|
ΑΝΑΦΟΡΑ των Άννα Στάη και
Ειρήνης Κούτελου
Κατά του εισαγγελέα Λεωνίδα
Λαζαράκου
Αθήνα 21 Νοεμβρίου 2007
Προς τον
Πρόεδρο του Τριμελούς Συμβουλίου Διοίκησης
Του Εφετείου Αθηνών
---------------------------
1. Άννας Στάη του Σταύρου.
2. Ειρήνης Κούτελου του Γεωργίου.
Οι οποίες υποβάλουν την παρούσα αναφορά ενεργώντας
ατομικά και ως μέλη της οργάνωσης «Αντιναζιστική
Πρωτοβουλία» που διατηρεί γραφεία στην Αθήνα,
Χαλκοκονδύλη 35 (τηλ-φαξ 2105232553,
e-mail:
info@antinazi.gr).
Σχετικά με την ακροαματική διαδικασία κατά τη
συζήτηση της 11ης Σεπτεμβρίου 2007 στο
ακροατήριο του Β΄ Τριμελούς Εφετείου Πλημμελημάτων
Αθηνών με κατηγορούμενους τους
1) Κωνσταντίνο ΠΛΕΥΡΗ του Αθανασίου, 2) Δημήτρη
ΖΑΦΕΙΡΟΠΟΥΛΟ του Κωνσταντίνου, 3) Θεόδωρο ΧΑΤΖΗΓΩΓΟ
του Νικολάου, και 4) Μιχαήλ ΓΕΩΡΓΙΛΑ του Γεωργίου
για παράβαση των άρθρων 1 και 2 του Ν. 927/1979
Αξιότιμε κύριε Πρόεδρε,
Εμείς που υποβάλουμε την παρούσα εξεταστήκαμε ως
μάρτυρες κατηγορίας κατά την ανωτέρω συζήτηση ύστερα
από αναβολή από την 5/9/2007, αφού κληθήκαμε από τον
Εισαγγελέα Εφετών Σπυρίδωνα Μουζακίτη που άσκησε την
ποινική δίωξη κατά των πιο πάνω κατηγορούμενων. Η
ακροαματική διαδικασία διακόπηκε την 11η
Σεπτεμβρίου λόγω κωλύματος του δικαστηρίου και
αναβλήθηκε για να συζητηθεί εκ νέου την 3η
Δεκεμβρίου από νέα σύνθεση.
Κατά την εξέτασή μας που έγινε ενώ είχαν αποβληθεί
από τη διαδικασία οι συνήγοροι της πολιτικής αγωγής,
ο εισαγγελέας της έδρας Λεωνίδας Λαζαράκος, με την
ανοχή ή και τη συμμετοχή της προεδρεύουσας τη
διαδικασία Ευφροσύνης Τσελεχοβίτου, κράτησε μία
πρόδηλα μεροληπτική στάση υπέρ του κατηγορούμενου Κ.
Πλεύρη σε βαθμό που υπερέβαινε σε ζήλο τους
συνηγόρους υπεράσπισης του, διατύπωσε μειωτικά και
ειρωνικά σχόλια εναντίον μας, μας αφαιρούσε
επανειλημμένα το λόγο με αποτέλεσμα να μη μας
επιτρέψει να ολοκληρώσουμε ούτε την κατάθεσή μας,
ούτε τις απαντήσεις μας σε πολλές από τις ερωτήσεις
του, παρεμπόδισε την κατάθεση για συγκεκριμένα
σχετικά με την υπόθεση στοιχεία επιβαρυντικά για τον
κατηγορούμενο Κ. Πλεύρη χρησιμοποιώντας ακόμα και τη
φράση «δεν θα καταθέσετε γι’ αυτό», και μας υπόβαλε
ερωτήσεις που αμφισβητούσαν την ίδια τη νομιμότητα
των διατάξεων του Ν. 927/1979 στη βάση των οποίων
διώχθηκαν οι κατηγορούμενοι, ενώ ταυτόχρονα μας
απαγόρευε να αναφερθούμε στο περιεχόμενο τους για να
αποδείξουμε το βάσιμο της κατηγορίας. Έφτασε μάλιστα
στο σημείο να απειλήσει την πρώτη από εμάς με
σύλληψη αποκλειστικά και μόνο για τη σταθερή
υπεράσπιση από την πλευρά μου του κατηγορητηρίου.
Ταυτόχρονα οι υπερασπιστές των κατηγορούμενων Κ.
Πλεύρη και Δ. Ζαφειρόπουλου (πρώην ηγετικού
στελέχους της ναζιστικής «Χρυσής Αυγής») συχνά
θορυβούσαν,
γελούσαν ειρωνικά κατά των μαρτύρων, και
επιδοκίμαζαν τις τοποθετήσεις του εισαγγελέα με την
πλήρη ανοχή του δικαστηρίου.
Η συμπεριφορά της έδρας στην οποία θα αναφερθούμε
αναλυτικά πιο κάτω αποκτά ιδιαίτερα βαρύτητα από τη
στιγμή που η υπόθεση που δικαζόταν δεν ήταν ούτε
κοινή ούτε συνηθισμένη. Ο Κ. Πλεύρης και οι
συγκατηγορούμενοι του δικάζονταν για αδικήματα που
περιγράφονται στα άρθρα 1 και 2 του αντιρατσιστικού
νόμου 927/1979. Πρόκειται για την πρώτη φορά που
φέρεται υπόθεση ενώπιον ελληνικού δικαστηρίου για
αδικήματα του άρθρου 1 του Ν. 927/79 (πρόκληση σε
μίσος και βία κατά προσώπων ή ομάδων προσώπων από
μόνο το λόγο της εθνικής ή φυλετικής καταγωγής τους
ή της θρησκείας τους), γεγονός που επέβαλε την
ιδιαίτερη φροντίδα του δικαστηρίου για τη γνώση του
περιεχομένου και του πνεύματος του συγκεκριμένου
νομοθετήματος, και τη χρηστή διεξαγωγή της δίκης για
την όσο το δυνατό λεπτομερέστερη διερεύνηση της
υπόθεσης.
Κυρίως όμως η δίκη αυτή έχει ιδιαίτερη σημασία για
το σεβασμό και τη λειτουργία των δημοκρατικών αρχών
της πολιτείας και μάλιστα των δημοκρατικών αρχών σε
ευρωπαίκό επίπεδο αφού το συντριπτικό μέρος του
κατηγορητηρίου αφορά το βιβλίο του Κ. Πλεύρη
«Εβραίοι, όλη η αλήθεια». Σε αυτό περιλαμβάνεται
πλήθος ρατσιστικών-αντισημιτικών και ωμά ναζιστικών
διακηρύξεων και προτροπών σε μίσος και βία που
απευθύνονται στους πολίτες με σκοπό να τους πείσουν
να τις υιοθετήσουν σα θεωρία και σαν πράξη.
Πιστεύουμε ότι δεν επιτρέπεται σε χώρα μέλος της
Ευρωπαϊκής Ένωσης να κυκλοφορεί ένα τέτοιο βιβλίο
χωρίς να επιβάλλονται οι προβλεπόμενες από το νόμο
ποινές στο συγγραφέα του για το ωμό κάλεσμα,
60 χρόνια μετά το τέλος του β΄ παγκοσμίου πολέμου,
σε επανάληψη της απάνθρωπης ναζιστικής βίας που
ασκήθηκε πάνω σε αθώους συνανθρώπους μας.
Ότι στις προθέσεις του δικαστηρίου δεν ήταν να
αναγνωρίσει αυτό τον ιδιαίτερο χαρακτήρα της δίκης,
αλλά αντίθετα να καταδικάσει μια τέτοια αντιμετώπισή
της και να αντιστρατευτεί σε αυτήν, έγινε φανερό από
την πρώτη στιγμή όταν πριν ακόμα θέσει σχετικό θέμα
η υπεράσπιση των κατηγορούμενων, ο εισαγγελέας
Λεωνίδας Λαζαράκος έκανε μία μακροσκελή αγόρευση για
τους λόγους για τους οποίους κατά την άποψη του
έπρεπε να αποβληθούν από τη διαδικασία οι συνήγοροι
της πολιτικής αγωγής. Αυτοί δήλωσαν ότι θα
παρασταθούν για τα μέλη του διοικητικού συμβουλίου
του Κεντρικού Ισραηλιτικού Συμβουλίου που είχαν
υποβάλει μήνυση κατά την προδικασία και για την
Εβραία
Andrea Gilbert
μέλος του Ελληνικού Παρατηρητηρίου του Ελσίνκι. Ο
εισαγγελέας εκθέτοντας τους λόγους της πρότασης του
υποστήριξε ότι τα αδικήματα του Ν. 927/79 δεν
αφορούν τα ξεχωριστά πρόσωπα κατά των οποίων
στρέφεται ο ρατσιστικός λόγος τα οποία δεν θίγονται
αυτοτελώς και ότι μόνο η πολιτεία θίγεται συνολικά
γιατί το αδίκημα στρέφεται κατά της «δημόσιας
τάξης». Οπότε σύμφωνα με το σκεπτικό του τα θύματα
του ρατσιστικού λόγου θα μπορούσαν να προστατευθούν
επαρκώς εκπροσωπούμενα από την κατηγορούσα αρχή στη
δίκη, δηλαδή από τον ίδιο στη συγκεκριμένη
περίπτωση. Πιστεύουμε ότι η στέρηση του δικαιώματος
στο θύμα του ρατσισμού να εκπροσωπηθεί με συνήγορο
για να ζητήσει δικαστική προστασία αποτελεί βάναυση
παραβίαση των δικαιωμάτων του και του σκοπού για τον
οποίο θεσπίστηκε ο νόμος. Αναμέναμε όμως σε
κάθε περίπτωση ότι το δικαστήριο που υιοθέτησε την
πρόταση του εισαγγελέα και ο ίδιος ο εισαγγελέας θα
διασφάλιζε τουλάχιστον την ισότιμη συμμετοχή μας ως
μαρτύρων κατηγορίας στη δίκη αφού είχαμε πλέον
στερηθεί της αρωγής των συνηγόρων της πολιτικής
αγωγής.
Με οδυνηρή έκπληξη διαπιστώσαμε ότι αντίθετα ο
εισαγγελέας Λεωνίδας Λαζαράκος μας απεύθυνε
ερωτήσεις που δεν αφορούσαν τη διερεύνηση της
υπόθεσης με βάση το κατηγορητήριο, αλλά απέβλεπαν
αποκλειστικά και μόνο στην υποστήριξη του βασικού
υπερασπιστικού επιχειρήματος του Κ. Πλεύρη που
εκτέθηκε από το συνήγορο του Θ. Πλεύρη, δηλαδή της
ελευθερίας της ρατσιστικής και ναζιστικής έκφρασης.
Και ο κ. εισαγγελέας δεν περιορίστηκε στην
υποστήριξη αυτής της ελευθερίας αναιρώντας έτσι το
γράμμα, την ουσία και το νόημα όλης της
αντιρατσιστικής νομοθεσίας, αλλά απέδωσε ένα
πρωτοφανές εύσημο τιμής στον ρατσιστικό
αντισημιτικό, γενοκτονικό φιλοχιτλερικό λόγο του κ.
Πλέυρη. Συγκεκριμένα
χαρακτήρισε το ενάντια σε κάθε ιστορικό δεδομένο
σχετικό με το εβραϊκό Ολοκαύτωμα σύγγραμμά του
«επιστημονικό» και τον ίδιο «επιστήμονα»!!!!!
Όποτε οι απαντήσεις μας αντέκρουαν αυτό το
επιχείρημα δεχόμαστε διακοπές, έμμεσες απειλές και
ειρωνικά σχόλια μέσα σε μία γενική οχλαγωγία που
δημιουργούσε το κοινό των υποστηρικτών των
κατηγορούμενων στην αίθουσα. Την ίδια στιγμή
η πρόεδρος Ευφροσύνη Τσελεχοβίτου παρακολουθούσε
απαθής την απαξιωτική εξέτασή μας από τον εισαγγελέα
όταν δεν έκανε και εκείνη με τη σειρά της
υποτιμητικά και ειρωνικά σχόλια.
Ι. Η εξέταση της πρώτης από εμάς Άννας Στάη από τον
εισαγγελέα Λ. Λαζαράκο
Α.
«Αναγνωρίζετε ή όχι το δικαίωμα στον κύριο Πλεύρη να
εκφράζει τις ιδέες του;»
Η πρώτη ερώτηση που δέχτηκα από τον κ. Λαζαράκο
αφορούσε τις γραμματικές μου γνώσεις από τις οποίες
όπως μου δήλωσε θα έκρινε τη βαρύτητα της
καταθέσεως μου. Απαντώ ότι έχω τελειώσει το
μικρό Πολυτεχνείο και είμαι δημόσιος υπάλληλος. Στη
συνέχεια κι ενώ έχω προετοιμαστεί για να ερωτηθώ επί
του κατηγορητηρίου δέχομαι την εξής ερώτηση:
«στον κύριο Πλεύρη αναγνωρίζετε ή όχι το δικαίωμα να
εκφράζει τις ιδέες του, όποιες και αν είναι έστω κι
αν μας αρέσουν ή όχι;».
Προσπαθώντας να
διατυπώσω σε απάντηση, ένα συλλογισμό για το πώς η
ελευθερία της έκφρασης την οποία υπερασπίζω
προστατεύεται από το Ν. 927/1979 ο οποίος τιμωρεί το
ρατσιστικό λόγο, δέχομαι επίθεση από τον κύριο
εισαγγελέα, ο οποίος μου απαγορεύει να μιλήσω για το
νόμο, και μου λέει ότι πρέπει να μιλάω μόνο για
πραγματικά περιστατικά τη στιγμή που μου είχε
απευθύνει ερώτηση κρίσης. Στη συνέχεια με προσβάλει
απευθύνοντας μου την κατηγορία ότι «προσπαθώ να
δημιουργήσω εντυπώσεις», ενώ με απειλεί με
«συνέπειες» για την ανάρμοστη σύμφωνα με αυτόν
συμπεριφορά μου.
«Α.Σ.: …Προκειμένου όμως να υπερασπιστώ την
ελευθερία της έκφρασης, επικαλούμαι ένα νόμο που
προστατεύει την ελευθερία της έκφρασης. Και αυτός ο
νόμος προστατεύει την ελευθερία της έκφρασης,
τιμωρώντας το ρατσιστικό λόγο.
ΕΙΣ.: Αφήστε, αυτό
θα το κρίνουμε εμείς, το νομικό θέμα. Εσείς να
απαντάτε στα πραγματικά περιστατικά που σας ρωτάμε.
Σας λέω και πάλι μην αγορεύετε κατ’ αυτό τον τρόπο
διότι εκτός από τυχόν συνέπειες που μπορεί να
υποστείτε δεν βοηθάτε κιόλας καθόλου με αυτή την
ένταση την οποία κάνετε εδώ σήμερα. Έτσι; Εάν θέλετε
να δημιουργήσετε κάπου εντυπώσεις να πάτε σε άλλο
βήμα να το κάνετε, όχι εδώ, δε βοηθάτε».
Β. «Θα βάλουμε φίλτρο στον κ. Πλεύρη;»
Υπομένω την επίθεση και
περιμένω να ερωτηθώ επί του κατηγορητηρίου όταν
επανέρχεται η ίδια αρχική ερώτηση. Αυτή τη φορά
ερωτούμαι σε ειρωνικό τόνο αν θέλω να βάλω «φίλτρο»
στον κ. Πλεύρη, ενώ διακόπτομαι επανειλημμένα.
«ΕΙΣ: Και σας ερωτώ τώρα να μου πείτε το εξής: Ο
κύριος Πλεύρης ξέρετε τι ιδιότητα έχει;
Α.Σ: Δικηγόρος.
ΕΙΣ: Εκτός από δικηγόρος;
Ασχολείται με την Ιστορία;
Είναι ιστορικός;
Α.Σ: Το έχω ακούσει
ΕΙΣ: Εσείς με την Ιστορία ασχολείστε καθόλου;
Α.Σ: Όσο έχω ασχοληθεί. Δεν είμαι ιστορικός. Αλλά
δεν αναγνωρίζω….
