Ynet Παρασκευή 10.3.2023
Emily Schrader
Παρά τα όσα πολλοί μπορεί να πιστεύουν, οι θερμές σχέσεις μεταξύ Παλαιστινίων αξιωματούχων και Ιρανών άκμασαν πολύ πριν από την Ισλαμική Επανάσταση που μετέτρεψε τη χώρα σε ένα αυταρχικό και θεοκρατικό κράτος.
Από την ιρανική επανάσταση του 1979, που ονομάζεται επίσης Ισλαμική Επανάσταση, οι Παλαιστίνιοι ηγέτες έκαναν τα χατίρια στους αγιατολάχ του Ιράν. Καθώς οι διαμαρτυρίες και οι εκκλήσεις για αλλαγή καθεστώτος συνεχίζουν να αντηχούν σε όλο τον κόσμο προερχόμενες από το Ιράν για πάνω από έξι μήνες συνεχώς, οι μακροχρόνιοι και άθλιοι δεσμοί των Παλαιστινίων με την Ισλαμική Δημοκρατία έρχονται στο φως περισσότερο από ποτέ.
Πηγαίνοντας πίσω στο 1979, μόλις λίγες ημέρες αφότου η Ισλαμική Επανάσταση κατάφερε να ανατρέψει τον Shah, ο Yasser Arafat της Παλαιστινιακής Οργάνωσης Απελευθέρωσης (PLO), πέταξε στο Ιράν για να το γιορτάσει, αποκαλώντας μάλιστα το Ιράν "σπίτι του". Δεν τον συνόδευε κανένας άλλος από την ιρανική πολεμική αεροπορία, η οποία μόλις είχε συμμαχήσει με τον Ayatollah Ruhollah Khomeini, και έτυχε υποδοχής ήρωα.
Ο Ruhollah Khomeini και ο Yasser Arafat στο Ιράν (Φωτογραφία: Associated Press)
Οι δεσμοί μεταξύ της PLO και των αγιατολάδων στην πραγματικότητα προϋπήρχαν της Ισλαμικής Επανάστασης, καθώς η PLO είχε συνδράμει σε δραστηριότητες κατά του Σάχη για αρκετό καιρό, με ορμητήριο αυτών των "επαναστατών" τον Λίβανο τη δεκαετία του 1970.
Η PLO βοήθησε τόσο τους Mojahedin-e Khalq (MEK), όσο και επαναστάτες υπέρ του Khomeini, ο πιο αξιοσημείωτος εκ των οποίων ήταν ο Mohammad Montazeri, ένας τρομοκράτης με ηγετικό ρόλο στην ανάπτυξη του Σώματος Φρουρών της Ισλαμικής Επανάστασης (IRGC) μετά την επανάσταση. Ο Montazeri ζήτησε επίσης ρητά από τον Arafat να στείλει τρομοκράτες της PLO στο Ιράν για να βοηθήσουν στην εκπαίδευση του IRGC μετά την επανάσταση.
Όμως, ενώ η εκπαίδευση των τρομοκρατών και η προμήθεια όπλων γινόταν κυρίως στον Λίβανο, αναφέρθηκε επίσης ότι οι τρομοκράτες της PLO πολεμούσαν στο έδαφος κατά τη διάρκεια της επανάστασης. Πολλοί από αυτούς μεταφέρθηκαν στο Ιράν από το MEK, σύμφωνα με την Ιρανή βασίλισσα Farah Pahlavi την εποχή της επανάστασης, καθώς και με μια πηγή αυτόπτη μάρτυρα στο Ιράν εκείνη την εποχή που μίλησε στο Ynet για τα γεγονότα που έλαβαν χώρα το 1979.
"Οι Παλαιστίνιοι ήταν παρόντες σε κάθε είδους επιθέσεις κατά τη διάρκεια της επανάστασης, με τη βοήθεια του MEK. Από αυτούς κυρίως έμαθαν πως να πολεμούν και να χρησιμοποιούν όπλα", δήλωσε ο Μ, ο οποίος υπηρετούσε στον ιρανικό στρατό την εποχή της επανάστασης σε μια βάση στην Τεχεράνη.
