|
Περπάτησαν περισσότερα από 40 χλμ., σκότωσαν περίπου 20 αντάρτες της
Hezbollah και έμειναν 32 ημέρες στο Λίβανο χωρίς ούτε μία απώλεια.
Τη Δευτέρα όμως, οι στρατιώτες του Τάγματος Herev επέστρεψαν από τη
μάχη ιδρωμένοι, σκονισμένοι και κουρασμένοι έχοντας γράψει ιστορία
δύο φορές – ως το πρώτο Τάγμα που μπήκε στο Λίβανο και ως το Τάγμα
που παρέμεινε περισσότερο μέσα σε εχθρικό έδαφος στα πλαίσια της
Επιχείρησης Αλλαγή Κατεύθυνσης.
Το Τάγμα, που αποτελείται αποκλειστικά από Druse στρατιώτες του
βόρειου Ισραήλ, ήταν καθ’ οδόν να πάρει τον έλεγχο των βορείων
συνόρων με το Λίβανο όταν στις 12 Ιουλίου δέχτηκε την επίθεση των
ανταρτών της Hezbollah, οι οποίοι πέρασαν τα σύνορα και απήγαγαν
τους στρατιώτες Eldad Regev και Ehud Goldwasser. Ο Διοικητής,
Αντισυνταγματάρχης Wajdi Sahran, έδωσε εντολή για τη διασφάλιση της
περιοχής της απαγωγής και τη μεταφορά των νεκρών στρατιωτών από το
σημείο της επίθεσης.
Λίγες ημέρες αργότερα, ο επικεφαλής της Βόρειας Πτέρυγας Στρατού,
Υποστράτηγος Udi Adam αποφάσισε να στείλει το Sahran και τους άντρες
του στο Λίβανο, κάνοντας το Herev το πρώτο Τάγμα που εισέβαλλε στα
προπύργια της Hezbollah σ’ αυτόν τον πόλεμο. Μερικές ημέρες νωρίτερα,
οι επίλεκτες μονάδες Maglan και Egoz υπέστησαν πολλές απώλειες στις
συμπλοκές με τους αντάρτες κι έτσι ο Adam έστειλε το Herev, ένα
Τάγμα γνωστό για τη μεγάλη του εμπειρία στο Λίβανο και την
εξοικείωση του με το αφιλόξενο έδαφος.
Το Τάγμα μπήκε στο Λίβανο την πρώτη εβδομάδα του πολέμου και
στάλθηκε πρώτα στο Marwahin, γνωστό οχυρό της Hezbollah στον
κεντρικό τομέα του νότιου Λιβάνου, ενώ στη συνέχεια πήγε στο Maroun
a-Ras, σημείο σφοδρότατων συγκρούσεων μεταξύ των μονάδων Maglan και
Egoz και της Hezbollah.
Γιατί το Herev πέτυχε εκεί που τόσα άλλα Τάγματα απέτυχαν; "Είμαστε
μια δυνατή μονάδα που μάχεται πάντα στο νότο", εξήγησε ο
υποδιοικητής του Τάγματος, Ταγματάρχης Shadi Abu Fair. "Ενώ άλλες
μονάδες πήγαν στη Δυτική Όχθη εμείς μείναμε στο βορρά και είμαστε το
Τάγμα με τη μεγαλύτερη εμπειρία και τον περισσότερο χρόνο στο Λίβανο".
Λόγω της επιτυχίας του τις 32 αυτές ημέρες παραμονής του στο Λίβανο,
ο Abu Faris αποκάλυψε ότι η Βόρεια Πτέρυγα Στρατού εξετάζει τώρα το
ενδεχόμενο μετατροπής του Τάγματος σε μια επίλεκτη μονάδα - όπως η
Egoz – γνωστή για την ικανότητά της στη μάχη κατά της Hezbollah.
Για τους στρατιώτες του Herev, ο πόλεμος στο Λίβανο δεν ήταν απλά
ένας πόλεμος ενάντια σ’ ένα σκληρό εχθρό αλλά ένας πόλεμος για την
υπεράσπιση των σπιτιών τους - των σπιτιών τους με την κυριολεκτική
σημασία του όρου κι όχι με την έννοια μόνο του κράτους του Ισραήλ.
Όλοι οι στρατιώτες, ανεξαιρέτως, ζουν στο βόρειο Ισραήλ και τα
σπίτια τους υφίσταντο τις ασταμάτητες, εδώ και ένα μήνα, επιθέσεις
της Hezbollah με πυραύλους Katyusha.
"Υπάρχουν στρατιώτες που τα σπίτια τους χτυπήθηκαν από πυραύλους
Katyusha", εξήγησε ένας από τους στρατιώτες, ο Δεκανέας Eitan Agmi,
συγγενής του οποίου ήταν ο Wasim Nazil, ένας από τους 8 στρατιώτες
που σκοτώθηκαν στην επίθεση της 12ης Ιουλίου, επίθεση που πυροδότησε
τον πόλεμο αυτό. "Η μητέρα εξάλλου ενός άλλου στρατιώτη νοσηλεύτηκε
για αρκετές ημέρες μετά τον τραυματισμό της σε επίθεση με ρουκέτες".
|
