Cohen.gr Δευτέρα 12.12.2022
Δημήτριος Παππάς*
Ο Κύριος Μπαμπινιώτης για την ετυμολογική ερμηνεία του όρου Ελλάς έχει πάρει την εξής θέση:
Κατά τον Γ. Χατζηδάκι, τον μεγαλύτερο γλωσσολόγο της χώρας μας η Εθνική μας ονομασία προέκυψε ως εξής: Έλλ[οπία] [Ηπείρου] > ( με απλοποίηση) Έλλα – Έλλοι . Από το Ελλοί – Ελλάν – Έλλην – Πανέλληνες.
Ο Κύριος Χατζηδάκης γαλουχήθηκε με μορφώματα ενός αιώνα κατά τον οποίο δεν είχε ανακύψει η πληροφορία των δανείων της Ελληνικής αλφάβητου από την Φοινικική. Για τον λόγο αυτό δεν θα ασκηθεί κριτική στο ετυμολογικό του εγχείρημα. Μια άλλη ερμηνεία που συναντάται στο διαδίκτυο από «γνωστικούς κύκλους» είναι η ετυμολογική ανάλυση Ελ +λην (ως απαρέμφατο του λάω = βλέπω). Αυτή η ερμηνεία μετατρέπει το Έλ σε ήλ (ήλιο) για να δείξει πως το Ελληνικό πνεύμα είναι ο φωτοδότης του κόσμου, αλλά δεν επιθυμείται γίνει κατανοητό από τους « Έλληνες Αρχαιολάτρες» πως προσπαθούν να δομήσουν αφηγήματα που πατάνε σε πένες Εβραϊκής διανόησης.
Οι Ελληνιστές Εβραίοι είναι εκείνοι που δημιούργησαν αυτή την διάκριση όταν μετέφρασαν τις γραφές στην Ελληνική τροποποιώντας τις καταλήξεις των αγγελικών ονομάτων ( Σαμμου-χελ σε Σαμμουήλ). Ενσωμάτωσαν τον ηλιοκεντρικό χαρακτήρα που είχε η Αίγυπτος και η Περσία βάζοντας την Ελληνική κατάληξη ήλ (εκ του ήλιου) για να προσδίδοντας έναν οικουμενικό χαρακτήρα στα αφηγήματα τους. Μάλλον ορισμένοι όπως πάντα δεν γνωρίζουν πως πατάνε σε λεξιπλαστικές δημιουργίες των Εβραϊκών Πενών ή μάλλον το γνωρίζον προσπαθώντας να θολώσουν το τοπίο.
Ο Όμηρος (Ιλιάδα Β΄ – 683) αναφέρει τους κατοίκους στην περιοχή της Φθίας είτε με την ονομασία Αχαιοί , Μυρμιδόνες και Έλληνες. Ο Όμηρος που προηγείται 400 χρόνια του Ηροδότου αναφέρεται στην παράδοση του βασιλείου της Δολοπίας από τον βασιλιά της Φθίας Πηλέα προς στον Φοίνικα (Ιλιάδα Ι΄ 484).
Όταν οι Χαναναίοι – Φοίνικες ήρθαν σε επαφή με τον χώρο που έμελλε να ονομαστεί Ελλάδα.
Ο Ησίοδος μέσα από την ποιητική δημιουργία της Θεογονίας, περιγράφει την εισαγωγή των Φοινίκων με τον Κάδμο να καταλήγει στην Βοιωτία οπού εκεί δημιουργεί το βασίλειο του. Η σύζευξη του Κάδμου με την κόρη του Άρη και της Αφροδίτης Αρμονία συμβολίζει την σύζευξη του Ελληνικού με τον Φοινικικό πολιτισμό. Οι Φοίνικες ήταν μια Σημιτική πληθυσμιακή ομάδα, που διέμενε στην περιοχή της Χαναάν που αναφέρονται ως Χαναανίτες. Στο Δευτερονόμιο (9:4-6) αναφέρεται η βασική διαφωνία μεταξύ των κατοίκων της Χανάαν και των Ισραηλιτών που καθρέφτιζε την διαμάχη μεταξύ μονοθεϊσμού και ειδωλολατρίας.
