Οι στόχοι
ενός εγκλήματος πολέμου
Tου Γιώργου Δελαστικ
Καθημερινή
03/08/2006
Φρίκη,
αποτροπιασμό και οργή εναντίον του Ισραήλ προκάλεσε το
ανατριχιαστικό έγκλημα πολέμου του Τελ Αβίβ στην Κάνα.
Οι εικόνες των σωστικών συνεργείων που ανέσυραν ένα ένα
από τα ερείπια τα άψυχα σώματα των 34 παιδιών και των
υπολοίπων 20 Λιβανέζων αμάχων που σκότωσαν οι
Ισραηλινοί, συγκλόνισαν την ανθρωπότητα και σφράγισαν
ανεξίτηλα την εικόνα του Ισραήλ στις συνειδήσεις
δισεκατομμυρίων ανθρώπων.
«Στην πραγματικότητα, στη διάσκεψη της Ρώμης λάβαμε την
άδεια από τον κόσμο, είτε με σφιγμένα δόντια είτε με
ευλογίες, να συνεχίσουμε αυτόν τον πόλεμο», είχε δηλώσει
την προηγούμενη Πέμπτη ο υπουργός Δικαιοσύνης του
Ισραήλ, Χαΐμ Ραμόν. Τρία 24ωρα αργότερα, την Κυριακή, η
εκατόμβη των αμάχων Λιβανέζων στην Κάνα έδειξε με
πρακτικό τρόπο πώς το Τελ Αβίβ εννοεί αυτή την
«εξουσιοδότηση συνέχισης του πολέμου» που θεωρεί ότι
έλαβε.
Φυσικά, πέρα από τα προπαγανδιστικά ψεύδη των Ισραηλινών
ηγετών περί «λάθους», που αποσκοπούν απλώς στον
μετριασμό της παγκόσμιας κατακραυγής για τη διαπραχθείσα
θηριωδία, καθόλου δεν επρόκειτο περί σφάλματος ή
αστοχίας. «Μια γραμμή που αποτελεί αντικείμενο
κουτσομπολιού στους ισραηλινούς κύκλους ασφαλείας είναι
ότι ο σκοπός του βομβαρδισμού είναι να δείξει στη
Χεζμπολάχ ότι “το αφεντικό είναι έξω φρενών”», αποκάλυψε
την Τρίτη στην ακραία φιλοϊσραηλινή «Γουόλ Στριτ Τζέρναλ»
ο αρθρογράφος της Μπρετ Στέφενς.
Καταπέλτης είναι στον βρετανικό «Γκάρντιαν» και ο
Ντέιβιντ Κλαρκ, πρώην σύμβουλος της κυβέρνησης των
Εργατικών, ο οποίος γράφει μεταξύ άλλων: «Παρά τις
διαμαρτυρίες του Ισραήλ πως κάνει οτιδήποτε μπορεί για
να αποφύγει απώλειες πολιτών, είναι καθαρό ότι η
στρατιωτική του στρατηγική έχει στόχο τη μεγιστοποίηση
των βασάνων του λιβανικού λαού συνολικά... Η πρόθεση
είναι να εξαναγκάσει τους πολίτες να στραφούν εναντίον
των πολιτοφυλακών, προκαλώντας στους πολίτες όσο
περισσότερο πόνο και μαρτύρια νομίζει η ισραηλινή
κυβέρνηση ότι μπορεί να τους προκαλέσει ατιμωρητί. Τι
είναι αυτό, αν δεν είναι τρομοκρατία; Είναι σίγουρα
έγκλημα πολέμου».
Ακριβώς έτσι είναι. Το Ισραήλ εξοντώνει συστηματικά και
προμελετημένα εκατοντάδες Λιβανέζους (όπως και
Παλαιστίνιους) αμάχους επειδή γνωρίζει πως μόνο η μέσω
σφαγών κατατρομοκράτηση ενός πληθυσμού μπορεί να τον
εξαναγκάσει να παραιτηθεί από την υποστήριξη των
αντιστασιακών οργανώσεων που θεωρεί πως εκπροσωπούν την
εθνική αξιοπρέπεια. Η μαζική εισβολή πλέον στον Λίβανο
άνω των 10.000 Ισραηλινών στρατιωτών θα ανεβάσει σε
χιλιάδες τους άμαχους Λιβανέζους και τα γυναικόπαιδα που
θα πέσουν νεκροί, υπηρετώντας αυτόν τον στόχο. Η
προηγούμενη ισραηλινή εισβολή και κατοχή του Λιβάνου, το
1982, είχε άλλωστε περίπου 18.000 θύματα και το Ισραήλ
δεν υπέστη καμιά διεθνή κύρωση γι’ αυτό – άρα δικαίως
κρίνει ότι έχει μεγάλα περιθώρια να εξοντώσει χιλιάδες
ακόμη Λιβανέζους χωρίς καν να υπερβεί τα εσκαμμένα.
Μόνο που, όπως όλοι οι κατακτητές, έχει την αλαζονική
αυταπάτη ότι η κυριαρχία του θα είναι αιώνια, άρα μπορεί
να αδιαφορεί για τις πολιτικές συνέπειες ακόμη και των
εγκλημάτων πολέμου που διαπράττει. Πλανάται πλάνην
οικτράν.
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_columns_88_03/08/2006_193058
Επιστροφή στον
κατάλογο των άρθρων
Επιστροφή στα τελευταία νέα
|