’ ότι είναι εκ των ων ουκ άνευ. 

Βιετναμέζοι Μετανάστες/Πρόσφυγες
Στις 10 Ιούνιου του 1977, ένα ισραηλινό εμπορικό πλοίο με προορισμό  την Ιαπωνία βρήκε στον δρόμο του ένα πλοιάριο με 66 νοτιοβιετναμέζους. Οι τελευταίοι δεν είχαν ούτε νερό ούτε φαί, το δε σκάφος τους έμπαζε νερά. Αν και εξέπεμψαν SOS, αγνοήθηκαν πλήρως από ένα ανατολικογερμανικό εμπορικό πλοίο, ενώ το ίδιο έπραξαν και ένα  νορβηγικό, ένα γιαπωνέζικο και ένα παναμέζικο σκάφος. 

Αντιθέτως, το ισραηλινό εμπορικό περιμάζεψε τους νοτιοβιετναμέζους, που είχαν δραπετεύσει από το Βιετνάμ μετά την νίκη των κουμουνιστών, προσφέροντάς τους νερό, τροφή, ρούχα και ιατρική περίθαλψη και τους μετέφεραν στο Ισραήλ.

Οι πρώτοι Βιετναμέζοι πρόσφυγες μεταφέρονται από το αεροδρόμιο του Ben Gourion στο Τελ Αβιβ, 26 Ιουνίου   1977 (Moshe Milner/GPO)NEWSROOM) 

Από το  1977 και μέχρι το 1979, το Ισραήλ δέχτηκε 360 βιετναμέζους πρόσφυγες στους οποίους παραχώρησε (με συνοπτικές διαδικασίες) την ισραηλινή υπηκοότητα, πλήρη πολιτικά δικαιώματα και δωρεάν διαμερίσματα. 

Για την ιστορία, σήμερα έχουν μείνει στο Ισραήλ κάπου 150-200 Βιετναμέζοι και οι απόγονοι τους. Οι υπόλοιποι πήγαν στην Ευρώπη και την Βόρειο Αμερική. 

Αφρικανοί Μετανάστες/Πρόσφυγες.
Μεταξύτων ετών 2008 – 2009, 30 μετανάστες δολοφονηθήκαν από τις αιγυπτιακές Αρχές στην προσπάθεια τους να περάσουν στο Ισραήλ. Αυτοί ήταν οι τυχεροί. Όσοι δεν πέθαναν βασανίστηκαν, βιάστηκαν ή υπέστησαν αφαίρεση οργάνων από τους διακινητές δουλεμπόρους ως επί το πλείστον Βεδουίνους που ζουν στη χερσόνησο του Σινά. 

Από το 2008, το Ισραήλ άρχισε να δέχεται τους μετανάστες και πρόσφυγες από την Ερυθραία και το Σουδάν παρόλο που με την τελευταία δεν έχει καν διπλωματικές σχέσεις αφού το Σουδάν θεωρεί το Ισραήλ εχθρικό κράτος. 

Στην προσπάθεια του να βοηθήσει τους μετανάστες το Ισραήλ τους παραχώρησε άδεια παραμονής αλλά όχι εργασίας. Παρόλα αυτά υπήρχε ρητή εντολή να μην συλλαμβάνονται όσοι βρίσκουν δουλειά και να μην τιμωρούνται με πρόστιμο όσες επιχειρήσεις παρέχουν εργασία στους μετανάστες. 

Οι συνθήκες αυτές έφεραν μεγάλο αριθμό μεταναστών. Το 2012, ο αριθμός τους είχε φτάσει τις 55.000. Ήταν ένας αριθμός που το  Ισραήλ δεν μπορούσε να διαχειριστεί. Ανοίγω μία παρένθεση. Το Ισραήλ έχει έκταση όσο η Πελοπόννησος και πληθυσμό κάτι λιγότερο από 8,5 εκατομμύρια. Κλείνει η παρένθεση. 

Το αποτέλεσμα ήταν να αναγκαστεί το Ισραήλ να φτιάξει ηλεκτρονικό φράκτη μεταξύ της επικράτειάς του και του Σινά και να διώξει  περίπου τους μισούς είτε στις πατρίδες τους είτε σε άλλες χώρες που δέχτηκαν να τους πάρουν. 