Οι Χαναναίοι που ονομάστηκαν αργότερα Φοίνικες από τις μέλλουσες Ελληνικές πληθυσμιακές ομάδες διέπρεπαν στο θαλάσσιο εμπόριο, ενώ χρησιμοποιούσαν τα αστέρια για την πλοήγηση τους θεωρώντας τα ως προγόνους των ανθρώπων. H άρχουσα θεότητα των Δυτικών Σημιτικών λαών ήταν η Θεότητα Ελ. Η λέξη Ελ μεταφράζεται ως θεότητα ή θεός αλλά θα ήταν γόνιμο να κατανοηθεί με γνώμονα την θέαση της ίδιας της Φοινικικής γλώσσας. Για να γίνει κατανοητή η ουσία της χρειάζεται να επιχειρηθεί μια εικονογραφική ανάλυση σύμφωνα με το Εβραϊκό αλφάβητο, καθώς οι πληθυσμιακές ομάδες των Φοινίκων με εκείνες που σχημάτισαν την Εβραϊκή θρησκεία ήταν γλωσσολογικά συγγενείς.
Μια λεκτική εικονογραφική και συμβολική μετάφραση των γραμμάτων.
Στην Εβραϊκή η λέξη Έλ προσφωνείται σαν Χέλ και αποτυπώνεται από το γράμμα Λάμεντ και από το γράμμα Άλεφ. Το Λάμεντ αποτυπώνει την ράβδο που χρησιμοποιούσαν οι κτηνοτρόφοι ενώ το Άλεφ εικονογραφείται μέσω του κεφαλιού του βοδιού, όπου χωρίς την ύπαρξη του δεν θα ήταν δυνατή η διαβίωση μιας ολόκληρης πληθυσμιακής ομάδας. Οι έρευνες πάνω στην ανάπτυξη φαρμάκων για την καταπολέμηση ιών, δείχνουν πως υπάρχουν αντί – μικροβιακά πεπτίδια στο στομάχι μιας αγελάδας που μπορούν να ενισχύσουν το ανθρώπινο ανοσοποιητικό σύστημα εμποδίζοντας την ανάπτυξη των ιών. Στην Αρχαιότητα τα πρώτα φάρμακα αναπτύχθηκαν στην Αίγυπτο πριν 3.000 χρόνια, ενώ από τα μέρη της πέρασαν πολλοί λαοί συμπεριλαμβανομένων των Χαναναίων που ονομάστηκαν αργότερα Φοίνικες. Το βόδι δεν είναι απλά ένα κρέας που τρέφει κάποιον και για αυτό δίνονταν μια ιερότητα στις θυσίες ζώων από τις πολυθεϊστικές θρησκείες και τον Εβραϊκό μονοθεϊσμό. Το Εβραϊκό έθιμο όσον αφορά την προετοιμασία για την θανάτωση ζώων, περιλαμβάνει μια ειδική διαδικασία μη βίαιης θανάτωσης από έναν ειδικό άνθρωπο, που γνωρίζει την μέθοδο Kosher. Αξίζει να διερευνήσει κανείς τι ορμόνες μπορεί να παράγει ένα ζώο κατά την διάρκεια μιας στρεσογόνας κατάστασης και κατά πόσο μπορούν αυτές να αλλάξουν το περιεχόμενο της σύστασης του κρέατος του, με τις όποιες τοξικές επιπτώσεις στον άνθρωπο.
