|
Η 'διαμάχη' στη Μέση Ανατολή συνοψίζεται σε αυτήν την
κατευθυντήρια αρχή: Οι ζωές των Εβραίων/Ισραηλινών αξίζουν απλά
λιγότερο από τις ζωές των Μουσουλμάνων/Αράβων
Καθώς παρακολουθούσαμε τις αδιάκοπες εκκλήσεις και δηλώσεις για μια
“άμεση κατάπαυση του πυρός" από τους επικριτές του Ισραήλ –
πολιτικούς, δημοσιογράφους, θρησκευτικούς και κοινοτικούς ηγέτες ή
από τον ΟΗΕ με το Ψήφισμά του που έδινε εντολή για “κατάπαυση των
εχθροπραξιών” – δεν μπορούσα να μην καταλήξω στο συμπέρασμα ότι όλη
αυτή η αναφορά στη 'διαμάχη' στη Μέση Ανατολή συνοψίζεται σε αυτήν
την κατευθυντήρια αρχή: Οι ζωές των Εβραίων/Ισραηλινών αξίζουν απλά
λιγότερο από τις ζωές των Μουσουλμάνων/Αράβων.
Όταν εκτοξεύονται πύραυλοι στο Ισραήλ από Μουσουλμάνους/Άραβες
τρομοκράτες που ζουν στη μη-αμφισβητούμενη Μουσουλμανική/Αραβική
περιοχή με αποτέλεσμα το θάνατο αθώων Εβραίων/Ισραηλινών, η διεθνής
κοινότητα ζητά από το Ισραήλ να επιδείξει αυτοσυγκράτηση και να
απέχει από αντίποινα με επιλεκτικές δολοφονίες κατά αυτών που τους
εκτόξευσαν. Γιατί; Επειδή κάποιοι Μουσουλμάνοι/Άραβες πολίτες μπορεί
να σκοτωθούν.
Και όταν Μουσουλμάνοι/Άραβες βομβιστές αυτοκτονίας μπαίνουν κρυφά
στο Ισραήλ και ανατινάζουν αθώους Εβραίους/Ισραηλινούς σε πιτσαρίες
ή ντισκοτέκ, η διεθνής κοινότητα συμβουλεύει το Ισραήλ να επιδείξει
αυτοσυγκράτηση και να απέχει από χτυπήματα σ’ αυτούς που σχεδιάζουν,
διευκολύνουν και διαπράττουν βομβιστικές πράξεις αυτοκτονίας. Γιατί;
Επειδή κάποιοι Μουσουλμάνοι/Άραβες πολίτες μπορεί να σκοτωθούν.
Προσπάθειες εξάλειψης της άμεσης απειλής
Και στις δύο αυτές περιπτώσεις, το Ισραήλ απλά κάνει τις απαραίτητες
και απεγνωσμένες προσπάθειες να εξαλείψει - ή τουλάχιστον να μειώσει
– την άμεση και τρομερή απειλή κατά της ίδιας της ζωής των αθώων
πολιτών του – και παρόλ’ αυτά το Ισραήλ δέχεται οδηγίες από τους
επικριτές του να μην το κάνει.
Οι αθώοι πολίτες του Ισραήλ αποτελούν αδιάκοπα και κακόβουλα στόχο
εξόντωσης από Μουσουλμάνους/Άραβες τρομοκράτες από Μουσουλμανικές/Αραβικές
χώρες με την υποστήριξη Μουσουλμανικών/Αραβικών Κυβερνήσεων που
ψηφίστηκαν από Μουσουλμάνους/Άραβες πολίτες.
Το Ισραήλ κρίνει ότι μπορεί να επιτεθεί και με χτυπήματα ακριβείας
να καταστρέψει την ικανότητα των εχθρών του να σκοτώνουν Ισραηλινούς
πολίτες. Και του λένε να μην το κάνει!
Σε τελική ανάλυση: Το Ισραήλ έχει προειδοποιηθεί να επιτρέψει – στην
πραγματικότητα να διευκολύνει – τη συνεχιζόμενη δολοφονία των
πολιτών του για να μη ρισκάρει τον πιθανό θάνατο ενός Μουσουλμάνου/Άραβα
πολίτη. Και αν αυτή η “επιλογή” των επικριτών αναφορικά με το ποιος
πρέπει να ζήσει και ποιος δεν χρειάζεται να ζήσει δεν είναι αρκετά
φοβερή, υπάρχουν κι άλλα.