Για την ιστορία, σήμερα ζουν στο Ισραήλ γύρω στους 27,000 αφρικανοί μετανάστες. 

Άραβες Μετανάστες/Πρόσφυγες
Αν νομίζετε ότι ο παραπάνω τίτλος είναι λάθος, πλανάστε πλάνην οικτρά. 

Μέχρι το 1975, ο Λίβανος ήταν μία χώρα τόσο ωραία και πλούσια που τον είχαν βαφτίσει «Η Ελβετία της μέσης Ανατολής». Δυστυχώς όμως από το 1970, όταν ο Αραφάτ και η PLO μετακόμισαν στο νότιο Λίβανο, τα πρώτα σημάδια αναταραχής άρχισαν να φαίνονται. 

Έτσι το 1977, άρχισε ο πόλεμος Παλαιστινίων και Λιβανέζων Χριστιανών Μαρωνιτών. Αμέσως, το Ισραήλ άνοιξε στα σύνορα με τον Λίβανο κοντά στη ισραηλινή πόλη Μετούλα ένα πέρασμα που ονομάστηκε «Η πύλη της καλής θέλησης» ή «η πύλη της Φατίμα», όπως την ονόμαζαν οι Λιβανέζοι. 

Μέσα από αυτή την πύλη το Ισραήλ δέχτηκε χιλιάδες πρόσφυγες, οι οποίοι είχαν αυτομάτως δικαίωμα εργασίας στη Χάιφα ή όπου αλλού μπορούσαν να βρουν εργασία και όχι μόνο. 

Οι Λιβανέζοι πρόσφυγες όπως και οι Λιβανέζοι στρατιώτες και απλοί πολίτες του Νοτίου Λιβάνου είχαν ιατρική περίθαλψη. Σύμφωνα με τα στοιχεία του Western Galilee Hospital, το ένα τρίτο των ασθενών του οφθαλμολογικού τμήματος ήταν Άραβες. 

Όλα αυτά σταμάτησαν όταν το Ισραήλ απεχώρησε από τον Λίβανο, το 2000. 

Αλλά ο Λίβανος δεν είναι η μοναδική περίπτωση. Κατά τη διάρκεια της εισβολής του Ισραήλ στην Γάζα το2012 και 2014, το Ισραήλ εκτός από τη καθημερινή βοήθεια που έστελνε (800 περίπου φορτηγά την ημέρα) δεχόταν στα νοσοκομεία του και ασθενείς από τον άμαχο πληθυσμό. 

Δεν θα σας κουράσω με στοιχεία αλλά μπορείτε να βρείτε άπειρες τέτοιες περιπτώσεις στο διαδίκτυο. Το ίδιο συμβαίνει και στα υψώματα του Γκολάν, όπου τραυματίες περνούν τα σύνορα για ιατρικούς λόγους. Μάλιστα, οι θρησκευτικοί ηγέτες του Ισραήλ ζητάνε από την κυβέρνηση να δεχτεί πρόσφυγες. 

Ανθρωπιστική βοήθεια
Επειδή η λίστα είναι τεράστια στον τομέα αυτόν, θα αρκεστώ μόνο σε μερικές περιπτώσεις και μόνο στην ημερομηνία και τόπο καταστροφής. 

Ιανουάριος 2010 -Αϊτή σεισμός. Η μονάδα του στρατού εκτός των άλλων φτιάχνει μετά από 48 ώρες το πρώτο και μοναδικό κινητό νοσοκομείο. 

Διάσωση στην Αϊτή

Απρίλιος 2008 -Νεπάλ σεισμός Η μονάδα του στρατού εκτός των άλλων φτιάχνει το πρώτο και μοναδικό κινητό νοσοκομείο. 

Ιανουάριος 2006- Κένυα κατάρρευση πενταόροφης πολυκατοικίας  Η μονάδα του στρατού εκτός των άλλων φτιάχνει κινητό νοσοκομείο. 

Σεπτέμβριος 2004- Αίγυπτος τρομοκρατική ενέργεια στην Τάμπα της Αιγύπτου. Η μονάδα του στρατού περιθάλπει και μεταφέρει στο Ισραήλ τραυματισμένους.