Το ρήμα λάω που σημαίνει παρατηρώ αποτελείται από το λάμδα ( ράβδος) το α ( βόδι) και το ωμέγα που εμπνεύστηκε από το Ο στην Φοινικική, οπού στην Εβραϊκή είναι το γράμμα Aγίν (μάτι). Το Ο μικρόν σχηματικά στην φύση μπορεί να προσληφθεί από τον ήλιο και το ωμέγα λογικά υποδηλώνει εικονικά την ανατολή ή την δύση όπου ο ήλιος είναι μεγάλος, οπού μέσω της επίδρασης του λευκού φωτός από αυτόν γίνεται ο κόσμος ορατός. Αυτό το ρήμα (Λάω) στο σύνολο του αναπαριστά ένα κτηνοτρόφο που κρατά μια ράβδο και παρατηρεί. Ένας κτηνοτρόφος παρατηρεί όλες τις φυσικές δυνάμεις που ενεργούν δια της ορατής ύλης, για να εκτιμήσει μέσω της εξεύρεσης σταθερών μοτίβων τις καιρικές συνθήκες ή να προστατεύσει το κοπάδι του από κινδύνους. Για να τις παρατηρήσει όμως είναι αναγκαία η επίδραση του λευκού φωτός που είναι ο ήλιος.
Ο Βάαλ αποτυπώνεται στις Σημιτικές λατρείες ως μία θεότητα της αναπαραγωγής και της βλάστησης συνδεόμενος με καταιγίδες και η Αστάρτη που λατρεύονταν εξίσου στην Ασσυρία, αντιπροσωπεύει επίσης την γονιμότητα – βλάστηση. Ο Ελ αποδίδεται ως η ανώτερη θεότητα που κυβερνά τις υπόλοιπες. Μια άρχουσα θεότητα χάρη στην οποία δρούνε οι άλλες που γίνονται ορατές , που επιστημονικά μιλώντας θα έλεγε κανείς πως είναι ο ηλεκτρομαγνητισμός που συγκρατεί δεμένα τα άτομα της ύλης.
Άρα ο Έλλην είναι ο άνθρωπος που παρατηρεί την ορατή υλική φύση που συνέχεται μέσω μιας δύναμης (Ελ). Μήπως αυτή η ερμηνεία θυμίζει κάτι μεταξύ μονοθεϊσμού και πολυθεϊσμού; Μήπως δεν είναι τυχαίο το ότι ο Πλάτωνας στον Τίμαιο του περιγράφει έναν Δημιουργό που δίνει ζωή στους υπόλοιπους Θεούς; Μήπως ο ευφυής Φίλων της Αλεξάνδρειας συνέλαβε κάτι, όταν υποστήριζε πως ο Πλάτωνας είχε αναγνώσει την Βίβλο, αλλά μάλλον αυτό το κάτι μπορεί να ήταν η Δυτική Σημιτική - Φοινικική επιρροή;
Mα πως είναι δυνατόν το Χέλ των Φοινίκων να μετατράπηκε σε Έλ;
Οι Χαναναίοι καταφθάνοντας στα εδάφη που ονομάστηκαν Ελληνικά γύρω τον 20αιώνα (Ηρόδοτος Ιστορίαι 5.58.1) αιώνα άρχισαν να αλληλεπιδρούν με την ομιλούμενη γλώσσα των ντόπιων κατοίκων. Έπειτα από πολλές γενιές της « Φοινικοποίησης» τους που σημαίνει ενσωμάτωση σε μια νέα στεριά θα άρχισαν να εκφέρουν τις λέξεις που γνώριζαν με έναν νέο τρόπο. Η έντονη εκφορά του Χε που συναντάται σε όλες τις Σημιτικές και Αραβικές γλώσσες, λογικά προέκυψε σαν έξη μέσα από μια διαμόρφωση. Το ηχητικό άκουσμα παράγεται με την τοποθέτηση της γλώσσας σε συγκεκριμένες περιοχές του ουρανίσκου. Έχει αποδειχτεί σε έρευνες πως η επαφή της γλώσσας με τον ουρανίσκο ενεργοποιεί περιοχές του υποθαλάμου , κάτι που βοηθάει στην καταγραφή πληροφοριών και ανάκληση της μνήμης σε σχέση με τις γεύσεις και με τις λέξεις. Με όλες τις λέξεις όλου του κόσμου ανεξαρτήτως καταγωγής.
