Medcium Παρασκευή 27.5.2018
Χρήστος Λουτράδης

Και τώρα τι θα κάνουμε χωρίς βαρβάρους; Ίσως το ερώτημα αυτό να αποτελέσει το ερώτημα γύρω από το οποίο θα δομηθεί η συζήτηση για το μέλλον της ανθρωπότητας τις επόμενες δεκαετίες.

Η περίοδος που διανύουμε χαρακτηρίζεται από σημαντικότατες εξελίξεις στο πεδίο της επιστήμης , της ιατρικής και της τεχνολογίας σε τέτοιο βαθμό που τείνει να αναμορφώσει τον τρόπο με τον οποίο όχι μόνο βιώνουμε την καθημερινότητα μας , από την επαγγελματική μας ζωή στην προσωπική και τούμπλαλιν , αλλά κυρίως στο πως βιώνουμε την σχέση μας με τον εαυτό μας και κυρίως πως βλέπουμε την σχέση του εαυτού μας με συλλογικούς φορείς και θεσμούς όπως πολιτικά κόμματα, οργανώσεις και θρησκείες.

Έχει τονιστεί πολλές φορές το τελευταίο χρονικό διάστημα ότι η επέλαση των επιστημονικών ανακαλύψεων θα μα αναγκάσει να επαναορίσουμε όρους όπως η Ηθική και η Θρησκεία και κυρίως να επαναπροσδιορίσουμε τα όρια της ηθικής, της ανθρώπινης παρέμβασης και της δύναμης που αποκτάει η επιστήμη στις ζωές μας.

Το μεγάλο πρόβλημα με την δύναμη που αποκτάει η επιστήμη και οι τεχνολογικές, καλοδεχούμενες, ανακαλύψεις δεν ορίζεται βεβαίως στην αυτονόητη χρησιμότητα τους για την εξέλιξη και την ευζωία της ανθρωπότητας. Το μεγάλο πρόβλημα ποιος ή ποιοι θα ελέγχουν την ιδιοκτησιακή δυναμική των εξελίξεων αυτών, ποιες θα είναι οι φανερές αλλά και οι κρυφές στοχοθεσίες τους και κυρίως με ποιον τρόπο θα εξασφαλίζουν τα κράτη παγκοσμίως ότι αυτές οι εξελίξεις θα έχουν μια και μοναδική κατεύθυνση: Την καλυτέρευση των συνθηκών ζωής για ένα όλο και μεγαλύτερο ποσοστό του παγκοσμίου πληθυσμού. Και εδώ αρχίζουν τα δύσκολα .

Γιατί σε αυτό το σημείο εισέρχεται πάλι στον δημόσιο διάλογο η σημαντικότητα θεσμών και φορέων που πολλοί αναλυτές , αλλά και ένα μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας μας , έχουν ορίσει ως παρωχημένο και προ-νεωτερικό. Θεσμοί όπως το κράτος , που δεν ποδηγετεί την ελευθέρια του ατόμου και την έμφυτη ανάγκη του για δημιουργικότητα, όπως και η Θρησκεία, που δεν θα πρέπει να την μπερδεύομε με τον εν πολλοίς αμαρτίες περιπεσούσι θεσμό της Εκκλησίας, θα πρέπει να ξανά αποκτήσουν σημαντικότητα ως οι θεσμοί εκείνοι που ενώ δεν θα λειτουργούν αποτρεπτικά στην πρόοδο θα πρέπει να λειτουργούν ως κυματοθραύστες της ‘’αμαρτωλής’’ φύσης του ανθρώπου για αλαζονικές συμπεριφορές , για κυριαρχία , και για έλλειψη ηθικών αναστολών. Αυτή η σύγκρουση θα έχει και το μεγαλύτερο ενδιαφέρον

 https://medium.com/@loutradis/%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CF%84%CF%8E%CF%81%CE%B1-%CF%84%CE%B9-a5083279bc08

Κατηγορία: Κοινωνικά-Πολιτικά