ΕΙΣ
(με διακόπτει): Μάλιστα. Ο κύριος Πλεύρης
λοιπόν δεν έχει το δικαίωμα έστω και να πει πράματα
πάνω σε ιστορικά θέματα αρνητικά έστω κι αν εμείς οι
υπόλοιποι τα θεωρούμε εσφαλμένα έστω κι αν εμείς οι
υπόλοιποι τα θεωρούμε αποτρόπαια;
Α.Σ: Βεβαίως, αλλά δεν κάνει αυτό στο βιβλίο του…
Εισαγγελέας (με
διακόπτει): Θα του βάλουμε φίλτρο;»
Γ. «Θα βάλουμε
εμείς πλευρές στον κύριο Πλεύρη και στον κάθε Πλεύρη
και όρια του τι θα πει και τι θα κάνει; Και στο τι
ιδέες θα εκφράσει;»
Στη συνέχεια της
εξέτασης προσπαθώ να εξηγήσω πως το βιβλίο αυτό
μπορεί να ενθαρρύνει άτομα που έχουν αντισημιτικές
απόψεις να τις μετατρέψουν σε βία. Ο εισαγγελέας με
διακόπτει, δεν με αφήνει να ολοκληρώσω το συλλογισμό
μου και καταφέρεται εναντίον μου με κατηγορητικό
τόνο ότι προσπαθώ να «βάλω όρια» στις «ιδέες» του κ.
Πλεύρη. Μου απευθύνεται με τη φράση «κυρία μου».
«Α.Σ.: Στο βιβλίο προτρέπει σε ρατσιστική βία
εναντίον των Εβραίων
Πρόεδρος: Σας είπαμε: με ποιο τρόπο;
Α.Σ.: Μ’ αυτά που λέει! Μ’ αυτά που λέει..
ΕΙΣ.: Ακούστε κυρία μου, ερωτηθήκατε κατά κόρον με
ποιόν τρόπο προτρέπει σε ναζιστική…βία κατά των
Εβραίων. Ερωτηθήκατε εάν μπορεί να προτρέψει εσάς
και λέτε: «Εγώ; Αντιναζίστρια; Ποτέ!» Άρα λοιπόν
εκείνοι οι οποίοι θα κάνουνε βία κατά των Εβραίων
είναι…οι ναζισταί ας πούμε. Ή είναι εκείνοι οι
οποίοι τους μισούν. Δε νομίζω νάχουν ανάγκη το
βιβλίο του κυρίου Πλεύρη…
Α.Σ.: Όχι, όχι τόχουν κι οι αντισημίτες.
ΕΙΣ.: Τόχουν οι αντισημίτες ειδικώς ανάγκη το βιβλίο
του κυρίου Πλεύρη;
Α.Σ.: Βέβαια. Εκτός από τους ναζιστές υπάρχουν και
οι αντισημίτες
ΕΙΣ.: Οι αντισημίτες δεν έχουν το μένος και το μίσος
εναντίον των Εβραίων; Περιμένουνε το βιβλίο του
κυρίου Πλεύρη να τους το δείξει;
Α.Σ.: Ναι, αλλά δεν είναι απαραίτητο να ασκήσουν
βία…
ΕΙΣ. (διακόπτει): Περιμέναν τον κύριο Πλεύρη να τους
το δείξει;
Α.Σ: Ένας αντισημίτης μπορεί να είναι αντισημίτης
αλλά δεν είναι απαραίτητο να θέλει να ασκήσει βία…
ΕΙΣ (διακόπτει): Κι ο αντισημίτης διαβάζοντας το
βιβλίο του κυρίου Πλεύρη θα ασκήσει βία;
Α.Σ: Αυτό πιστεύω
ΕΙΣ: Δηλαδή στον κύριο Πλεύρη…
Α.Σ: …προτρέπει…
ΕΙΣ
(με διακόπτει): Ένα λεπτό! Τόπατε αυτό! Δηλαδή
οι καθ’ ημάς στον κύριο Πλεύρη και στον κάθε Πλεύρη
θα βάλουμε εμείς πλευρές και όρια του τι θα πει και
του τι θα κάνει; Και στο τι ιδέες θα εκφράσει;»
Δ. «ΔΕΝ
ΤΕ-ΛΕΙ-Ω-ΣΑ! Αφήστε το νόμο ήσυχο! Ως εδώ και μη
παρέκει!»…
«Του αναγνωρίζετε την ιδιότητα του ιστορικού ναι ή
όχι του κύριου Πλεύρη;»
Επιχειρώντας να διατυπώσω την απάντησή μου στη βάση
του νόμου, διακόπτομαι επανειλημμένα Ακούω έκπληκτη
από τον εισαγγελέα να λέει δυνατά τη φράση: «ΔΕΝ
ΤΕ-ΛΕΙ-Ω-ΣΑ! Αφήστε το νόμο ήσυχο! Ως εδώ και μη
παρέκει!». Αισθάνομαι ότι βάλλεται η προσωπικότητα
μου και ρωτάω αν έχω τελικά το δικαίωμα σαν πολίτης
να επικαλούμαι το νόμο. Αντί άλλης απάντησης, ο
εισαγγελέας μου ζητά ξανά να αναγνωρίσω την ιδιότητα
του κύριου Πλεύρη ως ιστορικού.
«Α.Σ: Δεν είναι ανάγκη να προκληθεί βία, όπως λέει ο
νόμος…
ΕΙΣ:
(δυνατά): Δεν ΤΕ-ΛΕΙ-Ω-ΣΑ! Αφήστε το νόμο
ήσυχο! Ως εδώ και μη παρέκει!
Α.Σ: Γιατί; δεν είμαι πολίτης;
ΕΙΣ
(φωνάζει): Νομικά μαθήματα δε θα μας κάνετε!
Δε θα μας κάνετε νομικά μαθήματα!
Α.Σ: Δεν είμαι πολίτης; Δεν κάνω νομικά, ούτε είμαι
νομικός.
ΕΙΣ
(με διακόπτει): Κυρία μου εάν είστε πολίτης…
Α.Σ: Είμαι πολίτης και εξετάζομαι.
ΕΙΣ
(δυνατά): Εάν είστε πολίτης ή όχι θα υπακούτε
στους νόμους!
Α.Σ: Υπακούω στους νόμους…
ΕΙΣ: Οι νόμοι λένε, θα υπακούτε και θα ερωτάσθε.
Α.Σ: Επικαλούμαι το νόμο για να προστατευθώ απ’ τους
ναζιστές.
ΕΙΣ (έντονα και διακόπτει): Θα ερωτάσθε και θα
απαντάτε επί ιστορικών πραγματικών δεδομένων. Επί
πραγματικών περιστατικών επί γεγονότων.
Α.Σ: Μάλιστα
ΕΙΣ: Όχι επί κρίσεων! Μη κάνετε κρίσεις και μην
απαντάτε σε νομικά θέματα! Μην κάνετε κρίσεις και
εκφράζετε γνώμες επί νομικών θεμάτων! Και τα νομικά
θέματα λέει ο νόμος είναι το δικαστήριο! Αλλιώς ν’
ανεβείτε εσείς εδώ κάντε το λαοδικείο και δικάστε!
(Δυνατά): Να τελειώνουμε! Λοιπόν σας ερωτώ το
εξής: Του αναγνωρίζετε την ιδιότητα του ιστορικού
ναι ή όχι του κυρίου Πλεύρη;
Στάη: Όχι!».
Ε. «Γιατί να μην
κάνουμε κριτική στον κύριο Πλεύρη; Γιατί όλοι εσείς
οι οποίοι είσαστε αντίθετοι με αυτά τα οποία λέει
δεν γράψατε ένα σύγγραμμα όπου μέσα να τον
κατακεραυνώνετε και να το διαλύετε επιστημονικά;..
Όπως ο κύριος Πλεύρης αποφάσισε επιστημονικά να
ασχοληθεί, να ησχολείτο κι ένας ιστορικός ή των
Εβραίων ή των αντιναζιστών να τον αντικρούσει…
Επιστημονικώς θα τον αντικρούσουμε! Διότι ο κ.
Πλεύρης δεν έκανε τίποτα άλλο… Έχει γράψει ένα
σύγγραμμα».
Επιχειρηματολογώ για
τους λόγους για τους οποίους δεν αναγνωρίζω τον
«ιστορικό» χαρακτήρα του βιβλίου. Μιλάω για τα
θύματα του χιτλερισμού τον οποίο υποστηρίζει ο
κατηγορούμενος και ακούω έκπληκτη τον εισαγγελέα να
μου απαντάει ότι «η ιστοριογραφία ανανεώνεται»,
και ότι «η ιστορική επιστήμη τελεί εν
αμφιβόλω καταστάσει»! Μου απευθύνεται ξανά με τη
φράση «κυρία μου», διακόπτοντας με για να συνεχίσει
την αγόρευση του και επανέρχεται στο θέμα της
«επιστημονικής» αντιμετώπισης του κύριου Πλεύρη στο
οποίο επιμένει. Εκφέρει την κρίση ότι ο κ. Πλεύρης
έχει γράψει ένα «επιστημονικό» σύγγραμμα και
επικαλείται το Βολταίρο για να αποδείξει το «έωλο»
της κατηγορίας.
«ΕΙΣ: Όχι. Για ποιο λόγο;
Α.Σ: Ο ιστορικός γράφει την ιστορία με μια πένα που
βουτιέται στο μελάνι…
ΕΙΣ: Μάλιστα
Α.Σ: …Αυτό το βιβλίο δεν είναι γραμμένο από
ιστορικό. Γιατί το μολύβι του κ, Πλεύρη είναι
βουτηγμένο στο αίμα..
Πρόεδρος: Τι είναι αυτά που λέτε τώρα; Ποιο αίμα;
(Στην αίθουσα το κοινό
που υποστηρίζει τον κατηγορούμενο ξεσπά σε δυνατές
φωνές και γέλια χωρίς να αντιμετωπίσει οποιαδήποτε
επέμβαση από το δικαστήριο).
ΕΙΣ: Κυρία μου προσφάτως ακούσαμε…
Α.Σ: …στο αίμα! Στο αίμα
(δυνατά) εκατομμυρίων ανθρώπων! Θα τον αναγνωρίσω
εγώ σαν ιστορικό; Μα τι λέτε; Μα τι λέτε;
ΕΙΣ: Κυρία μου να συνεχίσουμε, να συνεχίσουμε… Να
συ-νε-χί-σου- με. Έτσι; Προσφάτως έγινε λόγος για
την Ιστορία επ’ αφορμή κάποιου βιβλίου στη χώρα μας.
Έτσι; Είπαν λοιπόν οι ειδικοί – μια πλευρά των
ειδικών – ότι η Ιστορία ξαναγράφεται. Ότι η
ιστοριογραφία ανανεώνεται. Λοιπόν ..βλέπετε λοιπόν
ότι η ιστορική επιστήμη είναι αυτή τη στιγμή εν
αμφιβόλω καταστάσει.
Άλλοι υποστηρίζουν τα μεν άλλοι υποστηρίζουν τα δε.
Αλλά κι αυτό να μην ήτανε. Γιατί να μην κάνουμε
κριτική στον κύριο Πλεύρη; Γιατί λοιπόν όλοι εσείς
οι οποίοι είστε αντίθετοι με αυτά τα οποία λέει δεν
γράψατε ένα σύγγραμμα όπου μέσα να τον
κατακεραυνώνετε και να τον διαλύετε επιστημονικά…
Α.Σ: Δεν χρειαζόταν σύγγραμμα. Ένα δημοσίευμα σε ….
Εισαγγελέας: Όχι, επειδή είναι μεγάλο το έργο, είναι
ένα εκτεταμένο βιβλίο δεν μπορεί με μια ανακοίνωση
δίκην μπροσούρας να ανατραπεί. Να το κάνει (…)
όπως ο κύριος Πλεύρης αποφάσισε επιστημονικά να
ασχοληθεί, να ησχολείτο κι ένας ιστορικός ή των
Εβραίων ή των αντιναζιστών να τον αντικρούσει.
Θέλατε να τον εξευτελίσει; Θέλατε να τον κάνει
διάτρητο επιστημονικά; Να τον κάνει. Γιατί δεν έγινε
αυτό; Παρά τώρα λέτε διάφορες εκφράσεις…
Α.Σ: Δεν έχουν γραφτεί δηλαδή βιβλία εναντίον του
εθνικοσοσιαλισμού;
Εισαγγελέας: Έχουνε γραφτεί βιβλία εναντίον του
εθνικοσοσιαλισμού. Μιλάμε για το βιβλίο του κυρίου
Πλεύρη, πως θα αντικρούσουμε τον κύριο Πλεύρη, ο
οποίος όπως είπατε βούτηξε την πένα του στο αίμα και
έγραψε το βιβλίο αυτό;
Επιστημονικώς θα τον αντικρούσουμε! Διότι ο κύριος
Πλεύρης δεν…έκανε τίποτε άλλο. Και θα δούμε αυτό τι
συνέπειες έχει. Αν έχει κάποιες συνέπειες.
Εν πάσει περιπτώσει μέχρι στιγμής φαίνεται ότι έχει
γράψει ένα σύγγραμμα. Έτσι;
Έχει γράψει ένα σύγγραμμα.
Καλώς ή κακώς είναι ένα βιβλίο. Μπορεί να μη μας
αρέσει το βιβλίο αυτό. Μπορεί το βιβλίο αυτό να
είναι αντίθετο με τα γενικώς κρατούντα για ορισμένα
ιστορικά γεγονότα, αλλά έχει γράψει ένα σύγγραμμα. Ο
Βολταίρος έλεγε διαφωνώ μαζί σου θα υπερασπιστώ όμως
μέχρι (…) την ελευθερία σου να λες αυτά για τα οποία
διαφωνώ».
ΣΤ. «Είναι επικίνδυνος ατραπός να απαγορεύουμε στον
Πλεύρη να λέει αυτά «για τα τετράπαχα παιδιά»…
Μπορεί να μην είναι η κρατούσα άποψις στην
ανθρωπότητα… Μπορεί ο κύριος Πλεύρης νάναι
εθνικοσοσιαλιστής, μπορεί να νάναι ναζιστής. Όμως
δεν έχει το δικαίωμα να εκφράσει τις απόψεις του;»
Η
έκπληξη μου μετατρέπεται σε σοκ όταν ακούω τον
εισαγγελέα να υπερασπίζεται το δικαίωμα του κ.
Πλεύρη να προσβάλει νεκρούς και μάλιστα νήπια που
δολοφονήθηκαν στα ναζιστικά στρατόπεδα. Αναφέρομαι
στο απόσπασμα του κατηγορητηρίου που αφορά
φωτογραφία μικρών εβραιόπουλων σε στρατόπεδο
συγκέντρωσης και ο κατηγορούμενος κάτω από αυτήν
γράφει: «Μας έδειξαν αυτή τη φωτογραφία και μας
είπαν Εβραιόπουλα εις στρατόπεδον συγκεντρώσεως.
Δεκτόν. Τα βλέπομεν τετράπαχα….»
«ΕΙΣ:
Λοιπόν εάν αρχίσουμε… είναι επικίνδυνος ατραπός
αυτή, να απαγορεύουμε στον Πλεύρη να λέει αυτά «για
τα τετράπαχα παιδιά» που λέει, μπορεί εμείς οι άλλοι
να διαφωνούμε, τότε θαρθεί και κάποιος άλλος ο
οποίος θα απαγορεύσει και σε μας να μιλάμε. Μπορεί
να μη μας αρέσουν, σας το τονίζω αυτό και πάλι,
μπορεί να μην είναι η κρατούσα άποψις στην
ανθρωπότητα αυτό το οποίο λέει ο κύριος Πλεύρης,
μπορεί ο κύριος Πλεύρης νάναι εθνικοσοσιαλιστής,
μπορεί να νάναι ναζιστής όπως λέτε εσείς κ.λπ και γω
δε ξέρω τι. Όμως δεν έχει το δικαίωμα να εκφράσει
τις απόψεις του;
Α.Σ: Δεν πρόκειται όμως…
ΕΙΣ
(με διακόπτει):
Έστω
και κακές απόψεις».
Ζ. «Πάλι αρχίσατε με το νόμο. Σταματήστε! Δεν
ερωτάσθε! … Εγώ ερωτώ να μου πείτε εσείς γιατί ο
Πλεύρης και ο κάθε Πλεύρης και οι λοιποί
κατηγορούμενοι δεν είχαν το δικαίωμα να εκφράσουν
τις απόψεις τους».
Επιχειρώ να επικαλεστώ το νόμο αφού η ερώτηση που
μου γίνεται αφορά ξανά την κρίση μου για τα όρια της
ελευθερίας της έκφρασης. Ξανά αντιμετωπίζω την ίδια
απαγόρευση από τον εισαγγελέα, ενώ απαιτεί και πάλι
να του εξηγήσω γιατί οι κατηγορούμενοι δεν έχουν το
δικαίωμα να εκφράζουν τις απόψεις τους χωρίς να μου
επιτρέπει να αναφερθώ στο νόμο!
