Cohen.gr Πέμπτη 26.11.2020
Ζαν Κοέν
Η Ανοιχτή επιστολή προς τον πρέσβη του Ισραήλ στην Αθήνα του Αρμένιου Συγγραφέα Σήφη Κασσεσιάν έτυχε δύο απαντήσεων στην εφημερίδα ΕΦΣΥΝ (Γιόσι Αμράνι, Βίκτωρ Ελιέζερ) και ένα σχόλιο (Ζαν Κοέν) στο διαδίκτυο.
Η σειρά είναι σύμφωνα με την δημοσίευση τους
Ζαν Κοέν
23 Νομεβρίου 14:41
Καταπληκτικό γράμμα μπράβο. Ψάχνοντας λίγο βρήκα ότι το Αζερμπαϊτζάν προμηθεύτηκε όπλα από την Τουρκία και την Ρωσία, αλλά δεν είδα τις επιστολές των προαναφερόμενων χωρών. Είμαι σίγουρος πως έστειλε και εκεί οπότε παρακαλώ όποιες τις βρει να μου τις στείλει.
ΥΓ. Επειδή η Αρμενία δεν είναι η μεγαλύτερη χώρα παραγωγής οπλισμού στον κόσμο και αυτή από κάπου τα αγόρασε. Έστειλε εκεί επιστολή τουλάχιστον ευχαριστήρια;
Σαν δεν ντρέπεται και θέλει να με πείσει ότι δεν έχει τίποτα με τους Εβραίους γενικώς.
Πάρε και το δάκρυ πίσω.֍
Πηγή (8) Jean Cohen | Facebook
----------------------------
ΕΦΣΥΝ 25.11.2020, 20:53
Γιόσι Αμράνι*
Απάντηση του Πρέσβη του Ισραήλ στην ανοικτή επιστολή του Ελληνο-Αρμένιου συγγραφέα, Σήφη Κασσεσιάν
Αγαπητέ κ. Κασσεσιάν,
Σας ευχαριστώ για την ανοικτή επιστολή σας που δημοσιεύθηκε στην «Εφημερίδα των Συντακτών» στις 19 Νοεμβρίου για την οποία έλαβα γνώση μέσα από τις καλές υπηρεσίες αυτής της έγκριτης εφημερίδας. Θα είχα εκτιμήσει έναν διάλογο δια ζώσης, όπως είχα πρόσφατα με την ηγεσία της Ελληνο-Αρμενικής Κοινότητας, αλλά υποθέτω ότι μια ανταλλαγή απόψεων και μια συζήτηση δεν ήταν ο σκοπός της επιστολής σας.
Διάβασα την επιστολή σας με πολύ προσοχή και με μεγάλο σεβασμό για τον Aρμενικό λαό και για τα δεινά που έχει υποστεί. Μπορώ να διαβεβαιώσω την Ελληνο-Αρμενική Κοινότητα για την δική μου συμπάθεια, πιστεύω και του λαού του Ισραήλ. Επομένως, αποφάσισα να σας απαντήσω χρησιμοποιώντας το ίδιο μέσο.
Η επιλογή σας να αναφερθείτε σε κάποιες εικόνες και να κάνετε κάποιες συγκρίσεις, έστω και εάν προσπαθείτε να τις προκαταλάβετε με μια ασαφή αποστασιοποίηση, είναι το λιγότερο προβληματική. H επανάληψη αντισημιτικών λιβέλων είναι κατά την γνώμη μου απαράδεκτη και δημιουργεί αμφιβολίες για την ρητορική που χρησιμοποιείτε, όπως η μνεία πολλών Εβραίων φίλων, τα συνήθη αντισημιτικά στερεότυπα ή το επαναλαμβανόμενο μοτίβο των χυμένων δακρύων. Θα περίμενα από έναν άνθρωπο που μιλά για ηθική, αξίες και για αγάπη για την ανθρωπότητα να χρησιμοποιεί διαφορετική επιχειρηματολογία και να επιδεικνύει ευαισθησία, την ίδια ευαισθησία που ζητά όταν αφορά τον δικό του λαό.
Ένα μεγάλο μέρος της λεγόμενης ανοικτής επιστολής σας, που υποθέτω ότι βρίσκεται ακόμα στο ταχυδρομείο, αφορά την ηθική στις διεθνείς σχέσεις. Ως διπλωμάτης για περισσότερο από τέσσερις δεκαετίες, εκπροσωπώντας την χώρα και τον λαό μου σε διάφορα μέρη, πιστεύω ότι η ηθική πρέπει να αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της διπλωματίας. Η πραγματική διπλωματία είναι μια τέχνη εξισορρόπησης συμφερόντων έχοντας ως πυξίδα τις αξίες. Η δική μου χώρα γεννήθηκε με μια αποστολή και οι πολιτικές της δεν αφορούν μόνο συμφέροντα και σκοπιμότητες.