Ο Μ εξήγησε ότι κατά τις τρεις τελευταίες ημέρες της επανάστασης, είχαν παγιδευτεί στη στρατιωτική βάση και δεν μπορούσαν να φύγουν. "Μόνο λίγοι άνθρωποι μπορούσαν να πάνε στα σπίτια τους, επειδή ζούσαν στα διαμερίσματα (κοινωνικά κτίρια για το στρατιωτικό προσωπικό), οπότε γύρω στις 9 το πρωί της ημέρας της επανάστασης, οι επαναστάτες, με τη βοήθεια των Παλαιστινίων, επιτέθηκαν στη βάση με όπλα, σκοτώνοντας πολλούς ανθρώπους, κάποιοι άνθρωποι από τα γραφεία άκουσαν και είδαν τι συνέβαινε και προσπάθησαν να διαφύγουν από κρυφές πόρτες και διαδρόμους".
Ο Μ συνέχισε: "Με 3 στρατηγούς, πήραμε ένα στρατιωτικό τζιπ και προσπαθήσαμε να διαφύγουμε από κρυφές πόρτες, αλλά οι επαναστάτες και οι Παλαιστίνιοι είδαν το αυτοκίνητο από μακριά και άρχισαν να πυροβολούν το αυτοκίνητο. Ευτυχώς, δεν τα κατάφεραν και έτσι κατάφερα να δραπετεύσω".
Αν η υποδοχή του Arafat τις ημέρες μετά την πτώση του Shah είναι κάποια ένδειξη, οι τρομοκρατικοί δεσμοί μεταξύ της Τεχεράνης και της PLO ήταν σιδερένιοι. Τον Arafat υποδέχθηκαν μέλη του IRGC κατά την άφιξή του, μαζί με 59 από τους συντρόφους του, και τον συνόδευε ο ίδιος ο γιος του Ayatollah καθ' όλη τη διάρκεια της επίσκεψής του.
Η διπλωματική επίσκεψη ήταν τόσο σημαντική για το ισλαμικό καθεστώς που το Ισλαμικό Επαναστατικό Δικαστήριο ανέστειλε τις μαζικές εκτελέσεις της κυβέρνησης του Shah, προκειμένου να δώσει πλήρη προσοχή στον ηγέτη της PLO. Την ίδια ημέρα της άφιξής του, συναντήθηκε με τον Ayatollah Khomeini και δήλωσε δημοσίως: "Λέω στον Moshe Dayan ότι μπορεί να βασίζεται στις ΗΠΑ, αλλά εγώ στηρίζομαι στο Ιράν υπό την ηγεσία του Ayatollah Khomeini".
Κατά τη διάρκεια της επίσκεψης του Arafat, το νεοσύστατο ισλαμικό καθεστώς "δώρισε" την ισραηλινή πρεσβεία στην PLO, ανακηρύσσοντας την ως τα νέα γραφεία της PLO. Πλάνα από ιρανικές πηγές δείχνουν τον Arafat να χαίρεται στη θέα των αντι-ισραηλινών γκράφιτι στους τοίχους της λεηλατημένης πρώην ισραηλινής πρεσβείας στην Τεχεράνη.
Επικροτούμενος από πλήθος υποστηρικτών του Ayatollah, ο Arafat έδωσε μια ομιλία στους επαναστάτες μαζί με τον Khomeini, όπου ο τελευταίος δήλωσε: "Σήμερα στο Ιράν και αύριο στην Παλαιστίνη, θα απελευθερώσουμε μαζί τη γη της Παλαιστίνης".
Οι δεσμοί Τεχεράνης-PLO διατηρήθηκαν μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του 1980, μετά τις οποίες οι προσπάθειες του Arafat να αναμειχθεί στις ιρανικές υποθέσεις αποξένωσαν τελικά τον Khomeini. Ωστόσο, παρά τις εντάσεις για τρομοκρατικές αντιπαλότητες όπως η Hezbollah στο Λίβανο, το ΙΡΑ προσπάθησε να παράσχει όπλα στην PLO το 2002 κατά τη διάρκεια της δεύτερης Intifada, στέλνοντας πάνω από 50 τόνους όπλων σε κάτι που τελικά αναχαιτίστηκε από το Ισραήλ στην υπόθεση Karine A.
Ο ανώτερος αντιπρόεδρος έρευνας στο Ίδρυμα για την Υπεράσπιση των Δημοκρατιών Jonathan Schanzer, ο οποίος είναι επίσης πρώην αναλυτής χρηματοδότησης της τρομοκρατίας στο Υπουργείο Οικονομικών των ΗΠΑ, εξηγεί ότι "η υπόθεση Karine A ήταν ένα σημάδι για το τι επρόκειτο να συμβεί... δηλαδή ότι το Ιράν επένδυσε σημαντικά στη Δεύτερη Intifada. Ο στόχος ήταν η αποσταθεροποίηση της Δυτικής Όχθης και μια στρατηγική χάους για την αποσταθεροποίηση του Ισραήλ".