«Α.Σ: Εκεί θέλω να απαντήσω. Πριν προσπάθησα. Δεν
πρόκειται για απόψεις που εκφράζονται σε ένα βιβλίο…
ΕΙΣ (με διακόπτει): Γιατί;
Ποιος θα το πει τι εκφράζεται σ’ ένα βιβλίο; Εδώ
είναι το ζητούμενο.
Α.Σ: Ποιος θα το πει;
Εισαγγελέας
(με διακόπτει): Ποιος είν’ αυτός ο οποίος θα
τεθεί ως πνευματικός καθοδηγητής και θα πει τι
μπορεί να γραφτεί σ’ ένα βιβλίο και τι όχι;
Α.Σ: Παραδείγματος χάρη ένας παιδεραστής μπορεί να
γράψει ένα βιβλίο και να λέει είναι καλό πράγμα η
παιδεραστία;
Δεν μπορεί! Γιατί; Γιατί είναι ποινικό αδίκημα. Δεν
μπορεί κανείς να βγει και να κολάει μια αφίσα και να
λέει σήμερα ότι η παιδεραστία είναι καλό πράγμα. ΔΕΝ
ΜΠΟΡΕΊ!!
Θα συλληφθεί και θα δικαστεί. Το ίδιο κι αυτό. Το
ίδιο δηλαδή εννοώ αυτές «οι ιδέες» - που τις
προβλέπει αυτός ο νόμος – αλλιώς δεν θα υπήρχε. Ο
αντιρατσιστικός νόμος δεν θα υπήρχε αν δεν προέβλεπε
ότι οι «ιδέες» που μπορούν να προκαλέσουν βία.. Δεν
είναι υποχρεωτικό να προκληθεί βία. Ο ν. 927 λέει
ότι «οι ιδέες αυτές που εκφράζουν….
Εισαγγελέας
(διακόπτει): Πάλι αρχίσατε με το νόμο.
Σταματήστε! Σταματήστε!
Α.Σ
(συνεχίζει) …ώστε να είναι ικανές…
ΕΙΣ
(με διακόπτει):
Σταματήστε! Μη συνεχίζετε! Δεν ερωτάσθε. Δεν
ερωτάσθε ως νομικός πραγματογνώμων. Αφήστε το νόμο
για μας! Έτσι;
Τον ξέρουμε πάρα πολύ καλά. Καλύτερα από σας.
Λοιπόν. Εγώ ερωτώ να μου πείτε εσείς γιατί ο Πλεύρης
και ο κάθε Πλεύρης και οι λοιποί κατηγορούμενοι δεν
είχαν το δικαίωμα να εκφράσουν τις απόψεις τους. Το
παράδειγμά σας για την παιδεραστία είναι ατυχές και
χονδροειδές.
Είναι άλλο πράγμα να βγεις και να λες ότι η
παιδεραστία είναι θεάρεστο έργο και όλοι πρέπει να
γίνουν παιδερασταί διότι έτσι θα ικανοποιούνται
καλλίτερα, και άλλο αυτό το οποίο έκανε ο κύριος
Πλεύρης, ο οποίος συνέγραψε ένα ιστορικό
σύγγραμμα
και κάποιες ιδέες και κάποια γεγονότα αντίθετα με
αυτά τα οποία πιστεύετε εσείς κι αν θέλετε πιστεύει
και η πλειοψηφία της ανθρωπότητος. Αλλά όλοι δεν
μπορούνε να συμφωνούνε με
όλους».
Η. «Το αμφισβητούνε! (το
Ολοκαύτωμα). Δικαίωμα τους είναι!… Το έργο του
κύριου Πλεύρη έχει επιστημονικό χαρακτήρα. Το όλο
πνεύμα της καταθέσεώς σας το οποίο με ενδιαφέρει
εμένα είναι το ότι του αρνείστε τον επιστημονικό
χαρακτήρα στο έργο του… Αναγνωρίζετε επιστημονική
φύση και επιστημονική χαρακτηριολογία στο βιβλίο του
κύριου Πλεύρη;».
Ακούω την
επιχειρηματολογία του κ. εισαγγελέα ότι είναι
«επιστημονικό» έργο η αμφισβήτηση «κάποιων
γεγονότων» που έρχεται σε αντίθεση «με όσα πιστεύει
η πλειοψηφία της ανθρωπότητας», δηλαδή η αμφισβήτηση
του Ολοκαυτώματος. Μου επαναλαμβάνει ότι το έργο του
Πλεύρη έχει «επιστημονικό χαρακτήρα» και
τονίζει ότι αυτό που τον ενδιαφέρει στην
κατάθεσή μου είναι η άρνησή μου να αποδεχτώ αυτό τον
«επιστημονικό χαρακτήρα» Διακόπτω για να ρωτήσω πότε
μπορώ να μιλάω και ο εισαγγελέας μου δίνει το λόγο.
Λέω μία φράση και διακόπτομαι ξανά. Ο εισαγγελέας
μου ζητάει να βάλω άνω τελεία! Ήταν η ώρα να
επανέλθει για πολλοστή φορά η ερώτηση που έχω
απαντήσει αρνητικά άλλες τόσες φορές σε μία
διαδικασία που νιώθω ότι έχει πάρει το χαρακτήρα της
ανάκρισης, αίσθηση που επιτείνεται όταν δέχομαι
την ερώτηση αν θεωρώ ότι ο Φαλμεράϊερ ήταν
επιστήμονας! Ο εισαγγελέας απευθύνεται σε εμένα και
πάλι με τη φράση «κυρία μου».
ΕΙΣ: Υπάρχει κι ο Πλεύρης, υπάρχει κι ο άλφα, ο
βήτα, ο χι, ο ψι, ο νι, ο ωμέγα ο οποίος έχει
αντίθετες απόψεις βρε αδερφέ! Και θέλει να τις
εκφράσει. Θα φθάσουμε δηλαδή σε ορισμένες
γελοιότητες που έχουν γίνει από αλλοδαπά δικαστήρια
να κατηγορούνε και να καταδικάζουνε ιστορικούς, οι
οποίοι έχουν αμφισβητήσει το Ολοκαύτωμα; Το
αμφισβητούνε! (έντονα). Δικαίωμά τους είναι! Να
βγούνε οι άλλοι λοιπόν, οι ιστορικοί και να πούνε
«κύριοι κάνετε λάθος. Είστε απατεώνες της επιστήμης.
Δεν είναι αλήθεια αυτά τα οποία λέτε. Και ότι το
Ολοκαύτωμα έγινε γι αυτό και γι αυτό και γι αυτό το
λόγο. Να τα ντοκουμέντα. Να οι πηγές μας».
Ο κύριος Πλεύρης αναφέρεται και σε βιβλιογραφία.
Έχει καταθέσει κάποια υπομνήματα όπου αναφέρεται και
σε βιβλιογραφία. Με αυτό θέλω να καταλήξω στο ότι
το έργο του έχει επιστημονικό χαρακτήρα. Το όλο
πνεύμα της καταθέσεώς σας που με ενδιαφέρει εμένα
είναι το ότι του αρνείστε τον επιστημονικό χαρακτήρα
στο έργο του.
Α.Σ: Μπορώ ν’ απαντήσω; Με ρωτάτε; Κατ’ αρχήν δεν
ξέρω ειλικρινά πότε πρέπει να απαντάω. Όταν…
ΕΙΣ
(με διακόπτει): Τώρα να απαντήσετε
Α.Σ: Όταν προσπαθώ να πω ένα συλλογισμό μου λέτε ότι
αγορεύω. Όταν προσπαθώ…
ΕΙΣ
(με διακόπτει): Κυρία μου, κυρία μου σταματήστε
ένα λεπτό! Βάλτε μια άνω τελεία!
Α.Σ: Να απαντήσω εν πάσει περιπτώσει. Πέστε μου.
ΕΙΣ
(με διακόπτει): Κυρία μου εκείνο το οποίο δεν
μπορείτε να μας λέτε είναι να μας εξηγείτε τι λέει ο
νόμος. Εκείνο το οποίο μπορείτε να λέτε είναι
απαντήσεις στα ερωτήματά μας. Και το ερώτημά μας
είναι για να καταλήξουμε:
Αναγνωρίζετε επιστημονική φύση και επιστημονική
χαρακτηριολογία στο βιβλίο του κυρίου Πλεύρη;
Α.Σ.
(έντονα): ΟΧΙ ΒΕΒΑΙΑ!
ΕΙΣ: Όχι.
Α.Σ: Όχι βέβαια!
ΕΙΣ: Δεν είναι επιστημονικό.
Α.Σ: Αυτό μας έλειπε! Αυτό μας έλειπε!
ΕΙΣ:
(με διακόπτει πριν τελειώσω τη φράση μου): Δε
μου λέτε; Ο Φαλμεράιερ ο οποίος έλεγε ότι οι Έλληνες
είναι σλάβοι και δεν υπάρχει γενετικά εξελιγμένη
κατάστασις ούτως ώστε οι σημερινοί Έλληνες να είναι
απόγονοι των αρχαίων Ελλήνων δεν είχε επιστημονικό
σύγγραμμα ή όχι;
Α.Σ: Ο Φαλμεράιερ ναι. Δεν μπορεί να συγκριθεί
κανένας…
Εισαγγελέας
(με διακόπτει): Είχε επιστημονικό σύγγραμμα ο
Φαλμεράιερ;
Α.Σ
(συνεχίζει): Δεν μπορεί να συγκριθεί κανένας...
Στο δικαστήριο το κοινό των υπερασπιστών του Πλεύρη
θορυβεί ξανά με την πλήρη ανοχή του δικαστηρίου.
ΕΙΣ
(με διακόπτει): Α! Έτσι;
Α.Σ
(συνεχίζει): Δεν μπορεί κανένας να συγκριθεί με
την ακραία μορφή του ρατσισμού…
ΕΙΣ
(με διακόπτει): Ναι
Α.Σ: Αυτή ακριβώς είναι η διαφορά που έχει από όλους
τους άλλους…
ΕΙΣ: Ναι
Α.Σ
(συνεχίζει): Ότι το ζήτημα του ρατσισμού έφτασε
στην κορύφωσή του…
ΕΙΣ:
(με διακόπτει): Ακούστε κυρία μου…
Α.Σ
(συνεχίζει): Η ίδια αυτή η «θεωρία» …
ΕΙΣ
(διακόπτει): Ναι, ναι…
Α.Σ
(συνεχίζει): …διέπραξε γενοκτονία!
ΕΙΣ
(διακόπτει): Ακούστε κυρία μου. Ο
εθνικοσοσιαλισμός…
Α.Σ
(συνεχίζει): Δε μπορώ να συγκρίνω λοιπόν κανέναν
άλλον …
ΕΙΣ (διακόπτει): Ο εθνικοσοσιαλισμός έχουμε πει
τόσες φορές ότι η δημοκρατία είναι ένα πολίτευμα
πολύ ωραίο αλλά με μια εγγενή αδυναμία. Ότι
επιτρέπει στον καθένα να εκφράζει τις απόψεις του.
Άρα λοιπόν κι ο φασίστας κι ο εθνικοσοσιαλιστής έχει
το δικαίωμα να εκφράζει τις απόψεις του. Έτσι;
Ο Γ. Παπανδρέου έλεγε ότι το φρόνημα δεν διώκεται.
Διώκεται η πράξη. Εάν ο Πλεύρης πάρει τα όπλα και
τις μαγκούρες και πάει να χτυπήσει Εβραίους μαζί με
άλλους και τους πει «πάμε μαζί, ορμάτε να τους
σκοτώσουμε», τότε θα τον πιάσουμε και θα τον βάλουμε
στη φυλακή. Ως επικίνδυνο. Αλλά μέχρι στιγμής εγώ
βλέπω ένα σύγγραμμα».
Θ. «Δεν είναι
δικαίωμά του (Πλεύρη) να πει ότι εγώ δεν είμαι
κτήνος όπως με λένε οι Εβραίοι και υπάνθρωπος όπως
με λένε οι Εβραίοι; Τώρα αυτό είναι στο
κατηγορητήριο που σας είπα.»
Συνεχίζω τις επικλήσεις μου να μου δοθεί ο λόγος.
Διακόπτομαι επανειλημμένα. Αναφέρομαι στο απόσπασμα
του βιβλίου που περιλαμβάνεται στο κατηγορητήριο (σ.
Σελ. 138-139: « Αλλά δεν φταίνε οι χαχαμίκοι.
Φταίει ο πολιτισμένος κόσμος που ανέχεται τα διεθνή
παράσιτα που λέγονται Ιουδαίοι… φθάνει η ώρα των
αντιποίνων…»). Ο εισαγγελέας με διακόπτει
λέγοντας ότι πρόκειται για «κριτική» στους Εβραίους
που έχει τη βάση της στο ότι ο κύριος Πλεύρης «δεν
μπορεί να δεχτεί ότι οι Εβραίοι είναι ο περιούσιος
λαός της γης». Πρόκειται για τη δεύτερη φορά που ο
εισαγγελέας προβάλλει υπερασπιστικό επιχείρημα από
το περιεχόμενο του κατηγορητηρίου μετά από την
αναφορά του στα «τετράπαχα» παιδιά. Στη συνέχεια
παραπλανούμαι σε σχέση με το περιεχόμενο του
κατηγορητηρίου όταν ο εισαγγελέας με ρωτάει αν έχει
δικαίωμα ο Πλεύρης να λέει «ότι εγώ δεν είμαι κτήνος
όπως με λένε οι Εβραίοι και υπάνθρωπος όπως με λένε
οι Εβραίοι» και μου δηλώνει ότι η φράση αυτή
περιλαμβάνεται στο κατηγορητήριο. Στο κατηγορητήριο
περιλαμβάνεται ο χαρακτηρισμός «υπάνθρωπος», αλλά
πρόκειται για χαρακτηρισμό που απευθύνει ο Πλεύρης
στους Εβραίους και όχι το αντίστροφο. Το ζητούμενο
της δίκης ήταν το δικαίωμα των Εβραίων, ελλήνων
πολιτών, να μη χαρακτηρίζονται «υπάνθρωποι» και
«παράσιτα», κάτι όμως που δεν απασχόλησε αυτό το
δικαστήριο σε αυτή τη δίκη. Η Πρόεδρος δεν
επεμβαίνει για να διορθώσει τον εισαγγελέα σε αυτό
το σημείο και να προστατέψει τη μαρτυρία μου,
αντίθετα δείχνει να συμφωνεί.
Αναφέρομαι στην παρότρυνση του κατηγορούμενου να
κρεμαστούν «οι γραικύλοι, οι εθνοπροδόται»
επειδή δε διδάσκουν τον αντισημιτισμό στα σχολεία.
Δέχομαι την παρέμβαση του εισαγγελέα ότι «τώρα
στα σχολεία διδάσκεται ότι έγινε συνωστισμός στη
Σμύρνη», υπονοώντας ότι είναι δικαιολογημένες
αυτού του είδους οι παροτρύνσεις!
Αναφέρομαι στα αποσπάσματα που περιέχουν
αντισημιτικές τοποθετήσεις του κατηγορούμενου όπως ο
χαρακτηρισμός «παράσιτο» και οι παροτρύνσεις «ρίξτε
τον στον τάφο», «ανοίξτε ένα τάφο και ρίξτε τον
μέσα»,
«έτσι μόνο καταλαβαίνουν οι Εβραίοι. Εντός 24 ωρών
και εκτελεστικό απόσπασμα», «καλά τους έκανε ο
Χίτλερ, αν τους έκανε».
Δέχομαι ξανά την παρέμβαση του εισαγγελέα ότι δεν
έχουμε το δικαίωμα να αφαιρούμε από τον Πλεύρη το
λόγο όταν λέει ότι καλώς εξολόθρευσε ο Χίτλερ τους
Εβραίους: «Το ότι αν ο Χίτλερ έκανε καλώς ή
κακώς η παγκόσμιος ανθρωπότης, η παγκόσμιος
ανθρωπότης έχει πει ότι έκανε κακώς. Ο κύριος
Πλεύρης έχει το δικαίωμα να πει ότι έκανε καλώς.
Γιατί να του το αφαιρέσουμε;».