Όταν το Ισραήλ επιχειρεί να υψώσει ένα τείχος με μοναδικό σκοπό να
κρατήσει έξω από τη χώρα τους δολοφόνους που προσπαθούν να
εισχωρήσουν στο Ισραηλινό έδαφος για να ανατινάξουν αθώα παιδάκια
που τρώνε ένα παγωτό χωνάκι σε μια καφετέρια, το Ισραήλ δέχεται
επιπλήξεις.
Λένε στο Ισραήλ να γκρεμίσει το σωτήριο (για τις ζωές των Ισραηλινών)
τείχος. Γιατί; Επειδή οι ενοχλήσεις που υφίστανται αυτοί που ζουν
στην εχθρική πλευρά του τείχους είναι τόσο βαρύ φορτίο γι’ αυτούς,
τόσο υψηλό τίμημα που δεν μπορούν να το πληρώσουν προκειμένου να
σώσουν τη ζωή ενός Εβραίου.
Αποφύγετε απώλειες αμάχων (Αράβων)
Τώρα λοιπόν, έχουμε πάλι “εκεχειρία". Πρέπει όμως να διατυπωθεί η
εξής ερώτηση: Για ποιό λόγο δεν υπάρχει ποτέ έκκληση για “άμεση
κατάπαυση του πυρός” όταν Μουσουλμάνοι/Άραβες επιτίθενται στο Ισραήλ
και δολοφονούν τους πολίτες του – αλλά μόνο όταν το Ισραήλ αντιδρά
για να υπερασπίσει τον εαυτό του; Η απάντηση μοιάζει ξεκάθαρη – και
ανατριχιαστικά οικεία.
Λένε στο Ισραήλ να μετακινήσει τα οδοφράγματα και τα φυλάκια, να
εξοπλίσει και να χρηματοδοτήσει τις τρομοκρατικές Κυβερνήσεις που
δρουν λίγα μέτρα μακρύτερα από την καρδιά του Ισραήλ, να
διαπραγματευτεί με τους τρομοκράτες, να επιδείξει αυτοσυγκράτηση, να
υποκύψει σε πρόωρες εκεχειρίες και πάνω απ’ όλα να αποφύγει απώλειες
αμάχων (Μουσουλμάνων/Αράβων) και ενοχλήσεις με οποιοδήποτε κόστος –
ειδικά, φαίνεται, αν το κόστος είναι απλά λίγο Εβραϊκό αίμα.
Καθώς ο ΟΗΕ συνεχίζει το έργο υπονόμευσης του Ισραήλ, θα έπρεπε ο
πολιτισμένος κόσμος να θυμηθεί ότι οι "καταπαύσεις εχθροπραξιών" που
επιβλήθηκαν στο Ισραήλ και τους εχθρούς του μεταφράζονται σταθερά σε
κατάπαυση εκ μέρους του Ισραήλ και σε εχθροπραξίες εκ μέρους του
εχθρού.
Είναι επίσης αληθινό ότι, αν οι φανατικοί Μουσουλμάνοι/Άραβες
σταματήσουν τις επιθέσεις, κανένας δεν θα σκοτωθεί ενώ, αν τις
σταματήσουν οι Εβραίοι, θα δολοφονηθούν αθώοι Ισραηλινοί. Επομένως
όταν προτρέπουν το Ισραήλ ξανά και ξανά να σταματήσει τις
εχθροπραξίες, τωρινές ή επικείμενες, αφήνοντας τους δολοφόνους
ελεύθερους να συνεχίσουν τις αιματηρές επιθέσεις τους ως το τέλος,
τι πρέπει να σκεφθεί κανείς γι’ αυτούς;
Οι κριτές και επικριτές του Ισραήλ, αντί να προωθούν το ιδεολογικό
υπόβαθρο της πολιτισμένης καλοσύνης και ευγένειας – δικαιοσύνη,
ελευθερία και ισότητα – προωθούν μια αποκρουστική αξιολόγηση και
σύγκριση της ζωής των Εβραίων/Ισραηλινών με τις ζωές σχεδόν όλων των
άλλων, και στο σενάριο αυτό οι Εβραίοι χάνουν. Θα είναι “ποτέ ξανά”
ή “άντε πάλι από την αρχή;"
*Ο Jonathan Pearl, Διδάκτωρ Φιλοσοφίας και εν ενεργεία Ραβίνος,
είναι ένας από τους συγγραφείς του "Η επιλεγμένη εικόνα: Τηλεοπτικά
Πορτρέτα Εβραϊκών Θεμάτων και Χαρακτήρων". Είναι επίσης ο ιδρυτής
του Ινστιτούτου Wholly Living.
http://www.ynetnews.com/articles/0,7340,L-3292855,00.html
|