Οι Σημιτικοί λαοί διέμεναν σε περιοχές με πολύ υψηλές θερμοκρασίες, όπου η εκπνοή Χα είναι μια φυσιολογική δράση του οργανισμού για την αποφόρτιση της πίεσης από αυτές τις θερμοκρασίες. Στην Μεσόγειο που δεν υπάρχουν αυτές οι θερμοκρασίες το Χ είναι πιο ελαφρύ και δεν μπαίνει στην αρχή των λέξεων όπως συνηθίζεται στις Σημιτικές γλώσσες. Έτσι λοιπόν η λέξη Χέλ που συμβόλιζε τον Θεό, θα προφέρθηκε σαν Έλ έπειτα από την υιοθέτηση των νέων περιβαλλοντικών και ηχητικών ερεθισμάτων της ντόπιας γλώσσας από την εγχώρια διάλεκτο.
Ο Ηρόδοτος ( 1.57.1 – 1.58.1) αναγνωρίζει τους Πελασγούς ως βάρβαρους που προσέλαβαν αργότερα την Ελληνική γλώσσα περιγράφοντας παράλληλα μια ανομοιογένεια που σιγά σιγά προσλάμβανε μια ομοιογένεια. Χάρη σε μια πολιτισμική σύζευξη άρχισε ένας σχηματισμός, που στην πορεία της ιστορίας εμπλουτίστηκε με ετερογενή στοιχεία για να προσλάβει το όνομα Ελλάς.
Μήπως απαιτείται μια αναγνώριση;
Η τάση που επιχειρείται για την ανεύρεση του « Ελληνικού αίματος» των Φοινίκων και η αποστροφή μιας ετυμολογικής ανάλυσης με βάση την παρουσία τους στον Ελλαδικό χώρο, ίσως δείχνει την αποστροφή σε οτιδήποτε Σημιτικό. Η λέξη Σημίτης παραπέμπει στην λέξη Εβραίος που στο υποσυνείδητο κάποιων ανθρώπων ταυτίζεται με « φιλαργυρία» και « προδοσία». Αυτό το μόρφωμα καλλιεργείται για αιώνες μέσα από εδάφια της Καινής Διαθήκης ( Ιωάννης 13: 21 -27) που αναπαράγονται απο εκπροσώπους της οργανωμένης θρησκείας.
Μήπως η έρευνα σε αυτό το ζήτημα και μια νέα προσέγγιση θα μπορούσε να εκδιώξει τα ψεγάδια του Αντί – Σημιτισμού σε μια κοινωνία που δεν έχει αντιληφθεί την συνεισφορά των Σημιτικών λαών; Εξίσου με τους Αιγυπτίους οι Φοίνικες αξίζουν να αναφέρονται σαν μια πολύτιμη πηγή πολιτισμικής παρακαταθήκης, με βάση την αναφορά της Σημιτικής τους προέλευσης. Η Ινδοευρωπαϊκή γλωσσολογική υπόθεση που ενσωμάτωσε πρώτη την Ινδική λέξη Arya στην Ευρώπη πριν την Εταιρεία της Θούλης εξαιρεί από την « οικογένεια » της τις Μογγολικές και της Σημιτικές γλώσσες. Προσωπικά πείθομαι περισσότερο από την θεώρηση της πολιτισμικής επιρροής εκ της Ανατολής, παρά από « Ίνδο – Άριες» αφηγήσεις γεννημένες σε μια έντονη επεκτατική δράση του Αγγλικού στέμματος. ֍
* Ο Δημήτριος Παπάς είναι Κοινωνιολόγος