Αξιολογώ το βιβλίο σαν ένα βιβλίο που γράφτηκε με
αποκλειστικό σκοπό να προτρέψει ανθρώπους εναντίον
ομάδας ανθρώπων και ειδικά εναντίον των Εβραίων για
να δεχτώ νέα παρέμβαση του εισαγγελέα ότι
πρόκειται για «ιδέες» που δεν είναι πιο επιλήψιμες
(!) από τα βιβλία του Μαρκησίου ντε Σαντ τα οποία
κυκλοφορούν ελεύθερα.
«Α.Σ: Θα μου επιτρέψετε να απαντήσω;
ΕΙΣ: Για πείτε μου
Α.Σ: Αυτή είναι η διαφωνία μου. Και θα μου πείτε
πάλι ότι επικαλούμαι το νόμο. Δεν είναι απαραίτητο
να πάρει ο Πλεύρης τη μαγκούρα και να κυνηγήσει τους
Εβραίους. ΠΡΟΤΡΕΠΕΙ ανθρώπους να πάρουν τη μαγκούρα
να κυνηγήσουν τους Εβραίους! Γιατί…
ΕΙΣ
(διακόπτει): Μα δε σας είπα ότι (..) θα τους
κυνηγήσει ο ίδιος
Στάη (συνεχίζει την προηγούμενη φράση της): ...γιατί
είναι «διεθνή παράσιτα», γιατί είναι το ένα γιατί
είναι το άλλο.
ΕΙΣ
(διακόπτει): Προτρέπει; Προτρέπει στο βιβλίο του;
Α.Σ: Βεβαίως προτρέπει, βεβαίως προτρέπει!
«Είναι διεθνή παράσιτα και απορώ πως τους ανέχονται
όλοι οι πολιτισμένοι
λαοί»
ΕΙΣ: Ο κύριος Πλεύρης κάνει μια μεγάλη κριτική στο
έργο αυτό και αναφέρει μεταξύ άλλων ότι δεν μπορεί
να δεχτεί ότι οι Εβραίοι είναι ο περιούσιος λαός της
γης.
Α.Σ: Αυτό είναι δικαίωμά του. Δεν θα εδιώκετο επειδή
πιστεύει αυτό.
Εισαγγελέας: Αυτό είναι δικαίωμά του. Τα άλλα δεν
είναι δικαίωμά του;
Α.Σ: Ποια; Να θεωρεί…
ΕΙΣ
(διακόπτει): Δεν είναι δικαίωμά του να πει
ότι εγώ δεν είμαι κτήνος όπως με λένε οι Εβραίοι και
υπάνθρωπος όπως με λένε οι Εβραίοι;
Α.Σ: Βέβαια, αλλά δεν δικάζεται γι αυτό!
ΕΙΣ: Γιατί δικάζεται;
Τώρα αυτό είναι στο κατηγορητήριο που σας είπα.
Πρόεδρος:
Ναι αυτά του κατηγορητηρίου τα αναφέρατε πριν…
Α.Σ
(προσπαθώ να απαντήσω): Δεν δικάζεται…
ΕΙΣ
(διακόπτει): Κυρία μου το κατηγορητήριο λέει…
Α.Σ
(απαντώ στην κ. Πρόεδρο): Ποια να αναφέρω; 45
αποσπάσματα;
ΕΙΣ
(διακόπτει): Μα ακριβώς.
Α.Σ: Δώστε μου τα 45 αποσπάσματα. Σας είπα τα πιο
χαρακτηριστικά που δείχνουν την πρόθεσή του να
προτρέψει σε βία εναντίον των Εβραίων. Και όχι μόνο
εναντίον των Εβραίων. Υπάρχει δηλαδή απόσπασμα που
λέει: «Θα σας κρεμάσουμε!» Και αναφέρεται και σε
άλλες ομάδες του πληθυσμού. Ποιους θα κρεμάσει ο
Πλεύρης; Αυτούς που (όπως λέει στο βιβλίο) δεν
διδάσκουν στα ελληνικά σχολεία τις δικές του
«θεωρίες». Οι «θεωρίες αυτές» - λέει – «θεωρούνται
αντισημιτικές. Οι γραικύλοι, οι εθνοπροδόται. Όλοι
αυτοί πρέπει να κρεμαστούν»…
Εισαγγελέας
(διακόπτει): Και τώρα στα σχολεία διδάσκεται
ότι έγινε συνωστισμός στη Σμύρνη.
Α.Σ
(συνεχίζω την προηγούμενη φράση μου): Συγγνώμη.
Δεν ξέρω τι διδάσκεται στα σχολεία. ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ
ΚΡΕΜΑΣΤΟΥΝ; ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΡΕΜΑΣΤΟΥΝ ΛΟΙΠΟΝ; Ποιοι;
«Οι γραικύλοι», και οι «εθνοπροδότες»; Και …
ΕΙΣ
(διακόπτει): Ακούστε να δείτε κυρία μου! Ακούστε
να δείτε κυρία μου…
Α.Σ (συνεχίζω
την προηγούμενη φράση μου): … «αν δεν το κάνει
αυτό το Ελληνικό κράτος θα βρεθούν Έλληνες που θα
κρεμάσουν, που θα εκτελέσουν τους προδότες».
Μιλάει για εκτελέσεις ανθρώπων….
ΕΙΣ (διακόπτει): Θα σταματήσετε να μ’ ακούσετε;
Α.Σ
(συνεχίζω την προηγούμενη φράση μου) : ..των
συνανθρώπων μας.
ΕΙΣ: Αποκλείεται να ομιλεί μεταφορικώς; Δηλαδή εσείς
του αναγνωρίζετε δολοφονικά ένστικτα; Για πείτε μου.
Αποκλείεται να ομιλεί και να συγγράφει μεταφορικώς;
Α.Σ: Μα δεν είναι μεταφορικές αυτές οι έννοιες.
ΕΙΣ
(με διακόπτει): Αλλά;
Α.Σ:
«Κρεμάστε τον προδότη», «είναι παράσιτο», «ρίξτε τον
στον τάφο», «ανοίξτε ένα τάφο και ρίξτε τον μέσα»,
«έτσι μόνο καταλαβαίνουν οι Εβραίοι. Εντός 24 ωρών
και εκτελεστικό απόσπασμα», «καλά τους έκανε ο
Χίτλερ, αν τους έκανε».
Αυτά όλα είναι μεταφορικά; Είναι….
ΕΙΣ
(διακόπτει): Προχωρήσατε παραπάνω… παρακάτω
από αυτά που είπατε προηγουμένως. Το ότι αν ο Χίτλερ
έκανε καλώς ή κακώς η παγκόσμιος ανθρωπότης, η
παγκόσμιος ανθρωπότης έχει πει ότι έκανε κακώς. Ο
κύριος Πλεύρης έχει το δικαίωμα να πει ότι έκανε
καλώς. Γιατί να του το αφαιρέσουμε;
Α.Σ: Δεν αφαιρώ…
ΕΙΣ: Έ, πως του το αφαιρείται.
Α.Σ: Υπάρχει ένα ολόκληρο βιβλίο…
Εισαγγελέας
(με διακόπτει): Δεν του το αφαιρείται;
Λέτε ότι βούτηξε την πένα του στο αίμα..
Α.Σ: …βεβαίως! Είναι γεμάτο μίσος. Είναι ένα βιβλίο
που γράφτηκε με αποκλειστικό σκοπό να προτρέψει
ανθρώπους εναντίον ομάδας ανθρώπων και ειδικά
εναντίον των Εβραίων. Δεν θα …
ΕΙΣ
(με διακόπτει έντονα): Κοιτάξτε κυρία μου, εδώ
κυκλοφορούν τα βιβλία τα αίσχη του Μαρκήσιου ντε
Σάντ. Κι αυτή τη στιγμή εδώ ασχολούμεθα πάρα πολύ με
τις ιδέες κάποιου ανθρώπου έστω κι αν διαφωνούμε.
Σας το τονίζω αυτό.
Α.Σ
(με διακόπτει): Είναι «ιδέες»...
ΕΙΣ: Ένα λεπτό!
Α.Σ
(συνεχίζω): …που προτρέπουν σε βία όμως!
ΕΙΣ: Σε βία; Είναι σίγουρο αυτό;
Α.Σ: Βεβαίως. Βεβαίως!
ΕΙΣ: Ερωτηθήκατε και απαντάτε αόριστα.
Α.Σ: Όλες οι «ιδέες» του ναζισμού προτρέπουν σε βία.
Δεν γνωρίζω «ιδέα» του ναζισμού που να προτρέπει σε
ειρήνη (Συνεχίζει πιο έντονα): Ένας πόλεμος είναι,
μια εξολόθρευση, ένα βασανιστήριο κι ένας
εγκλεισμός. Και βασικά μια γενοκτονία! Αυτός είναι ο
ναζισμός!
ΕΙΣ
(με διακόπτει): Γιατί ο κύριος Πλεύρης, ο κύριος
Πλεύρης έγραψε σύγγραμμα για το ναζισμό;
Α.Σ: Έχει γράψει. Και κατ’ αρχήν εδώ (στο βιβλίο
εννοεί) το δηλώνει!
ΕΙΣ
(με διακόπτει): Το συγκεκριμένο κυρία μου…
Α.Σ
(συνεχίζω την προηγούμενη φράση μου) : ...«δεν
ανέχομαι – λέει – να μου συκοφαντούν τους υπερόχους
εθνικοσοσιαλιστάς».
ΕΙΣ: Ναι, κατ’ αρχήν…
Α.Σ
(συνεχίζω): Λέει «Είμαι ναζί, είμαι
ρατσιστής». Το λέει.
ΕΙΣ
(με διακόπτει): Κατά την άποψή του, κατά την
άποψή του... θέλει να πει αυτό. Δηλαδή όλοι θα
πρέπει να συμφωνούνε με το σύνολο;
Α.Σ
(συνεχίζω): Θεωρεί δε την ήττα του ναζισμού, ήττα
της Ευρώπης…
ΕΙΣ
(με διακόπτει): Ωραία…
Α.Σ (συνεχίζω την προηγούμενη φράση): …και της
«Λευκής Φυλής». Τι είναι τότε;»
Ι.
«Τους Εβραίους τους κατεδίκασε κανείς και τους
κυνήγησε για τις ιδέες τους; Αν τόκανε ο Χίτλερ όλοι
τον καταδικάσανε. Σαν παγκόσμια ανθρωπότητα. Όταν οι
Εβραίοι λένε ότι «είμεθα ο περιούσιος λαός επί της
γης»
τους μήνυσε κανείς;… Αφήστε τον Χίτλερ ήσυχο!»
Σε αυτό ακριβώς το σημείο ο εισαγγελέας λέει ότι «αν
ο Χίτλερ κυνήγησε τους Εβραίους για τις ιδέες τους»
(!), όλοι τον καταδικάσανε, ενώ από την άλλη
κανείς από αυτούς που καταδικάσανε τον Χίτλερ δεν
μήνυσε τους Εβραίους επειδή λένε ότι «είναι ο
περιούσιος λαός επί της γης», όπως κατά τα
φαινόμενα θα απαιτούσε η αίσθηση δικαίου του
εισαγγελέα. Δηλαδή εδώ εξισώνεται από τον κ.
εισαγγελέα η ναζιστική άρια ιδεολογία με την εβραική
θρησκεία.
Επιχειρηματολογώ στο ότι η πένα μπορεί να προτρέψει
σε βία έχοντας υπόψη μου το νόμο στον οποίο
βασίζεται η κατηγορία για την οποία κλήθηκα να
καταθέσω. Με έκπληξη ακούω από τον εισαγγελέα ότι η
πένα μπορεί να προτρέψει σε βία μόνο ανεγκέφαλους,
διάκριση που δεν γίνεται βέβαια στο νόμο.
Επιχειρηματολογώ στον προηγούμενο ισχυρισμό του κ.
εισαγγελέα ότι ο Χίτλερ κυνήγησε τους Εβραίους για
τις θρησκευτικές ιδέες τους λέγοντας ότι «τον Χίτλερ
δεν τον ενδιέφερε η θρησκεία» για να υποστώ την
επίθεση του εισαγγελέα με την επιτακτική εντολή
«Αφήστε τον Χίτλερ ήσυχο!». Έτσι έμαθα ότι σε αυτή
τη δίκη εκτός από την κύρια απαγόρευση να μην
αναφέρομαι στο νόμο, έπρεπε να υποστώ και μία
δεύτερη απαγόρευση να μην προσβάλω τον Χίτλερ.
ΕΙΣ: Τους Εβραίους…τους Εβραίους τους κατεδίκασε
κανείς και τους κυνήγησε για τις ιδέες τους; Αν
τόκανε ο Χίτλερ όλοι τον καταδικάσανε. Σαν παγκόσμια
ανθρωπότητα. Όταν οι Εβραίοι λένε ότι «είμεθα ο
περιούσιος λαός επί της γης»
τους μήνυσε κανείς;
Γιατί λοιπόν να μη βγει ο Πλεύρης και να πει…
Α.Σ: Γιατί είναι γνώμη…
ΕΙΣ: Γνώμη; Κυρία μου…
Α.Σ: …Το άλλο είναι βία!
ΕΙΣ: Όχι. Γιατί είναι βία;
Α.Σ: Πως δεν είναι βία
ΕΙΣ: Η πένα είναι βία;
Α.Σ: Η πένα; Η πένα μπορεί να προτρέψει σε βία.
ΕΙΣ: Να προτρέψει σε βία; Ποιόν να προτρέψει σε
βία;
Α.Σ: Σας απάντησα πριν.
ΕΙΣ: Ανεγκέφαλους. Οι ανεγκέφαλοι δεν διαβάζουν
συγγράμματα.
Α.Σ: Ανεγκέφαλους δηλαδή μπορεί να προτρέψει αυτό
το βιβλίο;
ΕΙΣ: Βεβαίως! Βεβαίως κυρία μου! Είδατε τι είπατε
πριν; «Εμένα δεν μπορεί να με προτρέψει σε βία»
Πρόεδρος: Ο νόμος δεν χωρίζει σε ανεγκέφαλους και
εγκεφαλούμενους.
Α.Σ: όλη η ανθρωπότητα είναι ανεγκέφαλη; ..
ΕΙΣ: Αυτό σας ρωτώ κι εγώ. Άρα λοιπόν γιατί να
προτραπεί σε βία από τον Πλεύρη; Γιατί είναι ικανή
να προτρέψει σε βία;
Α.Σ: Γιατί είναι μίσος εναντίον ανθρώπων μόνο
επειδή…
ΕΙΣ
(με διακόπτει): Πάλι τα ίδια…
Α.Σ
(συνεχίζω την προηγούμενη φράση μου): …για το
μοναδικό λόγο ότι ΥΠΑΡΧΟΥΝ. Έτσι ακριβώς όπως
έκανε ο Χίτλερ…
ΕΙΣ
(διακόπτει): Κυρία μου απ΄ ότι κατάλαβα για να
αξιολογήσω…
Α.Σ
(συνεχίζω): …Τον Χίτλερ δεν τον ενδιέφερε ούτε
η θρησκεία…
ΕΙΣ
(διακόπτει έντονα): Αφήστε το Χίτλερ ήσυχο!
Α.Σ: Ναι, τι αφήστε το Χίτλερ ήσυχο. Αφού ο Χίτλερ
γράφει εδώ μέσα
(εννοώ στο βιβλίο).
ΕΙΣ
(με διακόπτει): Αφήστε το Χίτλερ ήσυχο!
Ο Χίτλερ είναι…
Α.Σ:
Ο
Χίτλερ τόγραψε το βιβλίο!
Στην αίθουσα ακούγεται θόρυβος από τους υποστηρικτές
του κατηγορούμενου με την ανοχή του δικαστηρίου.
Εισαγγελέας: «Ο Χίτλερ τόγραψε το βιβλίο». Τώρα
βλέπετε…
Εισαγγελέας: Ευτελίζετε…κατεβάζετε το επίπεδο της
καταθέσεώς σας.
Στάη: Δεν κατεβάζω το επίπεδο.