Μετά τον Arafat, και υπό την ηγεσία του Ayatollah Khamenei, η υποστήριξη του IRI στην παλαιστινιακή τρομοκρατία μόνο συνεχίστηκε. Ενωμένο από μια ιδεολογική αιμοδιψία για την τρομοκρατία και τη δέσμευση για την καταστροφή του κράτους του Ισραήλ, το IRI βλέπει τον παλαιστινιακό αγώνα ως το εισιτήριό του για τη νομιμοποίηση στον αραβικό κόσμο, ο οποίος απορρίπτει σε μεγάλο βαθμό το Σιιτικό πλειοψηφικό έθνος ως αρχές για οτιδήποτε στον μουσουλμανικό κόσμο.
Ως εκ τούτου, το ισλαμικό καθεστώς βασίζεται στην παλαιστινιακή τρομοκρατία όσο και οι Παλαιστίνιοι τρομοκράτες βασίζονται στο ισλαμικό καθεστώς.
Για το λόγο αυτό, το IRI έχει αναπτύξει μια παράξενη εμμονή με το Ισραήλ και τους Εβραίους, συμπεριλαμβανομένης της εγκατάστασης ενός ρολογιού "αντίστροφης μέτρησης για την καταστροφή του Ισραήλ" στο κέντρο της Τεχεράνης, της καθιέρωσης της " Al Quds Day" σε όλο τον αραβικό κόσμο που καλεί για την "απελευθέρωση" της Ιερουσαλήμ από τον ισραηλινό έλεγχο και της χρηματοδότησης παλαιστινιακών τρομοκρατικών οργανώσεων τόσο σιιτικών, όπως η Hezbollah στο Λίβανο, όσο και σουνιτικών, όπως η Παλαιστινιακή Islamic Jihad (PIJ) και η Hamas.
Αυτή η φανατική έμφαση στο Ισραήλ δεν έχει περάσει απαρατήρητη από τους καθημερινούς Ιρανούς. Η Mina, μια Ιρανή από την περιοχή της Τεχεράνης, δήλωσε στο Ynet ότι "παρά το γεγονός ότι το IRI προσπαθεί να κάνει πλύση εγκεφάλου στον πληθυσμό του Ιράν, ώστε να μισεί το Ισραήλ από πολύ μικρή ηλικία, φτάνοντας μέχρι το σημείο να διδάσκει στα παιδιά στα δημοτικά σχολεία ότι το Ισραήλ είναι ο μεγαλύτερος εχθρός μας, οι Ιρανοί εξακολουθούν να γνωρίζουν ότι το IRI χρηματοδοτεί τους "επαναστάτες μαχητές" ("Hamas", "Hezbollah", "Islamic Jihad") στην Παλαιστίνη... αντί να νοιάζεται για τους Ιρανούς, το IRI χρησιμοποιεί τα περιουσιακά του στοιχεία για να χρηματοδοτεί τη Hamas".
Η Elham, μια άλλη Ιρανή που ζει σήμερα στην Τεχεράνη, ανέφερε παρόμοια ανατροφή. "Όταν ήμουν παιδί, η κρατική μας τηλεόραση έδειχνε πάντα περιεχόμενο κατά του Ισραήλ (το αποκαλούν Σιωνιστές)... Πραγματικά πίστευα ότι το Ισραήλ είναι ένα τέρας ή ένας δαίμονας".
Για την PLO και αργότερα για την Παλαιστινιακή Αρχή, ωστόσο, η μελωδία έχει αλλάξει ελαφρώς υπό την εξουσία του προέδρου Mahmoud Abbas. "Ο Abbas είναι διεφθαρμένος, ένας φρικτός ηγέτης... είναι ένας τύπος που δεν ενδιαφέρεται για τη δημοκρατία ή την ευημερία του λαού του, αλλά δεν τον έχουμε δει να χτίζει την ίδια συμμαχία [όπως ο Arafat] με το Ιράν", δήλωσε ο Schanzer.
Αλλά ενώ η Παλαιστινιακή Αρχή μετά τον Arafat ήταν ελαφρώς λιγότερο ευνοϊκή για το IRI, ο Ayatollah εργάστηκε σκληρά για να ενισχύσει τις παλαιστινιακές τρομοκρατικές ομάδες. Ο Schanzer εξηγεί: "Το Ιράν ήταν αναμφισβήτητα πίσω από το πραξικόπημα στη Γάζα κατά της Παλαιστινιακής Αρχής όταν ανέλαβε η Hamas", συμβάλλοντας στην τροφοδότηση των εσωτερικών παλαιστινιακών διαφορών.