Στην διένεξη στον Καύκασο και συγκεκριμένα ανάμεσα στο Αζερμπαϊτζάν και την Αρμενία, το Ισραήλ δεν παίρνει το μέρος κάποιας πλευράς. Έχουμε μια στενή συνεργασία με το Αζερμπαϊτζάν και δεν βλέπω τον λόγο για τον οποίο αυτό θα έπρεπε να έρχεται σε αντίθεση με μια στενή συνεργασία και με την Αρμενία. Κατά τη γνώμη μου η επιστροφή του Πρέσβη της Αρμενίας στο Ισραήλ είναι προς το συμφέρον της Αρμενίας. Η καταγγελία που κάνετε ότι «εβραϊκοί πύραυλοι» σκοτώνουν Αρμενίους είναι τουλάχιστον φτηνή δημαγωγία και χρησιμοποιώ ευφημισμό. Η χρήση τέτοιας γλώσσας είναι μια ξεκάθαρη ένδειξη ρητορικής διακρίσεων, για να μην πω ρατσιστική.
Η επιστολή σας επικεντρώνεται στις συμφωνίες εξοπλισμών του Ισραήλ με το Αζερμπαϊτζάν, οι οποίες αποτελούν ένα στοιχείο μιας εκτεταμένης οικονομικής και επιχειρηματικής συνεργασίας. Και πάλι αποφασίσατε να στοχοποιήσετε συγκεκριμένα το Ισραήλ ανάμεσα σε όλα τα άλλα κράτη. Αναρωτιέμαι γιατί. Αναρωτιέμαι γιατί κάνετε αναφορές στα σκοτεινά χρόνια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου με σαφείς υπαινιγμούς που δεν θα επαναλάβω.
Το γεγονός ότι χύσατε δάκρυ στην παιδική σας ηλικία όταν επισκεφθήκατε μια έκθεση για το Ολοκαύτωμα θα έπρεπε να σας είχε διδάξει καλύτερα την Ιστορία. Είναι ντροπή που αναφερθήκατε στους φίλους των παιδικών σας χρόνων και ακόμη δεν γνωρίζετε τίποτα για την ιστορία του λαού μου. Η λογοτεχνική σας ελευθερία δεν αποτελεί δικαιολογία για την διαστρέβλωση της ιστορίας. Για την δική σας ενημέρωση, ο Εβραϊκός λαός ξεριζώθηκε από την πατρογονική του εστία, πάντα διατηρούσε μια παρουσία εκεί και πάντα προσευχόταν για την επιστροφή του. Δεν ήμασταν μετανάστες όταν επιστρέψαμε στην Γη του Ισραήλ, το ιστορικό όνομα της γης αυτής το οποίο εσείς εσκεμμένα δεν αναφέρετε.
Το άλλο επιχείρημα στην επιστολή σας ότι τα Ισραηλινά οπλικά συστήματα είναι υπεύθυνα για τα δεινά των Αρμενίων είναι καλά υπολογσμένο, αβάσιμο και χειριστικό. Νομίζω ότι γνωρίζετε πολύ καλά γιατί το χρησιμοποιήσατε και θα πρέπει να απαντήσετε στην δική σας συνείδηση και την δική σας προσποίηση ηθικής.
Όσο συγκινούμαι από τα δάκρυα, τα πραγματικά δάκρυα, όχι μεταφορικά ή κροκοδείλια, έχοντας ευαισθησία για τα δεινά των ανθρώπων όπου και αν βρίσκονται, δεν είμαι διατεθειμένος ως διπλωμάτης εκπροσωπώντας το Ισραήλ, την ιστορική κοιτίδα του Εβραϊκού λαού να στοχοποιηθώ και να κατηγορηθώ για κάτι που δεν είναι δική μας ευθύνη. Η Ιστορία έχει διδάξει στον λαό μου ότι πολλές φορές οι Εβραίοι κατηγορήθηκαν ως αποδιοπομπαίοι τράγοι. Ποια η διαφορά με αυτό που εσείς κάνετε;
*Πρέσβης του Ισραήλ στην Ελλάδα֍
----------------------
ΕΥΣΗΝ 25.11.2020, 20:44
Βίκτωρ Ισαάκ Ελιέζερ*
Τα δάκρυα δεν είναι δανεικά
Διάβασα με προσοχή την ανοικτή επιστολή του Αρμένιου συγγραφέα κ. Κασεσσιάν προς τον πρέσβη του Ισραήλ και παρεμβαίνω διότι απλά θεωρώ ότι με το κείμενο του αυτό επιχειρείται να προκληθεί μια τεχνητή κρίση στις σχέσεις μεταξύ Αρμενίων και Εβραίων.