Εισαγγελέας: Κατεβάζετε το επίπεδο της καταθέσεώς
σας με αυτά που λέτε…
Στάη: Να συζητήσω δηλ. το αυτονόητο;»
Κ. «Δεν το αξιολογείτε
επιστημονικά το έργο του. Αυτό μας ενδιαφέρει εδώ. Ο
Πλεύρης είναι επιστήμων! Εάν μας αρέσει ο Πλεύρης
σαν επιστήμονας… είναι θέμα κριτικής δεν είναι θέμα
να τον ρίξουμε στο μπουντρούμι…»
Η κατάθεση μου διακόπτεται ξανά για να μου
γνωστοποιηθεί άλλη μία απαγόρευση, αυτή της
αξιολόγησης του βιβλίου με βάση το κατηγορητήριο. Η
μόνη αξιολόγηση που μου επιτρέπεται είναι η
«επιστημονική». Αμύνομαι λέγοντας ότι κλήθηκα να
καταθέσω σα μάρτυρας κατηγορίας. Δηλώνω ότι δεν
είμαι στο δικαστήριο για να αξιολογήσω ένα
επιστημονικό σύγγραμμα. Μαθαίνω ότι ούτε η ιδιότητα
μου ως μάρτυρας κατηγορίας είναι δεδομένη, αλλά το
γιατί κλήθηκα στη δίκη και ποιος είναι ο ρόλος μου
σε αυτή εναπόκειται στην κρίση του δικαστηρίου. Με
αυτό τον τρόπο όχι μόνο απαξιώνει την ιδιότητα μου
σαν μάρτυρα κατηγορίας αλλά υπονοεί και μομφή
εναντίον του εισαγγελέα που άσκησε τη δίωξη, του κ.
Σπ. Μουζακίτη.
Ζητάω
να καταθέσω ένα πρόσθετο επιβαρυντικό για τον
κατηγορούμενο δηλαδή την δημόσια δήλωσή του υπέρ της
εξολόθρευσης των Εβραίων και η αντίδραση του
εισαγγελέα είναι : «Όχι, όχι δεν θα καταθέσετε κυρία
μάρτυς». Είναι η πρώτη φορά μετά από ώρα που
αποκαλούμαι «κύρια μάρτυς». Δυστυχώς αυτή η εξέλιξη
συνοδεύεται από άλλη μία απαγόρευση μαρτυρίας. Η
πρόεδρος υιοθετεί την απαγόρευση.
«ΕΙΣ: Καταλάβατε; Δε συζητάτε εδώ. Απαντάτε στις
ερωτήσεις! Έτσι; Λοιπόν. Εκείνο το οποίο ερωτάσθε
δεν απαντάτε στο βασικότερο θέμα. Και αξιολογώ την
κατάθεσή σας στο εξής: Ότι δεν έχετε να πείτε τίποτε
ή μη μόνο το γεγονός ότι είναι Χίτλερ ο Πλεύρης και
ότι έβαψε την πένα του με αίμα για να γράψει το
βιβλίο αυτό.
Α.Σ: Όση ώρα μιλάω αυτά τα δύο είπα;
ΕΙΣ: Αυτά τα δύο βγαίνουν σαν συμπέρασμα. Διότι δεν
το αξιολογείτε επιστημονικά το έργο του. Αυτό μας
ενδιαφέρει εδώ. Ο Πλεύρης είναι επιστήμων! Εάν μας
αρέσει ο Πλεύρης σαν επιστήμονας… είναι θέμα
κριτικής δεν είναι θέμα να τον ρίξουμε στο
μπουντρούμι..
Α.Σ: Κλήθηκα σαν μάρτυρας όχι για να αξιολογήσω
επιστημονικό βιβλίο.
ΕΙΣ: Αλλά;
Α.Σ: Κλήθηκα σαν μάρτυρας κατηγορίας…για να μπορέσω
να πω, να προσθέσω στοιχεία ότι αυτό το βιβλίο κι
αυτές οι «ιδέες» προτρέπουν σε ρατσιστική βία. Δεν
ήρθα να αξιολογήσω επιστημονικό σύγγραμμα!
ΕΙΣ: Ακούστε κυρία μου. Το γιατί κληθήκατε και γιατί
κληθήκατε και από ποιόν κληθήκατε και τι κληθήκατε
να απαντήσετε, θα το κρίνουμε εμείς. Κι εμείς το
ξέρουμε!
Εσείς κληθήκατε σαν μάρτυρας (..) στη δίκη του
Πλεύρη…
Α.Σ: Μα ήδη ακούω ένα συμπέρασμα ότι…
ΕΙΣ
( με διακόπτει): Το καταλάβατε; Εσείς ήδη
κάνετε αξιολογήσεις. Είπατε: δεν κληθήκατε να
αξιολογήσετε, αλλά δεν κληθήκατε να το αξιολογήσετε
από την άποψη τη μία. Από την άλλη άποψη ότι είναι ο
Χίτλερ εδώ, ο Πλεύρης, το αξιολογείτε όμως! Δεν λέτε
τίποτε όμως γι αυτά τα γεγονότα τα οποία αναφέρει
στο βιβλίο του.
Α.Σ: Πως δε λέω, πως δε λέω; Για το ότι είναι υπέρ
της εξολόθρευσης των Εβραίων; Αυτό το βιβλίο
ολόκληρο είναι…
ΕΙΣ
(με διακόπτει): Ο Πλεύρης στο βιβλίο του λέει..
Ένα λεπτό!
Α.Σ
(συνεχίζω την προηγούμενη φράση μου): …υπέρ
της εξολόθρευσης των Εβραίων! Εάν μου επιτρέπετε θα
καταθέσω κι ένα στοιχείο… Τόχει πει δημόσια σε
συγκέντρωση! Ότι είναι υπέρ της εξολόθρευσης των
Εβραίων...
ΕΙΣ: Όχι, όχι δεν θα καταθέσετε κυρία μάρτυς!
Α.Σ: Τόχει πει δημόσια σε συγκέντρωση...
Πρόεδρος: Δεν είναι στοιχείο αυτό. Δεν κατηγορείται
γι αυτό.
Α.Σ
(συνεχίζω την προηγούμενη φράση μου): …σε
συγκέντρωση που διοργάνωσαν οι άλλοι κατηγορούμενοι,
ο «Ελεύθερος Κόσμος».
Ξανά θορυβούν στην
αίθουσα οι υποστηρικτές του Πλεύρη με την ανοχή του
δικαστηρίου.
Λ. «Ένα βασικό μου ερώτημα ήτανε αν το αναγνωρίζετε
σαν ιστορικό σύγγραμμα. Και είπατε ότι όχι. Δεν το
αναγνωρίζετε σαν ιστορικό σύγγραμμα. Έτσι; Το βιβλίο
αυτό. …Μα είναι ένα επιστημονικό σύγγραμμα!»
Ο
εισαγγελέας επιστρέφει στο μοναδικό θέμα της
εξέτασης μου η οποία έχει κλείσει πλέον τη μία ώρα.
Έχοντας ακούσει πολλές φορές την ίδια ερώτηση
επαναλαμβάνω πλέον συνέχεια την ίδια απάντηση ότι
δεν είναι επιστημονικό σύγγραμμα. Ο εισαγγελέας με
αντιμετωπίζει με τη διακήρυξη «είναι ένα
επιστημονικό σύγγραμμα» και μου απευθύνει την
πρωτοφανή ερώτηση αν κλήθηκα στη δίκη αυτεπαγγέλτως
ή ήρθα από δική μου πρωτοβουλία. Βεβαίως κανένας δεν
εμφανίζεται σε μία δίκη ως μάρτυρας από
«πρωτοβουλία». Είτε καλείται από το δικαστήριο είτε
γίνεται δεκτή η εξέταση του από το δικαστήριο αφού
προταθεί από κάποιον από τους διαδίκους. Πολύ
περισσότερο μία τέτοια ερώτηση δεν έχει νόημα σε μία
δίκη από την οποία έχει αποβληθεί η πολιτική αγωγή
οπότε οι μάρτυρες κατηγορίας μόνο αυτεπαγγέλτως
μπορούν να έχουν κληθεί. Η ερώτηση του εισαγγελέα
είχε προφανώς στόχο να με απαξιώσει αφού ήταν σαφές
ότι το όνομά μου υπήρχε στο κλητήριο θέσπισμα που
είχε την υπογραφή του κ. Μουζακίτη.
ΕΙΣ: Λοιπόν. Βλέπω ότι δεν μπορούμε να βγάλουμε
άκρη σχετικά με τα γεγονότα. Εσείς αξιολογείτε τον
Πλεύρη και το βιβλίο του με αυτόν τον τρόπο που τον
αξιολογείτε είναι δικαίωμά σας, αλλά αυτή τη στιγμή
δεν μας αφορά αυτό. Δηλαδή αν ο Πλεύρης είναι κακός
άνθρωπος, αν είναι ναζιστής, αν κι εγώ δεν ξέρω τι
είναι, αν βουτάει την πένα του στα αίματα και τι
γράφει και τι ξεγράφει κ.λπ. Μας ενδιαφέρει το εξής:
Ότι έχει ένα βιβλίο βγάλει. Αυτό το βιβλίο πρέπει να
το ρίξουμε στην πυρά;
Εντός
εισαγωγικών μεταφορικά; Δεν είναι επικίνδυνο; Να
ρίξουμε έστω και το βιβλίο το κακό στην πυρά;
Δεν συμφωνούμε αλλά εδώ δεν κληθήκατε κυρίως να
πείτε αν συμφωνείτε ή όχι. Απαντάτε σε ερωτήματα.
Ένα βασικό μου ερώτημα ήτανε αν το αναγνωρίζετε σαν
ιστορικό σύγγραμμα. Και είπατε ότι, όχι. Δεν το
αναγνωρίζετε σαν ιστορικό σύγγραμμα. Έτσι; Το
βιβλίο αυτό. Εσείς ήρθατε σαν μάρτυρας στη
διαδικασία με δική σας πρωτοβουλία;
Ή αναζητηθήκατε αυτεπαγγέλτως;
Α.Σ: Είμαι μέλος της Αντιναζιστικής Πρωτοβουλίας.
Καταθέσαμε το υπόμνημα αφού διαβάσαμε αυτό το
βιβλίο…
ΕΙΣ
(διακόπτει): Λάβατε, λάβατε γνώση αυτού του
βιβλίου και το διαβάσατε.
Α.Σ: Βεβαίως. Αλλά θα ήθελα πριν…με ρωτάτε και δεν
με αφήνετε να απαντάω.
ΕΙΣ: Όχι.
Α.Σ: Ούτε ήρθα εδώ για να κρίνω κανένα επιστημονικό
σύγγραμμα…
ΕΙΣ
(με διακόπτει): Μα είναι ένα επιστημονικό
σύγγραμμα!!».
Μ. «Θέλετε εσείς ένα ναζιστικό δικαστήριο να σας
δικάσει και να σας καταδικάσει;
Ή μια ναζιστική πολιτεία;»
Σε αυτό ακριβώς το σημείο ακούω έκπληκτη μια
πρωτοφανή κυνική θέση ασυμβίβαστη με την ιδιότητα
ενός δικαστικού λειτουργού που έχει να κάνει με την
προηγούμενη επίμονη άρνηση μου να αναγνωρίσω τον
«επιστημονικό» χαρακτήρα του βιβλίου του Πλεύρη. Ο
εισαγγελέας μου επισημαίνει ότι θα μπορούσε να
υπάρξει ναζιστική
δικαιοσύνη
που θα δικάζει για τις ιδέες τους, τους
αντιναζιστές. Σύμφωνα με το σκεπτικό του εισαγγελέα
υπό ναζιστικό καθεστώς, υπό το κράτος του τρόμου και
της βίας, μπορεί να υφίσταται η έννοια «δικαστήριο»
και η έννοια «πολιτεία» όπως και σε ένα δημοκρατικό
καθεστώς. Είναι φανερό ότι ο ίδιος θεωρεί ότι έχει
το δικαίωμα, σαν εισαγγελέας του δικαστηρίου μίας
δημοκρατικής πολιτείας, να χρησιμοποιεί εξισωτικά
τους όρους δημοκρατικό δικαστήριο και ναζιστικό
δικαστήριο, και μάλιστα κατά τη διάρκεια της
εξέτασης ενός μάρτυρα κατηγορίας για τη διερεύνηση
αδικημάτων που προβλέπει ένας αντιρατσιστικός νόμος.
Η Πρόεδρος αποφασίζει να τον ανακόψει, για να
υπαναχωρήσει στη συνέχεια και να τον αφήσει να
συνεχίσει την επίθεση εναντίον του. Ο εισαγγελέας
διαμαρτύρεται ότι «εδώ είμαστε για ιδέες».
ΕΙΣ: Εσείς σαν αντιναζίστρια, έχετε δικαίωμα να
γράψετε ένα βιβλίο κατά των ναζιστών;
Α.Σ: Έχω υποχρέωση να γράψω βιβλίο κατά των
ναζιστών.
ΕΙΣ: Πολύ ωραία. Πολύ ωραία. Κατά την άποψή σας
έχετε την υποχρέωση. Κι ο Πλεύρης κατά την άποψή του
έχει την υποχρέωση να γράψει αυτά που θέλει. Τώρα.
Θέλετε εσείς ένα ναζιστικό δικαστήριο να σας δικάσει
και να σας καταδικάσει;
Ή μια ναζιστική πολιτεία;
Πρόεδρος: Έ! Όχι μη…φτάσουμε …σε τέτοια πράγματα.
Α.Σ(με
έκπληξη): Αν είναι δυνατόν!!!
Κατ’
αρχήν επειδή η Αντιναζιστική Πρωτοβουλία
δραστηριοποιείται εναντίον του νεοναζισμού, του
αντισημιτισμού και του ρατσισμού, έχουμε την
υποχρέωση να γράψουμε…
ΕΙΣ
(διακόπτει απευθυνόμενος στην Πρόεδρο): Τι να
φτάσουμε κυρία Πρόεδρε; Εδώ η κυρία αγορεύει, με
αίματα…
Πρόεδρος: Δεν μπορώ να τη σταματήσω..
ΕΙΣ (δυνατά): Δεν μπορείτε να τη σταματήσετε την
κυρία, αλλά σταματάτε εμένα όμως! Και μου λέτε ότι…
Πρόεδρος: Δε σας σταμάτησα. Λέω ας μη φτάσουμε
εκεί.
ΕΙΣ: «Να μη φτάσουμε εκεί». Εγώ που έφτασα; Που
έφτασα; Και της κάνω μια ερώτηση…βεβαίως! Βεβαίως!
Για την έκφραση των ιδεών είμαστε! Έχει η κυρία το
δικαίωμα να εκφράσει τις ιδέες της; Τόχει. Θέλει να
δικαστεί για τις ιδέες της που εξέφρασε;».
Ν. «Το δικαστήριο σας ανέχεται. Εγώ δεν μπορώ να σας
ανεχτώ!
Εάν συνεχίσετε έτσι θα διατάξω τη σύλληψή σας και
τον εγκλεισμό σας στο κρατητήριο!»
Προσπαθώ να αποδείξω (!) ότι δεν μπορεί ο ναζιστικός
λόγος και τα ναζιστικά βιβλία να εξισώνονται με τον
αντιναζιστικό λόγο και τα αντιναζιστικά βιβλία.
Διαπιστώνω ότι μετά τον εκφοβισμό και την αναγνώριση
από την μεριά του κ. εισαγγελέα ότι είναι δυνατόν να
υπάρξει απονομή δικαιοσύνης από ναζιστικό δικαστήριο
εναντίον μου, ακολουθεί μία άμεση απειλή
εναντίον μου από τον εισαγγελέα για το μοναδικό λόγο
ότι επέμενα στην υπεράσπιση του κατηγορητηρίου. Ο
εισαγγελέας με απειλεί με εγκλεισμό στο κρατητήριο
αν συνεχίσω έτσι και απαντώ ότι θα είναι τιμή μου ο
εγκλεισμός για την προάσπιση της αντιναζιστικής μου
στάσης. Στην αίθουσα οι υποστηρικτές του Κ. Πλεύρη
κάνουν φασαρία, αλλά η πρόεδρος κάνει υπόδειξη μόνο
σε μένα, επειδή μέσα στην ένταση της στιγμής και
μετά από την πολύωρη «ανάκρισή μου» ξεχνιέμαι και
χτυπώ το χέρι μου στο γείσο του χώρου που
εξετάζομαι.
Ταυτόχρονα
ο εισαγγελέας συνεχίζει την επίθεση εναντίον μου
λέγοντας μου «εδώ δεν είστε στην πλατεία
Κάνιγγος».
Α.Σ.: Δεν δικάζεται για τις ιδέες του.
ΕΙΣ: Γιατί δικάζεται;
Α.Σ: Δικάζεται για ιδέες που προτρέπουν σε βία! Αυτή
είναι η διαφορά κύριε εισαγγελέα! Με συγχωρείτε!