Η χρηματοδότηση τρομοκρατικών ομάδων από το Ιράν έχει τεκμηριωθεί επαρκώς από πολλούς αξιωματούχους, δεξαμενές σκέψης, οργανισμούς πληροφοριών πολλών χωρών, καθώς και από το ίδιο το ΙΡΑ.
Σύμφωνα με τον πρώην υπουργό Άμυνας Benny Gantz, το ισλαμικό καθεστώς έχει δώσει εκατομμύρια δολάρια στην Παλαιστινιακή Islamic Jihad. Ο ηγέτης της Hamas, Ismail Haniyeh, έχει μάλιστα επαινέσει το καθεστώς του Ιράν για την παροχή δυνατότητας για τις πολυάριθμες επιθέσεις της στο Ισραήλ, σημειώνοντας ότι το IRI "δεν συγκρατήθηκε με χρήματα, όπλα και τεχνική υποστήριξη".
Ο κορυφαίος σύμβουλος του Khamenei, Ali Akbar Velayat, δήλωσε κάποτε: "Έχουμε μια στενή και σοβαρή σχέση με το κίνημα της Islamic Jihad και την παλαιστινιακή αντίσταση".
Ο Schanzer εξηγεί περαιτέρω ότι ακόμη και σήμερα, νεότερες παλαιστινιακές τρομοκρατικές ομάδες, όπως το Lion's Den, έχουν βοήθεια από το IRI. "Το άλλο πράγμα που είναι βαθιά ανησυχητικό αυτή τη στιγμή είναι ότι υπάρχει ένα νευραλγικό κέντρο με έδρα τη Βηρυτό, και αυτό είναι ένα σχέδιο του Iran, της Hezbollah, της Hamas και άλλων τρομοκρατικών ομάδων που εργάζονται για να φέρουν όπλα και βία στη Δυτική Όχθη".
Όσον αφορά τις πρόσφατες εξεγέρσεις στο Ιράν, ενώ πολλοί Ισραηλινοί και Ισραηλινοί ηγέτες, όπως ο πρωθυπουργός Netanyahu, έχουν πάρει σθεναρή θέση υπέρ του λαού του Ιράν κατά του καθεστώτος, οι Παλαιστίνιοι ηγέτες έχουν σιωπήσει στον ασύρματο, εκτός από τη Hamas που καταδίκασε την επίθεση σε τζαμί στο Shiraz, η οποία πολλοί Ιρανοί πιστεύουν ότι ήταν μια εσωτερική δουλειά από το ίδιο το IRI για να αποσπάσει την προσοχή από τις διαδηλώσεις κατά του καθεστώτος.
Από την άλλη πλευρά, καθ' όλη τη διάρκεια των τελευταίων έξι μηνών διαδηλώσεων στο Ιράν, τα ελεγχόμενα από το καθεστώς μέσα ενημέρωσης εξέφρασαν επανειλημμένα την υποστήριξή τους στις παλαιστινιακές δράσεις και συμφώνησαν με τους Παλαιστίνιους ηγέτες σε διάφορες θέσεις για θέματα της περιοχής, δείχνοντας για άλλη μια φορά τους βαθύτατους ιδεολογικούς δεσμούς που φέρνουν τους Παλαιστίνιους σε αντίθεση με την πλειονότητα του αραβικού κόσμου.
Πράγματι, ενώ το Ισραήλ έρχεται πιο κοντά στους Άραβες γείτονές του που στέκονται απέναντι σε ένα πιθανό πυρηνικό Ιράν που απειλεί την ευημερία ολόκληρης της περιοχής, οι Παλαιστίνιοι - χάρη σε μεγάλο βαθμό στις τρομοκρατικές οργανώσεις που ελέγχουν τη Γάζα - έρχονται κάθε χρόνο πιο κοντά στο ισλαμικό καθεστώς στο Ιράν.
Μια σχέση που έχει τις ρίζες της στην ισλαμική τρομοκρατία από την αρχή, είναι δύσκολο να περιμένουμε κάτι λιγότερο από τη συμμαχία Παλαιστινίων-Τεχεράνης μέχρι να πέσει η Ισλαμική Δημοκρατία. ֍