Δυστυχώς η άγνοια και η επιλεκτική μνήμη οδηγούν πολλές φορές στη δημιουργία εντυπώσεων οι οποίες μάλιστα όταν περιβληθούν και από κάποιο συναισθηματικό μανδύα μπορούν να γίνουν πειστικές για τον αναγνώστη ενός κειμένου. Θα παραπέμψω τον Αρμένιο συγγραφέα κ. Κασεσσιάν στην ανακοίνωση της Αρμενικής Συνέλευσης της Αμερικής της 28ης Οκτωβρίου 2019, όπου χαιρετίζει τη συνεργασία με τις Εβραϊκές οργανώσεις και τη συμβολή τους στην αναγνώριση της γενοκτονίας των Αρμενίων από το Αμερικανικό Κογκρέσο, επισημαίνοντας τους ισχυρούς δεσμούς φιλίας Εβραίων και Αρμενίων.
Δεν θα ασχοληθώ με τις κατηγορίες που εξαπολύονται από τον κ. Κασεσσιάν εναντίον της ισραηλινής κυβέρνησης. Αλλά όταν κάποιος δηλώνει πόσο «μακριά» είναι από αυτόν κάποιες «σκέψεις» του και ταυτόχρονα τις αναπαράγει, αποκαλύπτει τελικά πόσο πολύ τις υιοθετεί. Όταν λοιπόν το Ισραήλ εφοδιάζει με όπλα κάποιο τρίτο κράτος αμέσως γίνεται ο συνειρμός με τα «Τριάκοντα Αργύρια» ή «τον Έμπορο της Βενετίας». Λες και τα άλλα κράτη που εφοδιάζουν με οπλισμό το Αζερμπαϊτζάν και την Αρμενία, τα χαρίζουν… Αλλά, «μακριά» τέτοιες σκέψεις από τον κ. Κασεσσιάν!!!! «Μακριά» και η «σκέψη» του να εξομοιώσει τους Εβραίους με τους «φονείς» τους. Τόσο «μακριά» όπως το «Δεν θέλω να σου πω πόσο ανόητος είσαι»…
Η υποκρισία που αγγίζει τη χυδαιότητα... Επικαλείται Εβραίους συμμαθητές του και τον «πήχη του χεριού του πατέρα του Αλμπέρτου, με τον αριθμό του Νταχάου εντυπωμένο ανεξίτηλα με δερματοστιξία» για να δείξει τη δήθεν ευαισθησία του για το Ολοκαύτωμα αλλά δεν διστάζει να ισχυρισθεί ότι «Τα χεράκια των μικρών Αρμενόπουλων που πεθαίνουν από τα εβραϊκά βλήματα δεν φέρουν αριθμό...». Η κλασσική μορφή του σύγχρονου αντισημιτισμού που ευτελίζει το Ολοκαύτωμα μέσω της ταύτισης των Εβραίων με τους ναζί, με τους θύτες τους. Και μην έρθει κάποιος να μας πει, ξέρετε δεν εννοούσα εσάς, το Ισραήλ εννοώ… Η ταύτιση των Εβραίων με το απόλυτο κακό δεν είναι παρά στυγνή αμφισβήτηση του δικαιώματος ύπαρξης τους είτε ως φυσικά πρόσωπα είτε ως εθνική οντότητα στο κράτος του Ισραήλ.
Ζητά τέλος ο κ. Κασασσιάν, να του επιστραφεί το «δάκρυ που ανάβλυσε αυθόρμητα από τα παιδικά μάτια μου κι έσταξε στο πάτωμα του Παρνασσού...» πριν από 60 χρόνια σε μια έκθεση για τα έγκλειστα σε γερμανικά στρατόπεδα συγκέντρωσης Εβραιόπουλα. Ουδέποτε ζητήσαμε τα «δάκρυα» κανενός, οπότε δεν οφείλουμε να τα επιστρέψουμε, και τα «δάκρυα» που διεκδικεί ο κ. Κασεσσιάν είναι προφανώς προσχηματικά για να καλύψει τις στερεοτυπικές του απόψεις για τους Εβραίους. Γιατί τα δάκρυα είναι η έκφραση ενός προσωπικού συναισθήματος που αφορά στη χαρά ή στη θλίψη που βιώνει ένας άνθρωπος. Γιατί τα δάκρυα δεν είναι δανεικά…
*Ο Βίκτωρ Ισαάκ Ελιέζερ είναι Έλληνας δημοσιογράφος στην εφημερίδα Yedioth Achronoth και διευθύνει το περιοδικό «Αλεφ».֍
Πηγή: Τα δάκρυα δεν είναι δανεικά | Η Εφημερίδα των Συντακτών (efsyn.gr)