Πρόεδρος: Παρακαλώ, παρακαλώ.
Α.Σ: Γράφω εγώ αντιναζιστικό βιβλίο αλλά δε λέω
«πάρτε ένα λεπίδι και κόψτε του το κεφάλι». Αν το πω
πρέπει να δικαστώ.
ΕΙΣ: Έτσι λέει; Έτσι λέει;
Α.Σ: Βεβαίως έτσι λέει!
«Θέλουν εντός 24 ωρών εκτελεστικό απόσπασμα!»
ΒΕΒΑΙΩΣ ΕΤΣΙ ΛΕΕΙ! Επικαλείται και εγκωμιάζει
εγκλήματα που ήδη έχουν γίνει και τα επικαλείται ΟΧΙ
ΓΙΑ ΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ αλλά για το σήμερα!
ΕΙΣ: Μήπως επικαλείται γνώμες άλλων; Ιστορικών
προσώπων;
Α.Σ: Δεν επικαλείται γνώμες άλλων! Είναι ΔΙΚΗ ΤΟΥ η
γνώμη ότι εξακολουθούν να είναι «παράσιτα! ΣΗΜΕΡΑ
που μιλάμε. «Είναι εγκληματίες, είναι βιαστές, είναι
λωποδύτες». ΣΗΜΕΡΑ! Όχι προχθές που τους ξεπάτωσε ο
Χίτλερ. Σήμερα τους θεωρεί! «Κι αφού καλά τους έκανε
τότε το ίδιο τους πρέπει και σήμερα»
Πρόεδρος: Πιο ήπια δεν είπαμε; Μάρτυρας είστε.
ΕΙΣ: Κοιτάξτε κυρία μου. Να σας κάνω μια εξήγηση:
Το δικαστήριο σας ανέχεται. Εγώ δεν μπορώ να σας
ανεχτώ!
Εάν συνεχίσετε έτσι θα διατάξω τη σύλληψή σας και
τον εγκλεισμό σας στο κρατητήριο!
Α.Σ: Τιμή μου θα είναι.
ΕΙΣ: Θα είναι τιμή σας;
Α.Σ: Θα είναι τιμή μου! Θα είναι τιμή μου την ώρα
που μιλάω εναντίον των ναζιστών…
ΕΙΣ: Πάρα πολύ ωραία…
Πρόεδρος: Να σας πω... Μη χτυπάτε το χέρι σας
Α.Σ (προς την Πρόεδρο): Με συγχωρείτε για το χέρι
μου…
ΕΙΣ: Εδώ δεν είστε στην Πλατεία Κάνιγγος.
Πρόεδρος: Το δικαστήριο δεν είναι ένας χώρος…
Α.Σ: Για το χτύπημα με το χέρι μου ζήτησα συγγνώμη».
Είναι χαρακτηριστικό ότι κατά την εξέταση μου από
τους συνηγόρους του Κ. Πλεύρη και του Δ.
Ζαφειρόπουλου, καθώς και από τον ίδιο τον Κ. Πλεύρη
γίνονται αναφορές σε ρήσεις του εισαγγελέα.
Συγκεκριμένα κατά τη διάρκεια της εξέτασης μου από
συνήγορο του Κ. Πλεύρη και ενώ αναφέρομαι στο νόμο
με διακόπτει λέγοντας μου «Κυρία μου σας είπε 200
φορές ο κύριος εισαγγελέας να μη λέτε για το νόμο!»
Στη συνέχεια με ρωτάει : «Έχετε τις αναγκαίες
γνώσεις για να κρίνετε τον κατηγορούμενο τον κύριο
Πλεύρη, εάν είναι το σύγγραμμα επιστημονικό;»,
και ο εισαγγελέας παρεμβαίνει λέγοντας «Αυτό το
ρώτησα τόσες φορές γιατί ρωτάτε τώρα το ίδιο
πράγμα;». Ο συνήγορος λέει ότι αποσύρει την
ερώτηση και ο εισαγγελέας επιδοκιμαστικά και
ειρωνικά λέει: «Ε, βέβαια». Κατά την εξέταση
μου από τον Κ. Πλεύρη, ο τελευταίος μου λέει:
«Στην εξέτασή του ο εισαγγελέας είπε κάτι
καταπληκτικό, ότι «έγραψε ένας ένα βιβλίο,
αντικρούστε το με ένα άλλο βιβλίο».
Σε
άλλο σημείο της εξέτασης μου από τον Κ. Πλεύρη
γίνεται ο ακόλουθος διάλογος:
Κ. Πλεύρης: Ξέρετε ότι οι Εβραίοι δώσανε στο
Υπουργείο Πολιτισμού ένα πίνακα ο οποίος παριστάνει
ένα εβραϊκό πέος με περιτομή να εκσπερματίζει πάνω
στο Σταυρό; Τόχω εδώ μέσα. Θέλετε να το δείτε; Αυτά
τα εγκρίνετε;
ΕΙΣ: Τι σελίδα είναι αυτό είπατε;
Κ. Πλεύρης: Οι Εβραίοι το δώσανε και πήρανε και
175 εκατομμύρια. Ορίστε κύριε εισαγγελέα! Νάτο αυτό
εδώ είναι.
ΕΙΣ: 194; Σελίδα πείτε μου! Πείτε μου σελίδα! Θα
το βρω, θα το βρώ.
Κ. Πλεύρης: Και διεμαρτυρήθει ο Χριστόδουλος; Και
τον βρίσατε;»
ΕΙΣ:
«Έ!....τι θα τον κάνανε;; Δεν θα τον βρίζανε;»
ΙΙ. Για τη στάση της Προέδρου Ευφροσύνης
Τσελοχοβίτου απέναντι στην πρώτη από εμάς Άννα Στάη
Ήδη πιο πάνω εκτέθηκε πως η κ. Πρόεδρος επέτρεψε
στον εισαγγελέα να μου επιτίθεται, να με εκφοβίζει,
να με απειλεί, να με διακόπτει, να μου απαγορεύει το
λόγο. Όμως από την πρώτη στιγμή που ανέβηκα στο βήμα
του μάρτυρα η κ. Πρόεδρος επέτρεψε σε συνήγορο
υπεράσπισης να με διακόπτει διαρκώς χωρίς να
επιτρέπει να ολοκληρωθεί η κατάθεσή μου. Ταυτόχρονα
και εκείνη μου απαγόρευσε να έχω άποψη για το νόμο
και ακόμα περισσότερο να τον επικαλούμαι :
«Πρόεδρος: Για πέστε μας τι έχετε να μας πείτε σε
βάρος των κατηγορουμένων;
ΑΣ: Θα ήθελα κύριοι δικαστές να αρχίσω από μια
διαπίστωση: εάν κάποιος θέλει να δώσει τον ορισμό
αυτού που προβλέπει ο 927, δηλαδή τον ορισμό της
προτροπής σε βία, είναι αυτό το βιβλίο.
Συνήγορος: Κυρία Πρόεδρε ψυχολογικές κρίσεις από
τους μάρτυρες …
Α.Σ: Είμαι μάρτυρας, με ρωτάει το δικαστήριο και θα
πω…
Πρόεδρος:
(με διακόπτει): Όχι κυρία δεν θα πείτε ότι
θέλετε…να πω κάτι (απευθύνεται στους συνήγορους
υπεράσπισης). Δεν σας δώσαμε το λόγο και οφείλετε
να μη μιλάτε. Θα ζητάτε για να πάρετε το λόγο.
Πρ: Δεν θα κάτσω να σας διαβάσω το κατηγορητήριο.
Λοιπόν Επ’ αυτών θέλω να μου πείτε.
Α.Σ: Δικάζεται όμως και κατηγορείται για πράγματα τα
οποία αναφέρονται σε κάποιο νόμο. Ο οποίος νόμος
τιμωρεί…
Πρόεδρος
(με διακόπτει): Ο νόμος είναι για μας δεν
είναι για σας τώρα.
Α.Σ: Ναι, ναι να πω την άποψή μου. Τιμωρεί τη
ρατσιστική βία με δυό λόγια. Και αυτό το βιβλίο….
Συνήγορος
(διακόπτει): Κυρία Πρόεδρε μια παρένθεση. Θα
επιτρέψετε στη μάρτυρα…
ΑΣ
(συνεχίζει): Είναι ο ορισμός της ρατσιστικής
βίας.
Συνήγορος : Μάθημα θα σας κάνει τώρα;
Πρ: Κύριε συνήγορε με συγχωρείτε αλλά έτσι τώρα δεν
μπορεί…
Συνήγορος: Δεν έχει το δικαίωμα να το κάνει αυτό.
Πρ: Σας λέω και πάλι εσείς θα μας πείτε γι αυτά τα
πραγματικά περιστατικά».
Όταν επιχείρησα να αναφερθώ σε απόσπασμα του βιβλίου
για το Άουσβιτς που περιλαμβάνεται στο κατηγορητήριο
(Σελ. 1075: Σχολιασμός για τη λεζάντα φωτογραφίας
από το Άουσβιτς: « Καλώς κάνουν και διατηρούν
το στρατόπεδον εις καλήν κατάστασιν, διότι ουδείς
γνωρίζει τι μπορεί να συμβεί στο μέλλον»),
δέχτηκα το ειρωνικό σχόλιο της Προέδρου:
«Α.Σ: «Καλώς κάνουν λοιπόν και διατηρούν το Άουσβιτς
σε καλή κατάσταση» λέει...
Πρόεδρος: Για να το επισκέπτεται ο κόσμος…
Α.Σ: Όχι! Όχι, όχι, όχι βέβαια! «Διότι ουδείς μπορεί
να ξέρει τι μπορεί να συμβεί στο μέλλον»…
Πρόεδρος(ειρωνικά):
Και
δεν φτιάχνουμε
άλλο;
Δύσκολο είναι;»
Στη συνέχεια, σε άλλο σημείο της εξέτασης μου, μου
είπε ότι γίνομαι «γραφική», και ότι «δίνω την
παράσταση της ζωής μου».
Όταν
επιχείρησα να προσφέρω στη δίκη στοιχεία για το πώς
το συγκεκριμένο βιβλίο μπορεί να παροτρύνει σε βία,
αναφέροντας συγκέντρωση υποστηρικτών του βιβλίου που
έγινε στο ξενοδοχείο Πρέζιντεντ, η Πρόεδρος δεν με
άφησε να καταθέσω λέγοντας ότι το στοιχείο αυτό «δεν
ενδιαφέρει»:
Πρόεδρος: Έχει τη δυνατότητα λοιπόν ο συγκεκριμένος
άνθρωπος να αλιεύσει αναγνώστες οι οποίοι θα
οργανωθούν και θα σφάξουν τους Εβραίους. Αυτό είναι
τώρα…
Α.Σ: Ή μπορούν να κινηθούν εναντίον των Εβραίων.
Άλλωστε έχει οπαδούς.
Πρόεδρος: Τι εννοείτε;
Α.Σ: Διοργανώθηκε συγκέντρωση υπέρ του βιβλίου,
μετά τη μήνυση, στο ξενοδοχείο Πρέζιτεντ σε μια
αίθουσα μεγάλη…
Πρόεδρος
(με διακόπτει): Προσέξτε. Λέτε κάτι άλλο τώρα.
Α.Σ
(συνεχίζω τη φράση μου): …οι οποίοι ήταν
οπαδοί του, τον χειροκροτούσαν την ώρα που ο Πλεύρης
έλεγε: «Εγώ δεν είπα να πεθάνουν όλοι οι Εβραίοι.
Άλλο αν το σκέφτηκα» και ακούγεται χειροκρότημα….
Πρόεδρος
(με διακόπτει) : Τι μας ενδιαφέρει τώρα αυτό;»
Κατά τη διάρκεια της εξέτασης μου από τον Κ. Πλεύρη
η κ. Πρόεδρος τον άφησε να με πλησιάσει τόσο πολύ
ώστε να με αγγίζει μιλώντας μου σε έντονο ύφος χωρίς
καμία αντίδραση από την πλευρά της κ. Προέδρου.
Σε άλλο σημείο της εξέτασης μου από συνήγορο του Δ.
Ζαφειρόπουλου η κ.Πρόεδρος του επιτρέπει να μου
επιτεθεί συκοφαντώντας τη δράση της οργάνωσης
πολιτών «Αντιναζιστική Πρωτοβουλία» στην οποία
ανήκω. Η ίδια συνηγορεί με ειρωνικά σχόλια ενώ
παραδέχεται ότι αυτή η παρέμβαση της είναι «άσχετη»
με τη διαδικασία:
Συνήγορος: Βρίσκετε μεμπτό από μια εφημερίδα να
προβάλλει ένα βιβλίο ή να προβάλλει μια άποψη
οποιαδήποτε;
Α.Σ.: Δεν είναι άποψη κύριε! Ο ρατσιστικός λόγος
δεν είναι άποψη κύριε! Είναι έγκλημα και τιμωρείται!
Είναι έγκλημα και τιμωρείται!
Συνήγορος: Να σας κάνω μια ερώτηση λοιπόν αφού ο
ρατσιστικός λόγος είναι έγκλημα και τιμωρείται. Η
οργάνωσή σας, η Αντιναζιστική Πρωτοβουλία που
εδρεύει;
Α.Σ.: Χαλκοκονδύλη 35 στον 5ο όροφο. Σας
δίνω και το τηλέφωνό μας αν θέλετε…
Συνήγορος: Κάποια φυλλάδιά σας τα οποία έχω λάβει
στα χέρια μου κατά καιρούς και μιλούν για
καταπιεσμένη μακεδονική μειονότητα και για εξέγερση
Μακεδόνων, αυτά δεν είναι προτροπή σε βία και
ρατσισμό;
Α.Σ: Κατ’ αρχήν θα μου δείξετε το κείμενο της
Αντιναζιστικής που προτρέπει σε βία πρώτον και
δεύτερον. Εγώ δεν είμαι στο σκαμνί. Ο ρατσιστής
είναι στο σκαμνί! (δείχνει τον Κ. Πλεύρη). Θα
μου δείξετε όμως συγκεκριμένο κείμενο της
Αντιναζιστικής που προτρέπει σε βία ρατσιστική!
Συνήγορος: Υπάρχουν πολλά, υπάρχουν πολλά…
Πρόεδρος: Κυρία να σας ρωτήσω κάτι. Αυτό βέβαια
είναι άσχετο με τη διαδικασία. Υπάρχει τέτοια ανάγκη
εδώ για να έχετε αντιναζιστική οργάνωση;
ΑΣ: Αν υπάρχει!
Πρόεδρος: Συντρέχει λόγος δηλαδή; Στην Ελλάδα; Στην
Ελλάδα;
Α.Σ: Ασφαλώς και συντρέχει. Για την Ελλάδα μιλάω!
Πρόεδρος: Έτσι λέτε…
Α.Σ: Είναι η μόνη χώρα που δεν τιμωρεί το ρατσιστή!
Και η μόνη χώρα που δεν τιμωρεί και άλλες…
Πρόεδρος
(με διακόπτει): Μην απαντάτε τίποτε άλλο. Αυτό
ήθελα».
Σε όλη τη διάρκεια της δίκης οι υποστηρικτές των
κατηγορούμενων στο ακροατήριο, θορυβούσαν, γελούσαν,
χλεύαζαν και χειροκροτούσαν τον εισαγγελέα και η
Πρόεδρος δεν έβγαλε ούτε ένα έξω από την αίθουσα.
Όταν δύο μέλη της Οργάνωσής μας από το ακροατήριο
δεν άντεξαν και γέλασαν την ώρα που ο συνήγορος
υπεράσπισης Θάνος Πλεύρης χαρακτήρισε
«αντιρατσιστικό» τον «αγώνα»
του Κ. Πλεύρη, η Πρόεδρος τους απέβαλε αμέσως από
την αίθουσα.