Αύγουστος 1999- Τουρκία. σεισμός στην Τουρκία. Η μονάδα του στρατού εκτός των άλλων φτιάχνει κινητό νοσοκομείο. 

Αεροπορική μεταφορά βρέφους στο Ισραήλ από πληγείσα περιοχή

Σεπτέμβριος 1985 – Μεξικό σεισμός. Η μονάδα του στρατού εκτός των άλλων φτιάχνει κινητό νοσοκομείο. 

ΕΛΛΑΣ
Κεφαλονιά 1953 - Η πρώτη φορά που το Ισραήλ έστειλε ανθρωπιστική βοήθεια στην Ελλάδα ήταν στους σεισμούς της Κεφαλονιάς, το 1953. Την στιγμή εκείνη, το ισραηλινό πολεμικό ναυτικό έκανε ασκήσεις και άκουσε τυχαία την έκκληση για βοήθεια από την Κεφαλονιά και έτρεξε αμέσως. Επί 48 ώρες, οι άνδρες του έσκαβαν, έσωζαν ζωές, χειρούργησαν, έκαναν τον ενδιάμεσο με την Ελληνική κυβέρνηση μέσω του VHF και μετέφεραν τραυματίες στην Πάτρα. 

Σεπτέμβριος 1999- Σεισμός με 143 νεκρούς και 2.000 τραυματίες. Η στρατιωτική μονάδα του Ισραήλ φτάνει αλλά χάρη στην ελληνική γραφειοκρατία το 50% του υλικού της δεν βγαίνει από το τελωνείο. Η ελληνική πολιτεία φοβήθηκε μήπως οι ισραηλινοί στρατιώτες τα πουλήσουν λαθραία! Δεν κάνω πλάκα. Ήμουν εκεί με την μονάδα για να βοηθήσω σε ότι χρειαζόταν. Παρόλα αυτά έκανε τη δουλειά της.  

Ηλεία 2007- Πυρκαγιές σε πολλά μέρη της Πελοποννήσου. Το Ισραήλ στέλνει την σχολή αξιωματικών της Πυροσβεστικής υπηρεσίας. 

Λέσβος Βόρεια Ελλάδα Μάιος 2015- και μέχρι σήμερα η ιδιωτική ανθρωπιστική οργάνωση IsraAid βρίσκεται στην Μυτιλήνη και στην βόρεια Ελλάδα, παρέχοντας βοήθεια και υγειονομική αρωγή σε φάρμακα και προσωπικό (Άραβες και Ισραηλινοί)  και ίσως η μοναδική οργάνωση που παρέχει ψυχιατρική υποστήριξη και ψυχολογική φυσικά. 

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ
Γιατί δεν τα ξέρετε όλα αυτά αγαπητοί μου και καλοπροαίρετοι φίλοι; Απλά, ας είναι καλά η αντί-Ισραηλινή ελληνική πολιτική σκηνή μέχρι πριν κάποια χρόνια, και φυσικά τα ελληνικά ΜΜΕ που προτιμούν μέχρι σήμερα να φάνε ένα μαγκάλι κάρβουνα παρά να γράψουν, να πουν ή να δείξουν κάτι υπέρ του Ισραήλ.

Ξέρετε πως κατάλαβα πως η «πύλη της καλής θελήσεως» ήταν ισραηλινή; Από τις στολές των στρατιωτών. Το θέμα ανέφερε σε δισέλιδο φώτο-ρεπορτάζ εκείνη την εποχή το περιοδικό «Ταχυδρόμος» και δεν ανάφερε τίποτα απολύτως για το Ισραήλ ή τον Λίβανο.!!!

Ενώ όταν οι Ελλάδα έστειλε το 2010 τα πυροσβεστικά της αεροπλάνα να βοηθήσει στην κατάσβεση της φωτιάς στη Χάιφα, όλα τα μέσα έγραψαν και έδειξαν το τι κάνουν οι Έλληνες που έγιναν δεκτοί από πρόεδρο του κράτους και πρωθυπουργό.

Με το χέρι στην καρδιά, πόσοι από εσάς που διαβάζετε αυτό το πόνημα ξέρατε για την περίπτωση της Ελλάδος; Πολλοί λίγοι, είμαι σίγουρος.

Αυτά για να ξέρουμε τι λέμε.