"Απογευματινή"
 6/11/2003

 

Τελικά φαίνεται πως η φράση του τίτλου είναι κάτι παραπάνω από σωστή. Προχθές σε μία παρουσίαση βιβλίου ο Μίκης Θεοδωράκης έβγαλε έναν ολόκληρο λαό στη "σέντρα", που λέγαμε και στο στρατό, λέγοντας πως οι "Εβραίοι είναι η ρίζα του κακού".

 

Προσέξτε όχι οι Ισραηλινοί ή ο Σαρόν αλλά οι απανταχού Εβραίοι. Και για να μην υπάρχει καμία αμφιβολία για το ότι μιλάει για τους απανταχού Εβραίους αναφέρθηκε όχι με τόσο κολακευτικό τρόπο στον Αβραάμ και τον Ιακώβ, δηλαδή για την Εβραϊκή θρησκεία.

 

Με τις δηλώσεις αυτές ο Μίκης Θεοδωράκης δεν μπορεί πια να κρύβετε, όπως έκανε τόσο καιρό, λέγοντας ότι δεν είναι αντισημίτης αλλά απλώς εναντίων των Ισραηλινών και τις πολιτικής τους. Πάλι καλά που δεν εξέφρασε την λύπη του που ο Χίτλερ δεν μπόρεσε να τελειώσει αυτό που άρχισε. Θα μου πείτε κοντά ήταν αφού έχει δώσει παλαιότερα τα εύσημα στο γνωστό χασάπη και αντισημίτη τον Ιωσήφ Στάλιν.

 

Αυτό όμως που με πείραξε περισσότερο δεν ήταν οι δηλώσεις του Θεοδωράκη ενός τέλος πάντων ιδιώτη. Το τραγικό ήταν η στάση των δύο υπουργών, της παιδείας Ευθυμίου και πολιτισμού Βενιζέλου. Όχι μόνο δεν θεώρησαν σωστό να τις καταδικάσουν αλλά ούτε καν να αποστασιοποιηθούν από αυτές. Και μη μας πουν ότι ήταν εκεί σαν ιδιώτες και όχι με τη υπουργική τους ιδιότητα διότι θα γελάσει και το παρδαλό κατσίκι.

 

Τέλος, θα ήθελα να ζητήσω και δημοσίως συγγνώμη από τον Μίκη Θεοδωράκη που εξακολουθούμε να υπάρχουμε σαν λαός και δεν του κάναμε την χάρη να εξαφανιστούμε όπως τόσοι λαοί στην ιστορία. Συγγνώμη ειλικρινά.

 

Αχ! Ου γαρ έρχεται μόνο.