ΙΙΙ. Η εξέταση της δεύτερης από εμάς Ειρήνης
Κούτελου από τον εισαγγελέα Λ. Λαζαράκο
Όταν ανέβηκα στο βήμα ο εισαγγελέας Λ. Λαζαράκος,
ασχολήθηκε με την ιδιότητά μου. Το επάγγελμα μου
είναι δικηγόρος οπότε ο εισαγγελέας με τη συνδρομή
της κ. Προέδρου θεώρησε σωστό να ειρωνευτεί τις
νομικές μου γνώσεις απαξιώνοντας από την αρχή τη
μαρτυρία μου. Μου δηλώνει μάλιστα ότι δεν θα
καταφέρω ποτέ να τον «νικήσω νομικά», καλλιεργώντας
από την αρχή και αναιτιολόγητα κλίμα αντιπαλότητας
μαζί μου. Επαναφέρει και στην περίπτωση μου το θέμα
της αναγνώρισης στον Κ Πλεύρη της ιδιότητας του
επιστήμονα ιστορικού συγγραφέα. Όταν εκθέτω πως αυτή
η ιδιότητα δεν μπορεί να του αναγνωριστεί γιατί στο
βιβλίο του ο Κ Πλεύρης κάνει κηρύγματα μίσους και
βίας, ο εισαγγελέας με ρωτά ειρωνικά «Επειδή
είναι λιγάκι ζωηρός στην πένα;» Επιχειρώ να
υποστηρίξω πως ο Ν. 927/1979 θεσπίστηκε σε εφαρμογή
της Διεθνούς Σύμβασης για την Κατάργηση των
Φυλετικών Διακρίσεων που επικύρωσε η Ελλάδα με το ΝΔ
494/70, ένα από τα νομοθετήματα που θέσπισε η
διεθνής κοινότητα μετά τη ναζιστική θηριωδία για να
θεμελιώσει τις θεσμικές βάσεις που δεν θα επέτρεπαν
την επανάληψη της. Ο εισαγγελέας έκπληκτος με ρωτά
αν σοβαρολογώ ότι ο νόμος θεσπίστηκε «για τους
Εβραίους και το Ολοκαύτωμα τους» (!)
Αναφέρεται
περιφρονητικά στη νομοθεσία ευρωπαϊκών κρατών και
τις δικαστικές αποφάσεις ευρωπαϊκών δικαστηρίων κατά
του αντισημιτισμού, και δηλώνει απερίφραστα ότι το
1979 όλοι ήταν ανυποψίαστοι για το Ολοκαύτωμα.
Μάλιστα εκφέρει την καινοφανή άποψη ότι η Ευρώπη
ασχολείται μόνο τα 2 τελευταία χρόνια με το
Ολοκαύτωμα!
«Το 1979 περί Ολοκαυτώματος οι πάντες ήταν
ανύποπτοι»
«ΕΙΣ: Είστε νομικός;
Πρόεδρος: Ναι, είναι δικηγόρος.
ΕΙΣ: Είστε νομικός. Ωραία. Τώρα να σας ρωτήσω τι
καλείται «δια της διακινδυνεύσεως αδίκημα, αφήστε το
τώρα…μην το πούμε καλύτερα.
Πρόεδρος: Όταν θα δώσει εξετάσεις.
ΕΙΣ: Ναι.
Ε.Κ: Έχω δώσει εξετάσεις. Έχω πάρει την άδειά μου.
Πρόεδρος: Ά, έχετε τελειώσει
Ε.Κ: Ασκώ το επάγγελμα.
ΕΙΣ: Ναι. Ξέρετε λοιπόν καλά το αδίκημα της
διακινδύνευσης;
ΕΚ: Δεν ξέρω καλά το αδίκημα της διακινδύνευσης…
ΕΙΣ: Ωραία. Πάμε λοιπόν στα πραγματικά
περιστατικά. Θα ξέρετε λοιπόν ότι ο μάρτυς ερωτάται
επί των πραγματικών περιστατικών. Λοιπόν αυτό σας
ερωτώ για να μην πείτε ότι φοβόμαστε τα νομικά
θέματα και ότι …επειδή είστε νομικός μας νικήσατε
νομικά. Αυτό δεν θα το καταφέρετε ποτέ!
Ειρ. Κ: Δεν έχω αυτή την πρόθεση. Εδώ που είμαι….
Εισαγγελέας
(διακόπτει):
Έτσι μπράβο! Δεν έχετε την πρόθεση. Αλλά ο
Πλεύρης έχει πρόθεση ας πούμε να αιματοκυλήσει τους
Εβραίους.
Ε.Κ: Δυστυχώς.
Εισαγγελέας: Δυστυχώς. Μάλιστα. Δηλαδή δεν του
αναγνωρίζουμε το δικαίωμα να είναι συγγραφέας. Έστω
συγγραφέας γράφοντας λανθασμένα πράγματα.
Ε.Κ: Συγγραφέας μπορεί να είναι. Και τα λανθασμένα
πράγματα μπορεί να τα γράφει κανείς.
Εισαγγελέας: Ωραία.
Ε.Κ: Όταν γράφει όμως – από πρόθεση – κηρύγματα
μίσους και βίας δεν συγχωρείται.
Εισαγγελέας: Μα πως προκύπτει η πρόθεσίς του
αυτή;
Ε.Κ: Η πρόθεσή του προκύπτει από τα ίδια τα
γραφόμενά του.
ΕΙΣ: Επειδή είναι λιγάκι ζωηρός στην πένα;
Ε.Κ: Δεν μπορεί να είσαι λιγάκι «ζωηρός» στην πένα
όταν λες ότι «δυστυχώς οι ναζί διάλεξαν να
μετακινήσουν τους Εβραίους από την Ευρώπη ενώ κατά
τη γνώμη μου θα έπρεπε να τους θανατώσουν γιατί αυτή
είναι η συμπεριφορά σ’ αυτούς που επιθυμούν την
παγκόσμια κυριαρχία». Αυτό κατά τη γνώμη μου δεν
είναι να είσαι «ζωηρός». Όπως δεν είναι να είσαι
«ζωηρός» όταν λες ότι υποτιθέμενα πήγανε σε φούρνους
και υποτιθέμενα πήγαν σε θαλάμους αερίων…
ΕΙΣ
(διακόπτει): Γιατί; Αυτά τα γεγονότα τα
αμφισβητεί! Δεν είναι δικαίωμά του;
Ε.Κ: Δεν είναι δικαίωμά του να αμφισβητεί αυτά τα
γεγονότα…
ΕΙΣ
(διακόπτει): Γιατί; γιατί;
ΕΚ: Γιατί το Ολοκαύτωμα είναι πανανθρώπινα
αναγνωρισμένο και στη βάση αυτής της αναγνώρισης του
Ολοκαυτώματος…
ΕΙΣ
(διακόπτει): Κυρία μου ένα λεπτό! Ένα λεπτό! Εδώ,
εδώ γίνεται μια παρεξήγηση.
Ε.Κ: …από την Ελληνική πολιτεία θεσπίστηκε αυτός
ο νόμος βάσει του οποίου δικάζεται.
ΕΙΣ: Ο νόμος περί φυλετικών διακρίσεων εθεσπίσθει
δια τους Εβραίους και για το Ολοκαύτωμά τους;
Σοβαρολογείτε;
Ε.Κ: βεβαίως. Ναι, ναι. Θεσπίστηκε βάσει της
Σύμβασης ….
ΕΙΣ
(διακόπτει): Σοβαρολογείτε;
Ε.Κ: Βέβαια.
ΕΙΣ: Σοβαρολογείτε;
Ε.Κ: Ήταν ένας από τους λόγους για τους οποίους
θεσπίστηκε.
ΕΙΣ
(έντονα): Μα τι λέτε κυρία μου; Μα τι λέτε;
ΕΚ: Βεβαίως!
ΕΙΣ: Τι λέτε; Τώρα αν οι Γερμανοί έχουν ενοχές και
καταδικάζουνε αυτούς που αμφισβητούν το Ολοκαύτωμα
εμείς η Ελλάδα δεν έχουμε τέτοια. Διότι εμείς…
Ε.Κ: Δεν είναι μόνο οι Γερμανοί είναι και οι
Αυστριακοί.
ΕΙΣ: Εμείς εδώ στην Ελλάδα τους Εβραίους τους
υποστηρίξαμε και τους αγαπούσαμε πάντοτε. Έτσι; Και
στο Β’ παγκόσμιο πόλεμο πάντοτε. Έτσι; Σταθήκαμε στο
πλευρό τους και βάλαμε πλάτη, να τους
προστατεύσουμε.
Ε.Κ: Μα εγώ δεν κατηγορώ τους Έλληνες κύριε
εισαγγελέα. Εγώ δεν είπα κάτι για τους Έλληνες.
ΕΙΣ: Όχι. Άλλο λέω κυρία μου. Δεν με καταλάβατε.
Ε.Κ: Και λέω ότι η Ελληνική Πολιτεία απέδειξε πόσο
πολύ σέβεται τους Εβραίους και τους αγαπάει επειδή
θέσπισε αυτό το νόμο και επειδή επικύρωσε αυτή τη
Σύμβαση.
Εισαγγελέας: Γιατί;
Υπήρχε κίνδυνος; Αυτό θέλω να σας δώσω να
καταλάβετε, ότι δεν υπήρχε κίνδυνος για τους
Εβραίους στην Ελλάδα γι’ αυτό δεν είναι δυνατόν ο
νόμος αυτός να έγινε για τους Εβραίους και το
Ολοκαύτωμα.
Ε.Κ: Μα υπήρχε…
ΕΙΣ: Το 1979 περί Ολοκαυτώματος οι πάντες ήταν
ανύποπτοι. Τώρα τα 2 τελευταία χρόνια γίνονται κάτι
…πράγματι στην Ευρώπη και υπάρχουνε στη Γαλλία και
στη Γερμανία κάποιες καταδικαστικές αποφάσεις
δικαστηρίων, με κάποιους νόμους αμφιβόλου
συνταγματικότητος. Και έχουν γίνει…
Ε.Κ: Για να μη επαναληφθεί
(εννοώ το Ολοκαύτωμα). Για να μην επαναληφθεί.
Εισαγγελέας (συνεχίζει
την προηγούμενη φράση του): …προσφυγές στο
Ευρωπαϊκό Δικαστήριο και θα δούμε τι θα πει το
Ευρωπαϊκό Δικαστήριο.
Ε.Κ: Για να μην επαναληφθεί. Όταν επαναληφθεί δεν
έχει νόημα.
ΕΙΣ: Κυρία μου ακούστε. Για να μην επαναληφθεί…
Α!...δηλαδή αυτή είναι νοοτροπία του Ναστραδίν
Χότζα. Έτσι; Για να μη σπάσεις τη στάμνα – λέει στο
γιό του ο Χότζας – θα σε δείρω προκαταβολικά για να
προσέχεις!
Ε.Κ: Όχι δεν είναι καθόλου! Δεν είναι καθόλου
τέτοιο!
Εισαγγελέας: Αυτό μου λέτε».
(Ο Κ. Πλεύρης) δεν εγκωμιάζει ένα έγκλημα εδώ!..
Αυτά που θέλετε λέτε, κι ο καθένας αυτά που θέλει
λέει. Ο Πλεύρης μόνο να μην πει τίποτε! Να του
κόψουμε το κεφάλι σύριζα!...»
Αναφέρομαι στον εγκωμιασμό των εγκλημάτων του
ναζισμού από τον Κ. Πλεύρη. Για άλλη μια φορά ο
εισαγγελέας υπερασπίζεται ανοιχτά τον Κ. Πλεύρη
ενάντια στο κατηγορητήριο λέγοντας «Δεν εγκωμιάζει
κανένα έγκλημα εδώ!». Συνεχίζει εκθέτοντας την άποψη
του πως ο αιτολογικός λόγος της θέσπισης του Ν.
927/1979 ήταν η προστασία των Αθιγγάνων. Στο τέλος
αυτής της αγόρευσης βρέθηκα κι εγώ όπως και η
προηγούμενη μάρτυρας στη θέση της κατηγορούμενης για
«φίμωση» του Κ. Πλεύρη, ο οποίος μου παρουσιάστηκε
από τον εισαγγελέα σαν το απόλυτο θύμα σε θέση
χειρότερη από τον κάθε ανώμαλο και κάθε τοξικομανή
που σύμφωνα με το σκεπτικό του εισαγγελέα δεν
διώκονται ποινικά σήμερα όπως θα έπρεπε γιατί τους
υπερασπίζεται μία ομάδα ατόμων τους οποίους αποκαλεί
«θολοκουλτουριάρηδες» και «προοδευτικούς»
ΕΚ: Όταν εγκωμιάζεις ένα έγκλημα, όταν λες ότι
δεν έγινε το Ολοκαύτωμα κι αυτό το λένε για να…
Εισαγγελέας
(με διακόπτει): Δεν εγκωμιάζει ένα έγκλημα
εδώ!
ΕΚ: Το εγκωμιάζει γιατί λέει «έπρεπε να γίνει! Δεν
έγινε αλλά έπρεπε να γίνει»
ΕΙΣ: Ακούστε. Θα ξεκινήσουμε από κει που λέτε:
αμφισβητεί το Ολοκαύτωμα. Δικαίωμά του είναι να το
αμφισβητεί. Θα βγει ο άλλος ο ιστορικός και θα τον
τσακίσει επιστημονικά. Θα του πει «κύριε κάνεις
λάθος γι αυτό και γι αυτό το λόγο»
ΕΚ: Αμφισβητείται σε όλη την Ευρώπη το δικαίωμα
να αμφισβητείς το Ολοκαύτωμα διότι…
ΕΙΣ: Τι είπατε; Αμφισβητείται; Σοβαρολογείτε
κυρία μου;
Στην αίθουσα θορυβούν οι υποστηρικτές των
κατηγορούμενων με την ανοχή του δικαστηρίου.
Ε.Κ: Βεβαίως. Και τα Ηνωμένα Έθνη έχουνε…
ΕΙΣ
(διακόπτει): Τι έκαναν τα Ηνωμένα Έθνη;
Ε.Κ: Τα Ηνωμένα Έθνη πρότειναν το Δεκέμβρη του 2006
να γίνει νόμος παγκόσμιος…
ΕΙΣ: Ναι, ναι…
Ε.Κ
(συνεχίζει):
που να θεσμοθετεί έγκλημα…
Εισαγγελέας
(με διακόπτει): Αφήστε να γίνει πρώτα!...
Ε.Κ
(συνεχίζει): …έγκλημα την άρνηση του
Ολοκαυτώματος.
ΕΙΣ: Δεν έχει γίνει ακόμα.
Ε.Κ:
: Σε όλη την Ευρώπη η κυρία Μέρκελ έχει αναλάβει
πρωτοβουλία για να εισάγει πανευρωπαϊκό νόμο…
Στην αίθουσα θορυβούν ξανά οι υποστηρικτές των
κατηγορούμενων με την ανοχή του δικαστηρίου.
ΕΙΣ
(με διακόπτει): Η κυρία Μέρκελ δεν θα
καθοδηγήσει το παρόν δικαστήριο κυρία μου!!
Ε.Κ: Μα
με ρωτάτε κύριε εισαγγελέα. Αφού με ρωτάτε πρέπει να
απαντήσω.
ΕΙΣ: Σας ερωτώ, σας ερωτώ όχι για την κυρία Μέρκελ.
Σας ερωτώ για το θέμα του νόμου 927/79 που λέτε ότι
το Ολοκαύτωμα ήταν εκείνο που ώθησε το νομοθέτη.
Κούτελου: Ήταν το Ολοκαύτωμα. Γιατί θεσπίστηκε
δυνάμει της Σύμβασης ενάντια στις φυλετικές
διακρίσεις του ΟΗΕ και το επικύρωσε η χώρα μας και
αυτή η Σύμβαση στο προοίμιο της έχει το Ολοκαύτωμα.
ΕΙΣ: Και δεν έγινε ας πούμε για την προστασία των
Αθιγγάνων.
Ε.Κ: Για την προστασία των Αθιγγάνων περιλαμβάνεται.
Μα το Ολοκαύτωμα είναι η ανώτερη μορφή ρατσιστικής
βίας. Και όλη η πολιτική…
ΕΙΣ
(με
διακόπτει): Κυρία μου αν θέλετε να ξέρετε ο
νόμος 927/79 είχε κίνητρο την προστασία των
Αθιγγάνων οι οποίοι είχαν υποστεί αυτά τα
οποία λέτε εσείς. Δεν τους επέτρεπαν την είσοδο σε
καταστήματα, δεν τους εξέδιδαν εισιτήρια η
ακτοπλοΐα, να μπούνε σε πλοία μέσα δεν τους
επέτρεπαν να μπούνε σε καφετέριες, δεν τους επώλουν
οι καταστηματάρχες σακάκια, παντελόνια, πουκάμισα,
γι αυτό αν θέλετε να πάρουμε τα πράματα πιο βαθιά.
Ε.Κ: Εγώ σας λέω αυτά που ξέρω..
ΕΙΣ: Εσείς αυτά που ξέρετε…Αυτά που θέλετε λέτε,
κι ο καθένας αυτά που θέλει λέει. Ο Πλεύρης μόνο να
μην πει τίποτε! Να του κόψουμε το κεφάλι σύριζα!
Ε.Κ: Μα ο Πλεύρης …Με συγχωρείτε κύριε εισαγγελέα! Ο
Πλεύρης αυτά που λέει δεν είναι απόψεις. Δεν είναι
γιατί έγινε ο νόμος 927/79 …
ΕΙΣ
(με διακόπτει): Λέει ότι δεν έγινε το Ολοκαύτωμα.
Έτσι λέει…
Ε.Κ: Λέει δεν έγινε το Ολοκαύτωμα που αποτελεί …Η
αιτιολογική βάση σήμερα όλων των ναζιστών, όλων των
ρατσιστών, η αιτιολογική βάση για να προπαγανδίζουνε
στους πολίτες, στους λαούς τη ρατσιστική βία είναι
ότι αυτή δεν έχει ολέθρια αποτελέσματα. «Γιατί να
μην είμαστε ρατσιστές; Γιατί να μην κάνουμε βία;
Σιγά το Ολοκαύτωμα ...Πιστεύετε το παραμύθι; Σιγά….Ο
Β’ παγκόσμιος πόλεμος; Σιγά…..»
Εισαγγελέας: Για το Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο έχουνε
γραφτεί βιβλία τα οποία είναι και μεταξύ τους
αντιφατικά. ...Έτσι; Λοιπόν ο κύριος Πλεύρης
έχει τα χι, ψι, ωμέγα ερεθίσματα. Έχει τις χι, ψι
απόψεις. Μπορούμε να διαφωνούμε εμείς οι άλλοι. Όλη
η ανθρωπότητα θέλετε; Σύμπασα; Θέλετε να είναι ο
μόνος στην Ευρώπη ο οποίος έχει αυτές τις απόψεις;
Δεν του έχουμε το δικαίωμα να διαφοροποιείται;
Ε.Κ: Δεν του έχουμε το δικαίωμα…
Εισαγγελέας (με διακόπτει): Εδώ κυκλοφορεί ο
κάθε ανώμαλος και ο κάθε τοξικομανής και βγαίνουνε
όλοι οι θολοκουλτουριάρηδες και οι προοδευτικοί και
λένε το εξής: «Ά! Το δικαίωμα στη διαφορετικότητα.
Ά! Το δικαίωμα στην έκφραση». Και όλοι λέμε: Ωραία
και καλά!».
«Κι αν είναι κάποιος ρατσιστής είναι αυτοί εδώ που
γράφουν αυτά στη θρησκεία τους».
Εισαγγελέας:
Κυρία μου θα σας διαβάσω κάτι το οποίον λέει μέσα το
κατηγορητήριο. Και επ’ αυτού τι έχετε να πείτε;
Έχουμε ένα σύνολο…όλα αυτά που λέτε τα…τσιτάτα να τα
δεχτώ εγώ. Ότι είναι εθνικοσοσιαλιστής, ότι λέει…και
κακώς ξεφύγανε μερικοί. Λίγους έκαψε και έπρεπε να
τους κάψει όλους. Λέει όμως εδώ:
«Επανειλημμένως θα τονίσω ότι δεν επιτίθεμαι
εναντίον των Εβραίων ως ατόμων και ως λαού, ως φυλής
και ως έθνους. Αλλά εναντίον της θρησκείας τους.
Επειδή αυτή διδάσκει ότι οι Εβραίοι συνεφώνησαν με
το θεό τους τον Ιεχωβά αυτοί να τον λατρεύουν κι
εκείνος θα τους εξασφαλίσει την παγκόσμια κυριαρχία
σε όλα τα έθνη του κόσμου». Κι αν είναι κάποιος
ρατσιστής είναι αυτοί εδώ που γράφουν αυτά στη
θρησκεία τους.
Στο σημείο αυτό οι υποστηρικτές του Κ. Πλεύρη στο
ακροατήριο χειροκροτούν με ενθουσιασμό.
Το απόσπασμα αυτό έχει σχολιαστεί στο υπόμνημα που
συνυπογράψαμε εγώ και η πρώτη μάρτυρας ως μέλη της
Αντιναζιστικής Πρωτοβουλίας και καταθέσαμε στην
προδικασία ότι έχει περιληφθεί στο βιβλίο από τον Κ.
Πλεύρη για να το χρησιμοποιεί σαν επιχείρημα
υπεράσπισης σε ενδεχόμενο δίωξης του, και αυτή είναι
και η απάντησή μου στην ερώτηση. Ο εισαγγελέας όμως
προσθέτει και το δικό του σχόλιο στο πνεύμα της
θέσης του συγγραφέα ότι ρατσιστής δεν είναι ο
συγγραφέας αλλά όσοι ασπάζονται την εβραϊκή
θρησκεία. Είναι η δεύτερη φορά που ο εισαγγελέας
καταφέρεται ενάντια στην εβραϊκή θρησκεία σαν εξ
ίσου πιθανά ποινικά κολάσιμη με τον ρατσισμό.
Κατά
την εξέταση της πρώτης από εμάς όπως εκτίθεται πιο
πάνω είχε σχολιάσει: «Τους Εβραίους τους
κατεδίκασε κανείς και τους κυνήγησε για τις ιδέες
τους; Αν τόκανε ο Χίτλερ όλοι τον καταδικάσανε. Σαν
παγκόσμια ανθρωπότητα. Όταν οι Εβραίοι λένε ότι
«είμεθα ο περιούσιος λαός επί της γης»
τους μήνυσε κανείς;… Αφήστε τον Χίτλερ ήσυχο!».
Θεωρούμε πιο σοβαρό από τις παραβιάσεις των αρχών
της ακροαματικής διαδικασίας και πιο σημαντικό από
οποιαδήποτε ταλαιπωρία υποστήκαμε στην αίθουσα του
δικαστηρίου το γεγονός ότι στη δίκη αυτή γίναμε
μάρτυρες μία ανοιχτής έκφρασης από την πλευρά του
εισαγγελέα ενώ βρισκόταν στην έδρα απόψεων όπως:
-
Ότι μπορεί να γίνονται δεκτές ως πιθανά συμπεράσματα
επιστημονικής έρευνας που να εκτίθεται σε ένα
επιστημονικό σύγγραμμα θέσεις του τύπου: «Οι
Εβραίοι είναι υπάνθρωποι», ότι «η
απαλλαγή της Ευρώπης από τους Εβραίους είναι
επιβεβλημένη,
διότι ο Εβραϊσμός συνιστά απειλή κατά της ελευθερίας
των Εθνών», και ότι «η
ιστορία της ανθρωπότητος θα κατηγορήσει το Χίτλερ
διότι ενώ ηδύνατο να απαλλάξει την Ευρώπην από τους
Εβραίους, δεν το έκανε…».
-
Ότι μπορεί να γίνεται δεκτή ως επιστημονική άποψη η
αμφισβήτηση του Ολοκαυτώματος τη στιγμή που σε όλη
την Ευρώπη, οι αναγνωρισμένοι επιστήμονες ιστορικοί
αρνούνται οποιοδήποτε επιστημονικό χαρακτήρα σε
οποιοδήποτε πόνημα αμφισβητεί το Ολοκαύτωμα,
ανεξάρτητα από τη θέση τους για την ελευθερία της
έκφρασης για αυτό το ζήτημα. Όπου δεν αποτελεί
αδίκημα η άρνηση του Ολοκαυτώματος είναι
επιστημονικά και ηθικά επιλήψιμη και ταυτισμένη με
τον αντισημιτισμό δηλαδή με τον ρατσισμό.
-
Ότι το 1979 οι πάντες ήταν ανύποπτοι περί
Ολοκαυτώματος.
-
Ότι το να υποβάλλεται μήνυση κατά των ρατσιστών
είναι το ίδιο με το να υποβάλλεται μήνυση κατά των
Εβραίων επειδή η δική τους θρησκεία τους ονομάζει
«περιούσιο λαό», οπότε οι οπαδοί αυτής της θρησκείας
είναι ρατσιστές.
-
Ότι ο Χίτλερ κυνήγησε τους Εβραίους «για τις ιδέες
τους» και ότι θα μπορούσε εξ ίσου να υποβληθεί
μήνυση εναντίον τους επειδή λένε ότι είναι «ο
περιούσιος λαός επί της γης» όπως θα μπορούσε να
υποβληθεί μήνυση κατά ενός χιτλερικού ρατσιστή.
-
Ότι μπορεί να γίνεται εξίσωση ανάμεσα σε ένα
δικαστήριο ναζιστικού καθεστώτος και σε ένα
δικαστήριο δημοκρατικής πολιτείας, σα νομικό
επιχείρημα.
Σταχυολογούμε παραπάνω μερικές, τις πιο
χαρακτηριστικές από τις δεκάδες αναφορές αυτού του
είδους. Πιστεύουμε ότι δεν είναι δυνατόν ούτε
επιτρέπεται ούτε πρέπει να γίνεται με οποιοδήποτε
τρόπο ανεκτό να εκφέρονται τέτοιου είδους απόψεις
από ένα δικαστικό λειτουργό στον οποίο η πολιτεία
έχει αναθέσει το καθήκον και την υποχρέωση να
υπερασπίζεται τη δημοκρατική νομιμότητα και τα
θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα. Γιατί στην περίπτωση
του κυρίου Λαζαράκου δεν διακρίνουμε τη συμπεριφορά
ενός ανθρώπου ακραία «φιλελεύθερου» που έχει απλά
μια νομικά λαθεμένη ή μη σύννομη άποψη περί των
ορίων της ελευθερίας του λόγου. Αυτό δεν αποδείχτηκε
μόνο από τον απαράδεκτα αντιδημοκρατικό τρόπο με τον
οποίο συμπεριφέρθηκε απέναντί μας στην διαδικασία.
Αποδείχτηκε από τις θέσεις ουσίας που υιοθέτησε στην
ουσία της υπόθεσης και συγκεκριμένα από το πάθος με
το οποίο υπεράσπισε και υιοθέτησε βασικές πλευρές
της αντισημιτικής και
χιτλερικής
απολογητικής και τακτικής του κατηγορούμενου. Στην
Δυτική Ευρώπη όπου ο αντισημιτικός λόγος είναι βαθιά
στιγματισμένος από τον μεταπολεμικό δημοκρατικό
πολιτικό και νομικό πολιτισμό τέτοιες
πλευρές
εκδηλώνονται συχνά με έναν πλάγιο και αρκετά έμμεσο
πλην σαφή τρόπο. Αυτός ο τρόπος συμπυκνώνεται και
κωδικοποιείται σε μία μέθοδο, που λέγεται ακραίος
και δίχως όρια γνωσιολογικός σχετικισμός. Δηλαδή αν
κάποιος φορέας αντισημιτικών ή και φιλοχιτλερικών
απόψεων στην δυτική Ευρώπη δεν θέλει να στιγματιστεί
πολιτικά και κοινωνικά δεν λέει ότι δεν έγινε το
Ολοκαύτωμα. Λέει ότι δεν μπορεί να είναι κανείς
«εύκολα» σίγουρος ότι έγινε, καθώς υπάρχουν τάχα και
άλλες πρόσφατες «επιστημονικές» απόψεις για το
ζήτημα αυτό. Δεν λέει ότι είναι αντισημίτης αλλά
λέει ότι η εβραίκή θρησκεία είναι ρατσιστική,
ενδεχόμενα όσο είναι και ο αντισημιτισμός. Δεν λέει
ότι ο Χίτλερ δεν ήταν μεγάλος εγκληματίας αλλά λέει
ότι δεν πρέπει να είμαστε απόλυτοι αφού την ιστορία
την γράφουν οι νικητές που έτσι κρύβουν τα δικά τους
μεγάλα εγκλήματα, και ότι εν πάσει περιπτώσει αυτή η
ιστορία σήμερα «τελεί εν αμφιβόλω».
Στα
στερεότυπα αυτής της μεθόδου σχετικοποίησης
περιλαμβάνεται η αμφισβήτηση αναντίρρητων ιστορικών
δεδομένων που στηρίζονται στην μαρτυρική συλλογική
εμπειρία των λαών, αλλά και στις πιο ενδελεχείς
διασταυρωμένες έρευνες , η εξίσωση
των
έσχατων εγκλημάτων με άλλα εγκλήματα πολύ μικρότερα
και σε όγκο και σε ποιότητα ή άλλης ιστορικής
εποχής, η εξίσωση του γενοκτονικού ρατσισμού με κάθε
άλλη ιδεολογία εθνικής ή θρησκευτικής υπεροχής και
αποκλειστικότητας, και τελικά η εξίσωση της
ανυπόφορης και ανείπωτης κατάστασης του πιο
κυνηγημένου θύματος με τα όποια παθήματα του πιο
κτηνώδη θύτη. Διαπιστώσαμε μέσα σε συνθήκες
πραγματικού σοκ ότι ο εισαγγελέας Κος Λαζαράκος σε
μια σειρά περιπτώσεις στη δίκη αυτή όχι μόνο
κινήθηκε στα πλαίσια αυτού του πλάγιου πλην σαφούς
αντισημιτικού ακόμα και φιλοχιτλερικού λόγου, αλλά
πολλές φορές τον ξεπέρασε με τον πιο προωθημένο
τρόπο που θα μπορούσαμε να φανταστούμε δυνατό πριν
από αυτή τη δίκη.
Αυτή η στάση του κου εισαγγελέα μας ανησύχησε ακόμα
περισσότερο αφού συνδυάστηκε με την στάση της κας
Προέδρου που ήταν ανεκτική σε μια σειρά από τις
παραβιάσεις των κανόνων της δίκαιης δίκης από την
μεριά του πρώτου αλλά και έφτανε στο να τον
ενθαρρύνει με τις διακοπές, την ειρωνία, την
περιφρόνηση των μαρτύρων και, σε μερικές
περιπτώσεις, με τον εμφανή κυνισμό της στις
τοποθετήσεις της σχετικές με την ίδια την ουσία του
ζητήματος.
Αν προβαίνουμε σε αυτήν εδώ την καταγγελία δεν είναι
μόνο, ούτε είναι τόσο γιατί ανησυχούμε για την
έκβαση μιας δίκης που οπωσδήποτε θεωρούμε
καθοριστική για την πολιτική δημοκρατία και για την
κατάσταση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στη χώρα μας.
Αυτό που μας ανησυχεί περισσότερο είναι ο βαθμός
στον οποίο υπεραντιδραστικές ιδέες, περιθωριακές
μέχρι χθες στην κοινωνία, έχουν καταφέρει να γίνουν
ενδεχόμενα τόσο ισχυρές και τόσο καλά
προστατευόμενες από το ευρύτερο πολιτικό και
κοινωνικό σύστημα εξουσίας ώστε οι φορείς τους να
λειτουργούν με μια αίσθηση απυρόβλητου μέσα στον κατ
εξοχήν
χώρο του δικαίου. Όποιος και αν είναι αυτός ο βαθμός
εμείς δεν είμαστε διατεθειμένες να συμβιβαστούμε
μαζί του. Είναι ζήτημα αξιοπρέπειας για μας και
νομίζουμε για όλους τους δημοκρατικούς ανθρώπους.
Είναι γενικότερα ζήτημα ανθρώπινης αξιοπρέπειας.
ΓΙΑ ΑΥΤΟΥΣ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ
προσφεύγουμε και σε σας, τις αρμόδιες δικαστικές
αρχές, και παρακαλούμε για τις δικές σας ενέργειες
Με κάθε εκτίμηση
Οι αναφέρουσες
Άννα Στάη
Ειρήνη-Ιωάννα Κούτελου
Κοινοποιήσεις
1.
Πρόεδρο Αρείου Πάγου κ. Βασίλειο Νικόπουλο
Λεωφ. Αλεξάνδρας 121, Αθήνα
2. Ένωση Εισαγγελέων
Κτίριο 16 Δικαστηρίων Ευελπίδων, Γρ.204
3. Ένωση Δικαστών και Εισαγγελέων
Δικαστήρια Ευελπίδων
4. Δικηγορικό Σύλλογο Αθηνών
Ακαδημίας 60, Αθήνα
5. Σπυρίδωνα Μουζακίτη, Αντεισαγγελέα Εφετών
Εφετείο Αθηνών, Λουκάρεως 14 & Αλεξάνδρας
1.
Υπουργείο Δικαιοσύνης
Σ.Σ.: Οι επισημάνσεις είναι
του πρωτοτύπου όπως μας εστάλισαν |
